Cosmic Crooner trapt de avond af. In een nog niet zo heel volle zaal staat een vooroorlogse taperecorder eenzaam op het podium, die al snel wordt vergezeld door de boomlange Joep Meyer (o.a. Moon Tapes). Zelfs met ChatGPT komen wij er niet helemaal uit hoe we dit moeten omschrijven. Een markante Frank Sinatra-achtige verschijning, maar dan gehuld in leer en met een zonnebril, en met songs die bij vlagen doen denken aan het werk van Bowie als Ziggy Stardust (ook de galactische namen voor de alter ego's tonen gelijkenis), zoiets. Met veel materiaal van debuutalbum The Perks of Being a Hypocrite vult het duo (Meyer + taperecorder) een klein half uur. Laatstgenoemde, en dan specifiek het door “tape-op Michiel” gerepareerde lampje, krijgt voorgesteld door de Amsterdamse act applaus van het publiek. Niet zo zeer muzikaal, maar vooral op het vlak van dit soort droogkomische grappen vinden Cosmic Crooner en hoofdact The Indien elkaar.
Met een rij tot aan de Grote Markt is het vanavond druk bij PAARD. Toegegeven, dat Froukje de grote zaal voor de tweede keer deze week uitverkoopt helpt, maar ook de kleine zaal is uitverkocht. The Indien sluit daar de clubtour van deze maand af, en zet een show neer met enkele oude nummers, wat nieuwe nummers en heel veel nog uit te brengen nummers.
Markante verschijning met taperecorder
Cosmic Crooner
Cosmic Crooner
Cosmic Crooner
"Heel veel nieuwe liedjes"
Voor die hoofdact wordt het klokslag negen uur wel tijd. Iets na haar vijfkoppige band betreedt frontvrouw Rianne Walther de grote zaal. Niet voor het eerst deze maand, de Haagse groep sluit vandaag de clubtour die in mei ook langs Haarlem, Arnhem en Groningen trok af in PAARD.
Het eerste nummer ‘Drive You’ begint kwetsbaar, met alleen een orgel en krachtige stem van Walther. Dit nummer voert The Indien tijdens deze clubtour live al op, maar het staat net als het meer uptempo ‘Stay’, ‘Needy’ met diep dansbaar gedreun van de syntbas en het net zo gevoelige ‘Not Crying’ en ‘How Many Nights’ nog niet op een plaat. “Zoals jullie merken spelen we heel veel nieuwe liedjes. Een aantal komt snel uit.”, vertelt de leadzangeres. Met vervolgens een van haar trademark woordgrappen: “Dat is, haha, exciting – om het in het Engels te zeggen. Want veel van deze nummers heb ik in Engeland geschreven.”
De groep vult de helft van de set met dit nieuwe materiaal. Daarover gaf Walther in een interview met 3voor12 Den Haag aan dat “er best wel veel klaar [ligt], we hebben een luxeprobleem, we kunnen kill your darlings doen.” De titels van die nummers alleen al onderstrepen dat er een paar heel persoonlijke en intieme releases aankomen. De zangeres staat zelf wat langer stil bij het melancholische ‘Sleep When I’m With You’, een nummer dat “gaat over een relatie die eigenlijk niet goed gaat”. De lichteffecten ondersteunen de tedere teksten als “I don’t want to give up on you, unless you want me to. [...] I can only sleep when I’m with you.” op een subtiele en mooie manier.
The Indien
The Indien
Terug van eigenlijk nooit weggeweest
Met ‘Summer Night’ en ‘Running’ gaat The Indien ver terug in het eigen oeuvre. Naar 2015 om precies te zijn, toen de groep 3FM Serious Talent was, op grote festivals stond, op TV kwam, Son Mieux in hun voorprogramma stond en eerste EP's Cologne en Hiatus net uit waren. De wereld lag aan de voeten van de toen twintigers, waarvan vandaag alleen Walther en Casper Talsma (gitaar en achtergrondzang) nog uit de bezetting van acht jaar geleden komen. Bij dit oude werk haakt een deel van het publiek af, een concertzaal is blijkbaar een geschikte plek om bij te praten.
Jammer, want voor 'Summer Night' pakt Walther met het muzikaal gelaagde ‘Long Time Lover’, geholpen door een waanzinnige vocale uithaal op het eind, het publiek juist goed beet. Op de rest van de set wisselt het rustige oude en nieuwere werk met meer ritmische nummers zoals ‘Born Again’ en ‘Blame You’, dat met drumintro en stevige gitaarriff veel wegheeft ‘Howlin’ for You’ van The Black Keys. Vlak is de set niet, maar de groep blaast de zaal ook niet weg. Niet dat dat moet, met vibey alternatieve popmuziek.
Toch is alle aandacht weer terug bij slotnummer ‘Be Yours’. Telefoons gaan de lucht in om de live-uitvoering van de pakkende single vast te leggen. Het opgeleefde publiek wordt via dit nummer getrakteerd op een muzikaal uitgekleed slot. Met alleen zang en piano herhaalt The Indien het refrein, en werkt zo van een upbeat naar gevoelig einde dat past bij de rode draad door deze show.
Het afgelopen uur, en zeker tijdens deze afsluiting, laat Walther zien met haar kenmerkende stem enorm veel vocale kwaliteit in huis te hebben. Ook haar band is nauwelijks op een fout te betrappen, het is een muzikaal hoogwaardig geheel. En met haar podiumpersoonlijkheid en zelfvertrouwen (“Ik klap niet zo hoog vandaag. Weet je waarom? Fun fact. Mijn gulp is vlak voor de show kapot gegaan.”) is ook niets mis. Dit, het nieuwe uiterst persoonlijke materiaal, en ook de ontvangst door het publiek (grappend begroet als “toekomstige vrienden”) stemt hoopvol over de aankomende releases. Met iets meer variatie in de aangesneden thema’s, genoeg tempowisselingen om het publiek bij de les te houden en wat geluk met boekingen voor festivals is er voldoende ruimte om na een periode van introspectie de wereld te laten zien dat The Indien terug is van eigenlijk nooit weggeweest.
The Indien
The Indien