Allereerst, LKVGT maakt hele knappe deathmetal. Zo goed zelfs dat de debuutplaat na een reeks luisterbeurten prima kan worden geschaard bij grootheden als Morbid Angel en Blood Incantation. Dat zijn geen misse bands. Maar de kwaliteit die LKVGT biedt, kan eraan tippen. Hypnotiserende blastbeats, spannend (bas)gitaarwerk, duistere en bedachtzame teksten en strottenhoofden die gemaakt zijn voor de diepste grunts en fijngevoelige cleane stukken. Hypersnelle ritmes worden afgewisseld met droomachtige jazzy tussenstukken om daarna weer te ontploffen in furieuze deathmetal; randje grindcore. LKVGT heeft het allemaal in huis. Maar waar staat dat huis? En wie wonen er allemaal in? Uw onversaagde correspondent (hierna: ik) ging op avontuur en reikte tot in de diepste duisternis van de underground.
De Haagse deathmetalband LKVGT (Lijkvogt) intrigeert. Niet alleen dankzij de onlangs verschenen plaat Manische omarming van een alomvattend niets. LKVGT intrigeert ook dankzij de totale anonimiteit die rond de band hangt. Geen interviews, niks. Maar toch: hoe kan zo’n steengoed album ter aarde worden geworpen zonder inzicht in de voortbrengers? Uw metalcorrespondent was optimaal getriggerd en ging op expeditie. Wat volgde was een mooie queeste. Een zoektocht naar antwoorden en inzichten. En die kwamen er. Maar waar hebben we het in beginsel over?
‘Wij een zielig collectief
Voelen ons individueel
En persoonlijk aangevallen.
Ontucht.’ – uit 'De Volgelingen'
Ere wie ere toekomt: het was de podcast van Zes Losse Tanden. Daar hoorde ik voor het eerst een nummer van LKVGT. Na een eerste teleurstellende online stofkamoperatie werd het duidelijk dat deze sonische schat goeddeels nog verder opgegraven moest worden. En met een paar honderd maandelijkse luisteraars op Spotify was er nog een hoos aan aandacht te verwachten. Ik had dus zo goed als een primeurtje te pakken als ik in staat zou blijken in contact te treden met de mysterieuze initialen bij de bandbio van de streamer (T.S: drums en zang, T&D: bas en zang, Delzi: gitaar en zang). En ja, er bleek een Insta-account te bestaan. Maar daar moet eerst toestemming voor worden gekregen eer je ziet wat erop staat. Ja, ik kreeg toestemming. En met een kleine DM-omweg ontstond contact en een toegezegde mogelijkheid met de Haagse band af te spreken. Ook in de app werd gecommuniceerd met initialen en Google-Mapscoördinaten. Een niet nader te noemen Haags gebouw bleek de oefenruimte te bevatten van LKVGT. Via een buitenroute werd ik naar een trappetje geleid dat naar het souterrain afdaalde. Vanuit daar leidde een krappe gang naar: ja, naar wat eigenlijk? Vooral druk bezig mijn hoofd niet te stoten stond ik ineens in een klein voorportaal dat uitmondde in een oefenruimte. Drumkit aan de deurkant en versterkers ertegenover. Geen daglicht. Weinig zuurstof. Benauwd en ergens een tikje luguber. Een betere plek voor een band genaamd Lijkvogt bestaat eigenlijk niet.
Als een bijzonder krappe kringverjaardag zit ik met twee leden van LKVGT – T.S. en Delzi - naast en tegenover mij. We spreken af dat de bandleden anoniem zullen worden opgevoerd. De echte reden schijnt een totaal ander licht op mijn verwachting waarom. Het is niet ongebruikelijk in de metalscene lang anoniem te blijven om de verwachtingen op te krikken. Een band als Batushka creëerde er verschillende keren een buzz mee. Nog maar te zwijgen van horrorglammers Ghost. Gimmick is een lelijk woord, maar het is een beproefde manier om jezelf in de kijker te spelen. Niks van dit alles is het geval bij LKVGT. De band wil anoniem blijven omdat de muziek moet spreken. En niets anders dan dat.
Manische omarming van een alomvattend niets is het resultaat van een jarenlang samenspel van bevriende muzikanten die zeven jaar geleden begonnen met de opname van het debuutalbum. Deze zal binnenkort verschijnen op vinyl (gelimiteerd tot 200 stuks) en zal de enige fysieke beschikbaarheid worden naast de digitale beschikbaarheid via Bandcamp, YouTube en Spotify. Er staan nog geen optredens gepland en de band heeft ook geen verdere uitrol voor ogen. Er wordt momenteel veel geoefend. Nog even en ze zijn klaar om de plaat live eer aan te doen met optredens. Ook anoniem? ‘Neuh’, zegt drummer T.S. ‘Ik voel weinig voor bivakmutsen of corpsepaint. Maar een mooi avondje spelen zie ik best wel zitten. Als PAARD belt met de vraag of wij over twee maanden openen voor, bijvoorbeeld, Wiegedood dan ben ik daar wel voor in.’
