Nike Ayinla, de oprichter van Orisun Studio en een veelzijdige creatieveling, straalt de rust zelve uit. Ze heeft een boekenkast vol met studieboeken over internationaal recht staan, maar spreekt zich liever uit over maatschappelijke issues via haar audiovisuele projecten. Als grondlegger van Homegrown, een online platform dat de kracht van video combineert met design, mode en muziek, streeft ze naar het zichtbaar maken van onontdekt talent in de Haagse scene. Wij zochten haar thuis op voor deze Oh Ja Joh?!

Wat is je volledige naam?
Nike Ayinla.

Wat is je geboortedatum en waar ben je geboren?
10 augustus 1995 in Ibadan, Nigeria.

Heb je huisdieren?
Nee, ik zou ze nu niet genoeg aandacht kunnen geven. Misschien zou ik ooit een kat of vogel willen, vogels zie je niet veel in huis. Dat zou goed passen, want ik vlieg zelf ook veel. Ik hou heel erg van reizen.

Wat doe je aan sport?
Ik doe aan fitness, vooral aan krachttraining. Ik word nog wel eens onderschat door mensen, ik kan wel een goede deadlift of squat.

Wat is je beste gewoonte?
Liefde geven, in alle vormen. Dat is een gewoonte die ik overal in meedraag. Of het nu het delen van muziek is, of je oplader lenen aan iemand die je niet kent op het vliegveld, of een OV-kaartje waar nog wat tijd op staat aan iemand doorgeven. Wat je geeft, krijg je terug.

Wat is je slechtste gewoonte?
Ik kan piekeren over alles, ik ben echt een denker. Dat kan een goede gewoonte zijn, maar het helpt niet om erin door te slaan. Ik pieker vooral over mensen en het zoeken van oplossingen voor problemen. Met mijn projecten kom ik er altijd wel uit, maar mensen zijn complex.

Voor welke actie schaam je je het meest?
Er is eigenlijk weinig waar ik me voor schaam. Schaamte is voor veel mensen moeilijk, maar ik denk vaak bij mezelf: lekker boeiend.

Wat laat je het liefst bezorgen?
Boeken! Mijn smaak in boeken is heel divers, net als mijn smaak in muziek. Ik lees van alles, van autobiografieën en boeken over fashion tot sci-fi en stripboeken. Social media heeft soms een slechte reputatie, maar als je de juiste dingen volgt, kan je er ook heel veel nieuwe boeken en muziek ontdekken, van hele authentieke makers. Laatst had ik bijvoorbeeld via Instagram een nieuwe comic gevonden over afrofuturism.

Wat is het eerste dat je doet als je opstaat?
Het allereerste is bidden of nadenken. Ik sta graag vroeg op en heb gelukkig geen last van een ochtendhumeur. Ontbijt vind ik wel heel belangrijk, anders ben ik echt een zombie. Ik kan wel 10 keer sorry zeggen als ik te laat ben, maar dan heb ik tenminste wel mijn broodje op.

Wat is je favoriete plek in Den Haag?
Mijn huis! Ik kan op de gekste plek ter wereld zijn en nog steeds denken aan mijn huis. Het is voor mij een healing space, waar ik tot rust kom, kan creëren en denken en films kijk op de grote muur via mijn beamer.

Wat zou je willen veranderen in Den Haag?
Ik zou het niet zozeer ‘veranderen’ noemen, maar eerder toevoegen aan het Den Haag dat ik zou willen zien. Homegrown is een project dat is opgezet omdat veel talent niet zichtbaar was. Het zichtbaar maken daarvan, in samenwerking met Nas Hosen, zie ik als een toevoeging aan de stad. Het platform is uniek vanwege de multidisciplinaire insteek, met muziek, mode en visuals, maar ook vanwege de talenten die nog bijna nergens anders in Nederland op deze manier geshowcased worden.

Wat is je stamkroeg?
Die heb ik niet, ik ben liever thuis als een echte huismus. Of bij een concert.

Wat is het beste Haagse initiatief?
North Sea Jazz! Ik zal altijd blijven zeggen dat het hier vandaan komt; het is Haags, maar gewoon verhuisd naar Rotterdam.

Wat is voor jou de Haagse band van het moment?
Unit Nine
, een jazz band van Bart Sturing met jonge talenten. Ik heb ze horen spelen in The Grey Space en het zijn echte muziekkenners. Ondanks dat ze jong zijn, hoor je old school jazz en soul invloeden terug in hun muziek.

