"Ik heb het idee dat ik nu de baby geboren is, minder tijd heb voor bullshit. Dat kwartje leek bij de gehele band te vallen. We werden eigenlijk allemaal vader.", antwoordt Nik op de vraag of het krijgen van een kind zijn weerslag heeft op de rest van de band. "We gaan wat efficiënter te werk, we hebben minder ellelange discussies over details. We zijn meer gefocust op de muziek.", voegt Thomas toe. De muziek voor de nieuwe EP was al een tijdje af, dus daar heeft het kind van Nik geen invloed op gehad, vertellen de jongens. "We hadden allerlei ideeën liggen en zijn in december de studio ingegaan. Halverwege januari was alles eigenlijk wel af. Toen 'Myself' uitkwam was Melk eigenlijk al klaar.", aldus Thomas.
30 augustus is de releaseparty van Niko's nieuwe EP, genaamd 'Melk'. Waarom? "Ik heb twee maanden terug een kind gekregen, dus mijn vriendin produceert nu veel melk. Het is in feite de essentie van het leven.", aldus zanger Nik van den Berg. Samen met gitarist Thomas van der Want bezocht de zanger/bassist de buurttuin 'Emma's Hof' aan de Gallileistraat (Thomas: "Ik heb hier tien jaar om de hoek gewoond en ik ben hier nooit geweest, echt zonde."), waar wij met de heren zaten en over de nieuwe EP spraken.
©
Irene Lantman
Babymelk
©
Frontmannen en basgitaren
De band ontstond oorspronkelijk uit een soloproject dat Nik opzette toen hij op wereldreis was. "Ik weet nog dat ik voor de eerste EP, Laptop , in een hostel in Bangkok de artwork aan het maken was. Ik had mijn laptop en een gitaartje mee en ik noodlede maar wat." Nu is de band ruim drie jaar verder en is de dynamiek helemaal veranderd. "We schrijven nu allemaal.", aldus Thomas. "Iedereen maakt deel uit van de liedjes." Het enige waar Nik als enige zijn stempel op drukt zijn de teksten van de band. "De teksten zijn een soort laatste controle voor het liedje af is, maar zelfs dat is betrekkelijk. Er is uiteindelijk niks meer over van het Nik + band idee dat vroeger weleens gedacht werd.", vertelt Nik. "En gelukkig is dit ook zo uitgekomen, want ik wil gewoon het allerliefst met een bandje spelen." De enige uiting die nog over is van de bakermat van de band, is de naam Niko. "Zelfs de naam slaat niet echt op mij. Ik vind Niko een heel grappige, aardse naam. Een naam die gezellige mensen hebben. Toevallig werd ik soms zo genoemd, maar dat staat er ook los van."
"Nik is gewoon de frontman, de vaandeldrager.", ligt Thomas toe. "Een uitvergroting van zijn persoonlijkheid. Ik vind het zelf tof om bij te dragen aan de band waarvan Nik in de spotlight staat." De gitarist heeft bij Soul Sister Dance Revolution ook kunnen ruiken aan het frontmannenbestaan en wij vragen hem of hij dat aspect mist. "Af en toe wel, ja.", verzucht Thomas. "Maar ik mis het niet in Niko. Er komen weleens mensen naar mij toe die vragen of ik het niet kut vind dat Nik die positie hier heeft. Maar dat heb ik echt totaal niet. Zoals de broer van Jimi Hendrix zei: I'm not standing in the shadow, I'm standing in the shade." Nik kaart ook aan dat iedereen een band kan beginnen als leadzanger, ongeacht de rol in andere bands of ervaring. "Je kan als triangelspeler in de ene band zeggen, joh ik ga zingen en triangel spelen in een andere band. Dat is geen probleem.", lacht de zanger. "Ikzelf heb er eigenlijk ook wel oor naar om ergens als bassist aan de bak te gaan. Ik word nooit gevraagd maar het lijkt met werelds om ergens achter op het podium met een peuk en een glas rode wijn naast de drummer te zitten." Het lijkt er op dat Nik er hier een open sollicitatie uit gooit. "Ik ben wel heel duur, dus misschien ligt het daaraan."
In eerste instantie kan er gedacht worden dat Nik door het combineren van bas met zang zijn spel versimpelt en zichzelf beperkt in het bassen. Dit is volgens Nik echter niet het geval. "Ik schrijf eerst de baslijn, dan de melodie en de tekst en dat ga ik vervolgens, ouderwets, oefenen.", zegt de zanger. Thomas vindt dit ook een van de krachten van de frontman. "Nik is wat dat betreft ook heel bijzonder. Hij heeft geen pedalen, geen opsmuk, en toch speelt hij heel toffe stukken." "Sterker nog.", haakt Nik aan. "Ik had tot voorkort geen eigen basversterker. Daarnaast ben ik ook mijn tweede basgitaar verloren in Breda. Dus als er vrijdag een snaar breekt, ben ik de lul."
©
Samantha Stauttener
Niko @ Club 3voor12 Den Haag
"Ik vind Niko een heel grappige, aardse naam. Een naam die gezellige mensen hebben."
Genre-imperfecties
De muziek die Niko maakt, heeft altijd wat schoonheidsfoutjes gehad. Een noot die net niet mooi geraakt wordt, een gitaarpartij die net niet helemaal steekhoudend is. Onder de noemer slackerrock kan dit allemaal. "Ik weet eigenlijk niet of we het nog slacker kunnen noemen.", valt Nik ons in de rede. "Vroeger wel, maar nu is het meer rock and roll." Het lijkt erop dat elke keer als wij Niko spreken er een discussie komt over het genre dat de band speelt. "Misschien moeten we er überhaupt gewoon geen label opplakken.", zegt de zanger. Thomas valt ons bij: "De muziek heeft wel veel ruimte voor nonchalance. Kleine fouten die het allemaal wat spannender maken. Met name Bas (Prins, andere gitarist van Niko, red.) is meester in het maken van kleine, briljante foutjes." Nik legt ons vervolgens uit dat hij ook houdt van de iets ongepolijstere producten. "Fucked up rock uit de jaren zeventig had dat ook. Dingen die zo bewust verkeerd werden gedaan dat het automatisch goed is."
