"We hadden kort na de laatste EP Melk (2019, red.) een aantal liedjes opgenomen. We wilden aan een nieuwe EP beginnen.", vertelt Nik. De zanger zit op een druilerige zondagochtend naast zijn compagnon Bas aan een tafel in De Zwarte Ruiter. Het shirt, waarop een poppetje met een naziarmband een gigantische Timberlandschoen in zijn gezicht krijgt met de tekst "Welcome To New York" erboven, dat Nik draagt is nat van de regen. Bas heeft een rood shirt aan waarop ooit een swoosh gezeten moet hebben, maar die er nu een beetje weggesleten lijkt te zijn. Ook de gitarist heeft de regen moeten trotseren. "Maar toen we die songs terugluisterden, was het kut." Zowel Bas als Nik gniffelt, de muzikanten vertellen dat ze dit tot dan toe nooit hadden meegemaakt, maar dat de opnames echt niet voldeden aan de verwachtingen die zij ervan hadden. "Het lag niet aan dat we de verkeerde partijen speelden, maar de energie was gewoon niet goed. Je bent toch afhankelijk van hoe het op dat moment gaat klinken..", aldus de zanger en Bas vult aan: "Het voelde ook überhaupt niet goed die dag. Ik had een gitaar geleend, een gloednieuwe Gibson, maar daar is onderweg de nek van gebroken. Verder waren er spullen niet aanwezig in de studio en hadden we heel weinig tijd." Aan de liedjes zelf heeft het overigens niet gelegen volgens de gitarist, die staan allemaal op het album.
Wie zich tijdens de pandemie verveelde, kon zich abonneren op een wel heel bijzondere podcast; die van de band Niko. Inhoudelijk leek die podcast vaak wat ouwe-jongens-krentenbrood-geleuter en een enkele aflevering waarin Dungeons and Dragons werd gespeeld, maar tegelijkertijd werd er ook veel gesproken over het album dat de band opnam. Een handjevol singles is inmiddels uitgekomen en vandaag is daar ook het debuutalbum 'Niko'. Daarnaast speelt de band op zaterdag 1 april ook nog eens een heel bijzondere show in de Koninklijke Schouwburg met studenten van plaatselijke conservatorium. Op een druilerige zondagochtend doen frontman Nik van den Berg en gitarist Bas Prins hun verhaal.
Van EP naar album
Toen de band op een gegeven moment probeerde de schade te ondervangen door een aantal gitaarpartijen opnieuw in te spelen, belandde gitarist Bas in een burn-out. "Het opnemen wilde toen ook niet lukken, waardoor ik op een gegeven moment tot de conclusie kwam dat ik er doorheen zat. Daardoor hebben we als band zes maanden niets gedaan.", aldus de gitarist.
Terwijl Bas herstelde, nam Nik de tijd om te schrijven aan een album. De plannen werden gewijzigd en er werd ingezet op een langspeler in plaats van een EP. "Toen de band na een maand of zes weer helemaal compleet was, zijn we de nieuwe songs gaan repeteren. Daarna konden we gaan opnemen", vertelt frontman Nik.
Nu komt het album uit op vinyl. Voor Nik is dit moment meer uniek dan voor Bas die bij Taymir, waar de muzikant de frontman was, al een album uitbracht op LP. "Ik heb een aantal cd's uitgebracht en een keer een cassette, maar dit is wel absoluut een lifelong dream." De naam van het album is hetzelfde als die van de band zelf. Een tijd lang speelde de band nog met andere titels maar toen het artwork van Gordon Meuleman, waarop de naam van de band op grote fluffy letters staat, gemaakt werd, trok de band de conclusie. "Er kon ook niet meer bij worden gezet, het moest een soort The White Album worden."
"Minder cynisch dan ooit."
Van het album Niko zijn inmiddels drie singles uitgekomen. Op de nummers 'Shooting Star' en 'Always You', klinkt de band behoorlijk vrolijk, alleen op 'Pick Me Up' lijkt de maatschappijkritische blik die de band soms heeft wat meer aanwezig. 'Pick Me Up' gaat volgens Nik ook deels over de burn-out van Bas. "Het niet hebben van werk, het niet kunnen krijgen van werk, maatschappelijke druk, daar gaat het over." Toch willen de bandleden niet zo ver gaan om te zeggen dat dit nummer met het klassieke cynisme is benaderd als eerder werk van de band. "Het klinkt minder cynisch dan ooit.", volgens Nik.