Wat vind je overschat in de Haagse scene?
Ik focus liever wat juist onderbelicht is. Er gebeurt al te weinig, als we er dan ook nog een competitie van maken…

Wat vind je onderschat in de Haagse scene?
De hiphopscene, en dan met name de infrastructuur die daarbij hoort. Met het vertrek van North Sea Jazz, vertrok ook een hele beweging in de jazz, hiphop, soul en R&B. Hoe kunnen we die infrastructuur daar opnieuw voor bouwen binnen de scene? Dat is een vraag waar PAARD ons over gevraagd heeft om mee te denken. Het is ook goed dat die vraag gesteld wordt. Het is heel belangrijk dat programmeurs risico’s durven te nemen en de industrie op hun beurt weten te voeden met nieuwe acts. Het publiek wil niet alleen gestuurd worden op muziek die verkoopt, maar ook op muziek die je raakt.

Met wie zou je een dag willen ruilen?
Met God. Ik zou wel eens willen kijken wat hij aan het doen is.

Waar kun je ’s nachts van wakker liggen?
Zorgen om mensen om wie ik heel veel geef, zoals mijn familie.

Welk nummer mag er gedraaid worden op je uitvaart?
Oei! Ik ben nog niet klaar om daarover na te denken, mag ik er een noemen voor bij mijn bruiloft? Dat is Don’t Say Goodnight van The Isley Brothers. Wat een prachtig nummer over de liefde.

Waar luister je de laatste dagen veel naar?
Hiphop is mijn nummer 1 genre op Spotify. Qua Haagse artiesten moet ik denken aan Glue Lounge, een initiatief van Irvin van den Houdt. Hij neemt niet zoveel op, dus zijn muziek is nog heel lowkey, maar ik hoop dat hij meer muziek uit gaat brengen. Ik heb hem een keer gehoord op een huisfeestje en ben het nooit meer vergeten.

Wat is je grootste guilty pleasure?
Het is niet ‘guilty’, maar al het eten dat me plezier geeft – chapati, samosa’s, pastei, bananenchips, noem het maar op. Ik hou echt van Caribische snacks, dat is puur pleasure. Ik ben ook wel een zoetekauw en een cookie monster, dus chocola past ook in het rijtje.

Hoeveel tattoos en/of piercings heb je?
Geen, behalve mijn gepiercete oren.

Wat is de eerste plaat die je ooit kocht of kreeg?
Dat was een plaat van de Nigeriaanse muzikant Fela Kuti, in een platenwinkel in Ghana. Ik wilde hem zelf kopen, maar iemand anders had hem net in zijn handen. Uiteindelijk heeft die meneer de plaat heel lief voor mij gekocht.

Welke band moet voor altijd zwijgen?
Dat weet ik niet, want daar luister ik niet naar. Wat slecht is voor mij, is misschien goed voor een ander.

Wat is je voornaamste bron van inspiratie?
Reizen. Ik heb net een prachtige reis gemaakt naar Kigali, Rwanda. Zoals een muzikant muziek moet maken, moet ik reizen. Het doet heel veel met me om in mijn passie te zitten. Als ik een tijdje vastloop en op reis ga, vloeit het project ook meer waar ik op dat moment mee bezig ben.

‘Portraits of Reconciliation’ is een van de eerste projecten die ik ooit zag, tijdens mijn studie internationaal recht. Het gaat over de genocide in Rwanda 29 jaar geleden. Het is helaas niet mijn eigen project, maar het laat zien wat kunst en cultuur kunnen doen voor de verwerking van maatschappelijke onderwerpen.

Op dit werk zie je links de overlever en rechts de dader die het kwaad heeft aangericht. Op reis zag ik hoe de dader van een vreselijke aanval op je familie soms je buurman kan zijn. De manier waarop kunst kan helpen met het verwerken van zoiets, is echt de kracht van de kunst- en cultuursector. Daardoor wist ik al snel dat ik mijn oplossingen voor sociaal-maatschappelijke problemen liever op een creatieve manier wilde zoeken, in plaats van via juridische kaders.

Verwacht je over tien jaar nog in Den Haag te wonen?
Ik denk het niet. Misschien ben ik dan in Kigali of ergens anders, maar mijn studio zou nog wel hier kunnen zijn. Dat ligt aan mijn future husband. Alles voor de liefde, toch?

De doorgeefvraag van Sky Feliz: Als jij een skill met een pilletje kon upgraden, welke skill zou dat zijn?
Wow. Dat zou mijn talenknobbel zijn. Ik zou alle talen die ik ooit heb gehoord willen beheersen. Ik spreek zelf Yoruba, Engels en Nederlands. Als je ergens de taal spreekt, heb je veel sneller een connectie met mensen. Dan zou ik alle mooie muziek kunnen begrijpen in het Turks en Portugees.

Wat zou je aan de volgende gast willen vragen?
Als je met God kon praten, wat zou je dan aan hem vragen?