‘Je denkt dat je een mens bent.
Dit mag dan misschien juist zijn.
Het is echter niet waar.
Dat wat jij een mens noemt, is in werkelijkheid een afgrond.
Een onmetelijke diepte en zijn ondoorgrondelijkheid een soort artificiele norm.
Een gefabriceerd ankerpunt.
Archimedes lacht erom vanuit zijn graf.
Prachtig dit.’ – uit 'De heremiet waarschuwt zijn volgelingen voor een naderend onheil'
LKVGT
Openen voor Wiegedood. LKVGT zou een prima opener voor de Vlaamse reus zijn. Net als Wiegedood incorporeert LKVGT verschillende invloeden en stijlen in haar zeer herkenbare sound. Wiegedood laat de psychotische kant van het leven horen. LKVGT de kunstzinnige en duister poëtische kant, getuige tracktitels als De heremiet waarschuwt zijn volgelingen voor een naderend onheil. Maar ook met zinnen als: ‘Ik bewandel het bovenmaanse, terwijl jij gekluisterd aan het scherm van je telefoon of dito exo cortex, zelfs het aardse al langgeleden uit het oog verloor.’ Het zijn prachtige en – wederom – intrigerende kwaliteiten die LKVGT tentoonstelt. En dan ook nog eens uit Den Haag. Is hier sprake van puur Haags deathmetalgoud? Ja. De twee gesprekspartners kennen elkaar van de middelbare school en zijn naar Den Haag verhuisd omdat hier een oefenruimte beschikbaar was waaraan we nu aan de voet zitten. Ter Aar en Woubrugge: daar stonden de wiegjes beider mannen. En in het Haagse is LKVGT gerijpt tot de deathmetalmachine die het nu is. Maar hoe gaat die machine nu verder? Vooralsnog in diezelfde ruimte oefenen aan nieuw materiaal. De debuutplaat is een verzameling nummers die LKVGT de afgelopen twaalf jaar heeft gemaakt en de band komt wekelijks bijeen om aan nieuw materiaal te werken. Mochten zich mooie aanbiedingen voordoen voor optredens dan heeft de band daar best oren naar. ‘Lijkvogt is puur voor onszelf. We maken de muziek die we zelf mooi vinden. Ook de plaat hebben we eigenlijk voor onszelf uitgebracht. Puur ook om door te kunnen met de nieuwe nummers. Dan liggen deze maar alvast goed vast. En het was te zonde om er niks mee te doen’, stelt gitarist Delzi.
Of dit album precies omlijst wat LKVGT blijft brengen? Nee. Het is een momentopname. ‘Bulldozer Jezus komt nog’, lacht T.S. ‘Onze volgende fase noemen we de bulldozer-Jezus-fase. We hebben laatst via AI gezocht op bulldozer en Jezus en toen kwamen er allemaal toffe beelden voorbij. Uitermate geschikt voor blackmetalgrindcore.’ Het gesprek meandert gestaag voort. Ik vraag braaf naar invloeden (Ruins of Beverast, Nagelfar en Kanye). En keurige antwoorden volgen waaruit vooral voorliefde voor het eigene kenbaar wordt. Eigen muziek, zelf opgenomen en uitgebracht op het eigen Vuistdiep Records (prima naam voor een eigen label). ‘We doen het lekker allemaal zelf. We zitten niet in ‘het wereldje’ en dat is prima’, zegt Delzi. ‘We hebben lang gedaan over het hele opnameproces. Over de zang ongeveer anderhalf jaar. Alle drie de bandleden zingen mee op de plaat en die afstemming heeft haar beslag gekregen. Ook doen we allemaal tekstuele bijdragen, maar is onze bassist T&D verreweg het meest poëtisch en diepgaand.’ Helaas kan deze bassistpoëet vanavond niet aanwezig zijn. De vraag is ook hoe we met z’n vieren op die twee vierkante meter zouden moeten passen, maar dat terzijde. De bassist heeft aan zijn bandgenoten een paar inzichten meegegeven om dit interview te verdiepen. ‘Wij reflecteren op de menselijke ervaring in een tijd van technisch nihilisme. De duisternis thematiseren wij niet als satanisch of psychopathisch, maar als de schaduw die de mogelijkheidsvoorwaarde is van groei. Lijkvogt is potente compost’, leest drummer T.S. namens de bassist voor.
‘Vuistdiep!
Fluisterend, schuifelend, sluipen ze. Tot ze bonzend aan je deur staan.
Mag ik bij je binnendringen? Vuistdiep! Of op z’n minst een vingerlengte?
