Aan Son Mieux de taak om de bezoekers uit hun kerstroes te halen en alvast op te warmen voor het hoofdprogramma. Dat kun je wel overlaten aan boegbeeld Camiel Meiresonne, die al sinds de brugklas op de bühne staat en naast zijn gitaar vooral het vrouwelijke publiek goed bespeelt. Al binnen de kortste keren heeft de 22-jarige zanger een meisje op de voorste rij uit haar glittershirt gekletst om dat vervolgens zelf aan te trekken, waarbij hij 'noodgedwongen' een riante glimp van zijn welgevormde torso laat zien. Zijn charisma en krachtige stem maken eerlijk gezegd meer indruk dan zijn liedjes. Niet dat het slecht klinkt, verre van dat, maar de composities zijn wat vlak, ook al worden ze nog zo vurig gebracht.
The Indien als een warme deken om je heen
Brandalarm 't Paard detecteert vurige passie
Derde kerstdag, uitgeblust van de decemberstress, is een avondje bankhangen wel zo aanlokkelijk. Toch hebben velen zich zondagavond na hun afwasmarathon naar het Paard van Troje weten te slepen. Son Mieux en The Indien, dit jaar beide uitgeroepen tot 3FM Serious Talent, hebben daar samen de kleine zaal uitverkocht.
Single 'Easy', die sterk naar Sue The Night hint, lijkt haast wel door een andere songwriter geschreven dan de rest van het materiaal, dat gewoonweg niet beklijft. Maar voor een band die nog geen jaar bestaat, mag dat op dit moment geen zwaarwegend kritiekpunt zijn.
Even over negenen wordt het instrumentale intro van The Indien ingestart (een track van de pas verschenen tweede EP 'Hiatus'). Rianne Walther (zang, orgel, shakers), Casper Talsma (gitaar), Janneke Nijhuijs (bas, backing vocals) en Maarten Hemmen (drums) hebben er een succesvolle decemberclubtour op zitten en sluiten deze af in hun thuisstad Den Haag. Een nogal rootsy uitvoering van 'The more you try' zet de toon voor een overwegend mellow optreden. Alles is in harmonie: de sixties-sound, Riannes vintage glitterjurkje, de backdrop van gedrapeerde jute dat door warmgekleurd strijklicht wordt beschenen. Gehuld in deze behaaglijke deken van licht en geluid is het hier net zo aangenaam als in je pyjama thuis op de bank.
In 2015 verschenen er twee EP's van de sympathieke band, samen goed voor tien nummers. Daar zijn op de setlist een paar extra songs aan toegevoegd, waaronder een duet met Camiel Meiresonne. Het nieuwe materiaal is niet allemaal even enerverend en verveling ligt op de loer, maar steekt zijn kop niet op. Als je de dynamiek van de show zou uittekenen in een grafiek, levert dat een licht golvende lijn op zonder pieken en dalen, maar wel op hoog niveau. Voor Rianne, die zangcoach is, is dit het beste visitekaartje dat ze zich kan wensen. Wie er oude geluidsopnamen op nazoekt, hoort dat de zangeres zich sinds enige tijd een karakteristieke zangstijl heeft aangemeten die in de buurt komt van Duffy. Een vergelijking die ook qua bandbegeleiding niet misstaat. De band is niet alleen technisch professioneel, maar weet ook een prettige sfeer in de zaal te creëren.
Het is makkelijk wegdromen bij de licht psychedelische muziek van The Indien, zeker bij het hypnotiserende 'Fire'. Maar als middenin het nummer plotseling de muziek stilvalt en het brandalarm afgaat, is de verwarring groot. Where's that fire, fire, fire, fire, fire? Pas na vijf minuten wordt het optreden hervat en achteraf blijkt dat de rookmachine de boosdoener was. Je zou in elk geval kunnen zeggen dat de vonk tussen de band en het publiek is overgeslagen.