Het contrast met de huidige tijden, die juist uitnodigen om heel maatschappijkritisch en cynisch te worden, werpt vragen op. Met twee vrolijke singles en een nummer dat niet zo bitter is als dat de band weleens geweest is, lijkt er bijna een nieuwe koers te zijn ingezet. Dit is echter niet het geval volgens de band. "Eigenlijk zijn 'Always You' en 'Shooting Star' de vrolijkste liedjes van de plaat. Voor de rest is het wel weer klassiek Niko. Zo zing ik op het nummer 'Let The Lovers Know': "The world is dead, it's only us left. A great time to sell the house.", dat gaat ook gewoon over een aanstormende apocalyps."
Het maatschappelijke engagement van de band vertaalt zich duidelijk naar de lyrics, maar verder wil de band ook niet te veel engagement uitstralen. "Dan word je heel snel een act, terwijl het ook gewoon over de muziek moet gaan." Nik benadrukt dat hij vooral geen activist wil zijn, ondanks zijn openlijk antifascistische t-shirt. Volgens de zanger is hij niet een activist die zich openlijk inzet voor the cause: "Ik ben meer een mijmerende muzikant." Bas vult aan: "Er is ook al genoeg protestmuziek. We zijn als mens wel verbonden met activisme, maar niet als band."
Podcast
Om de interactie met het publiek te behouden en om tijdens de pandemie in het collectieve geheugen te blijven, begon Niko een podcast in covid-tijden. "Je moet wat blijven doen naar buiten toe en we hadden geen zin in van die streamingconcerten. Ik heb er zelf ook nul gekeken.", begint de zanger en bassist. "Ik heb een toneelvoorstelling gekeken, maar ik heb me nog nooit zo adhd gevoeld. Ik had de hele tijd de neiging om op mijn telefoon te kijken." Bas was iets minder boos op livestreams, de gitarist heeft de show van Tame Impala gekeken toen ze hun eerste album integraal speelden en keek een keer naar Noorderslag. "Dat was bijna een soort The Voice, en ik hou gewoon heel erg van tv-programma's."
Maar de podcast dus, daar had de band niet een duidelijk format voor. De ene keer werd er een tabletopspel gespeeld, de andere keer werd de luisteraar een beetje ingelicht in het proces van de band. "We deden maar wat, we lulden of we speelden Dungeons and Dragons tot Thomas (van der Want, gitrarist van Niko, red.) er helemaal klaar mee was." Uiteindelijk bleek het opnemen en editen van de podcast meer werk dan voorzien, vandaar dat Niko steeds minder punctueel was in het uitbrengen van de maandelijkse show. "We vonden het heel leuk om te doen en tijdens het opnemen en editen hebben we het echt naar ons zin gehad. Maar zodra de wereld weer een beetje open ging, stopten we eigenlijk direct met de podcast. Het belang was ook weg. We zijn een band, we moeten muziek maken."
SymphoNiko
Op 1 april speelt Niko met zeven conservatoriumstudenten een bijzondere show met de naam SymphoNiko in De Koninklijke Schouwburg. Een running gag volgens de band, de woordgrap SymphoNiko bestond bijvoorbeeld al. Toen de programmeur van de Koninklijke Schouwburg de band een keer zag spelen, verzon hij hetzelfde idee als waar de band al een tijd mee speelde. "Blijkbaar hing het in de lucht, dus het moest wel gebeuren. Die programmeur had ook connecties bij het conservatorium en in een paar dagen was alles geregeld." Het scheelde ook dat een andere collega van Nik, die zelf ook bij Het Nationale Theater werkt, de partituren kon schrijven voor de band en de klassieke instrumentatie. "Ik heb al niet zo naar iets uitgekeken als naar dit. Het is lijkt me echt heel leuk om te doen.", aldus Bas.
Ben jij als lezer nu ook geïnteresseerd in de show van Niko? Klik op deze link en koop je tickets voor de unieke SymphoNiko-show met korting!