En zo nemen ze je hele land, wordt het geslachtofferd aan een nieuwe god.’ - uit 'Blut aus anderem Bodem'
Potente compost dus. Voor zowel de eigen creativiteit als de inspiratie voor andere muzikanten die in LKVGT de herkenning voelen van authentieke muziek willen maken zonder dat een persoonlijkheidscultus nodig is. Kunst voor de kunst. Daar is het de Haagse band om te doen. T.S.: ‘We willen onszelf uitdagen. Meestal komt Delzi met een begin van een nummer en daar gaan we dan met z’n drieën mee aan de slag.’ Delzi valt hem bij: ‘Vroeger was het ter plekke schrijven. Nu werken we ook vanuit huis. Het helpt met ideeën uitwerken en nummers schrijven. Maar als we het echt willen oefenen, kan dat alleen hier. Mijn buurman heeft al een keer geklaagd toen ik thuis zat te drummen.’
Een luisterbeurt van Manische omarming van een alomvattend niets zal de sympathie eerder richting de buurman dan naar de band sturen. Het is een snoeihard album. Een prachtig album. Maar echt onverbiddelijk hard, snel en duister. En dat ook nog eens gelardeerd met elegant filosofische en introspectieve teksten. Dat is op zichzelf niet ongewoon in de Nederlandse metalscene. De Utrechtse band Terzij de Horde laat zich, bijvoorbeeld, ook duidelijk inspireren door de 19e eeuwse vitalistische denker Friedrich Nietzsche. Evenals tekstschrijver en bassist T&D. Ook politieke inzichten worden bij LKVGT op de grilplaat gelegd. Of zoals de drummer het mooi samenvat: ‘Alles is politiek.’
‘Weest onbevreesd in onkunde.
Weest grotesk in gebreke.
Weest onbevangen in uw angst.’ – uit 'God is dood'
Het interview is nu ongeveer een uur op dreef en het valt op hoe ontspannen en ergens ook nonchalant het tweetal zich door de vragen heen werkt. In alle eerlijkheid neemt de verbazing aan mijn kant steeds meer toe. Hoe is het mogelijk dat zo’n band niet onmiddelijk wordt opgepikt om met de nodige Sturm und Drang podia opgeslingerd te worden? Het is wellicht een verwachting die samenhangt met een gerichte bewijsdrang van andere bands. Maar LKVGT doet hier niet aan. Het doet denken aan de mannen van Darkthrone: het Noorse blackmetalvlaggenschip. Ook Darkthrone maakt wat ze wil maken zonder ‘winstoogmerk’. Het verschil met LKVGT is dat deze wel te porren is voor optredens. En ook voor het uitbrengen van meer muziek. Aan de debuutplaat is zeven jaar gewerkt, geschaafd en gepolijst. De gitarist voelt wel voor een versnelling: ‘Het idee is niet meer om zo lang te wachten, maar met wat meer snelheid muziek uit te brengen. Geen haast, maar wel wat sneller dan zeven jaar.’
Met Manische omarming van een alomvattend niets onder de arm zal LKVGT ongetwijfeld hoge ogen gooien in de metalscene zodra deze laatste op de hoogte is van het bestaan van deze metalparel. Met wat geluk helpt dit interview hierbij. Wekelijks regent het geweldige releases in de metalscene. Een scene die goeddeels wordt gestut door een zucht naar erkenning. Een wezenskenmerk dat op geen enkele manier terug te vinden is bij LKVGT. T.S. : ‘Dat is ook de reden waarom wij alleen initialen gebruiken en geen pseudoniemen wat je bij blackmetal nogal eens ziet. Het gaat ons echt om de muziek. Om iedere woensdagavond hier in de oefenruimte fijn weg te beuken en vervolgens weer de normale wereld in te gaan. LKVGT staat los van die normale wereld. Ik zet de plaat dan ook niet op mijn cv (lacht).’
Na een uur en een kwartier praten op twee vierkante meter is het mij duidelijk dat LKVGT vergroeid is met de eigen muziek. Volstrekt integer en wellicht een tikje eenkennig. Maar van een gimmick is absoluut geen sprake. Manische omarming van een alomvattend niets is een geweldig wapenfeit van drie getalenteerde muzikanten die op geen enkele wijze geïnteresseerd zijn in naam en/of faam. En na het afzwaaien en de weg weer naar boven in te slaan in het sinistere gebouw alwaar LKVGT oefent, dringt het besef zich op dat niet de band, maar ik een volstrekt andere lading had verwacht. De manische omarming van een alomvattend niets sloeg meer op mij dan op LKVGT. Maar de band is verre van niets. Ze is zeker wel alomvattend. Menig extreme metalliefhebber zal zijn/haar/diens vingers aflikken bij dit spektakel. Nu maar hopen dat PAARD snel belt zodat deze orkaan over ons heen mag trekken. Uw metalcorrespondent is er in ieder geval klaar voor.
‘Met je gekrenkte trotsje.
Breek ik je knappe kopje.’ – uit 'Noodkreet'