Deze missers worden niet ingepland, vertellen de bandleden ons. "De meeste van deze imperfecties worden in de studio bedacht. Ter plekke. Niet in de preproductie.", vertelt Thomas ons. "Bij You Might Like It (de vorige EP van de band, red.) was het allemaal vrij goed bedacht van te voren. We wisten precies wat we gingen doen. Bij deze plaat is dat een stuk minder. Daardoor hebben we nu veel langer aan specifieke aspecten gewerkt." Dit kwam volgens Niko ook door de aanwezigheid van producer Tom Meijer (oa. Zeeland, Okke Punt, A Polariod View). De producer, die zelf ook gitarist is, gaf een geheel nieuwe kijk op het uitwerken van de songs.
"De muziek heeft wel veel ruimte voor nonchalance."
©
Niko
Cynisme
"De tendens in de muziek is iets minder cynisch geworden dan voorheen. Met de nadruk op íets.", vertelt de zanger als we vragen naar de thematiek van de nieuwe kortspeler. "Vroeger waren we echt Darky McDark maar nu is het allemaal wat minder dan op het oudere werk." Tijdens de release zullen de oudere songs ook afgewisseld worden met nieuwe nummers en zal het verschil, volgens de heren, best merkbaar zijn. "Uiteindelijk ga je niks veranderen aan mijn wereldbeeld, ik blijf best cynisch en dat zal altijd zo zijn. Maar misschien is het door het ouder worden iets minder geworden.", aldus de zanger.
"Vroeger waren we echt Darky McDark..."
©
Maarten Ederveen
Kickstart
De release van de vorige EP You Might Like It, I Might Just Hate It, was voor veel bezoekers een verrassing. In plaats van een show waar de band nieuw en oud materiaal zou spelen, werd de cassetteband integraal afgespeeld vanaf een stereo-installatie. Geen live-muziek, geen performance, slechts de studio-opnames. "We gaan deze keer wel echt, ouderwets, optreden.", lacht Nik. "Het gaat echt gebeuren. Maar verder laat ik er niets over los." Thomas ligt toe: "Geen voorprogramma. Fuck voorprogramma's. Op zijn meest gaat Bas een goocheltruc doen of wordt er een mop verteld, maar daar blijft het echt bij."
Thomas geeft aan er ook echt zin in te hebben. "We gaan gewoon lekker spelen. Bij de vorige release was de stemming meer van: Een releasefeestje, de usual suspects zullen wel weer komen kijken, beetje routine. Maar nu is het echt anders." De indruk die wij krijgen is dat de band een beetje klaar was met het optreden. "Ja, hoe zeg je dit het best.", begint Nik. "Nederland is een klein landje, op een gegeven moment heb je alle kroegen en dergelijke wel gezien. Dat wil niet zeggen dat je er geen zin meer in hebt, maar je moet het voor jezelf leuk blijven maken." De zanger zegt ook dat de band weer even een kickstart nodig had om het speelplezier terug te vinden. "We hebben het plezier uiteindelijk weer gevonden in het met elkaar muziek maken. En dan niet op die fucking hippie-manier van een act als The Magic Mumble Jumble, we zijn geen sekte, haha." Volgens Thomas was het voor Niko een moment van overdenkingen. Waar draait het spelen in een band eigenlijk om? "We gingen bij onszelf na of we het deden om hits te schrijven, erkenning te krijgen of gewoon om het naar je zin te hebben en een goede tijd te beleven in een bandbus." Dat plezier heeft de band gelukkig weer gevonden. "Dat heeft uiteindelijk geresulteerd in een releaseparty in de Zwarte Ruiter. Gezellig met mijn vrienden.", sluit de gitarist af.
"We hebben het plezier uiteindelijk weer gevonden in het met elkaar muziek maken. En dan niet op die fucking hippie-manier, we zijn geen sekte."
©
Zes jaar met potlood
De EP Melk komt, in tegenstelling tot de vorige EP, niet fysiek uit. "We brengen hem gewoon online uit en dan gaan we verder bouwen aan ons imperium.", aldus de zanger. "En onze gezinnen.", vult Thomas aan. Er gaat binnenkort nog een live-video opgenomen worden. Volgens Nik zodat de mensen thuis kunnen kijken hoe Niko live speelt. "Along the way gaan we waarschijnlijk nog wel een keertje patat scheppen, of een fietsvakantie organiseren, of iets anders gezelligs. Dat zien we dan wel.", vertelt Thomas.
De erg voor de hand liggende vraag; of er nog een album aan zit te komen? Stellen we uit nieuwsgierigheid toch. "We hebben al veel liedjes liggen en we zijn ook alweer aan het schrijven. Dus als dat resulteert in een album, en we zien daar het draagvlak voor, dan willen we het best overwegen." zegt Nik. Met name de draagvlak-kwestie blijkt een ding te zijn bij de band. "Ik ga geen album maken met geen geld in mijn zak.", legt Nik uit. "Het kost zo veel meer geld en tijd, en met de huidige aandachtspanne van het publiek is een EP ook een makkelijkere vorm." De zanger legt ook uit dat er makkelijker van sound gewisseld kan worden tussen twee EP's. "Hoe lang heeft het geduurd voordat een act als Son Mieux een album uitbracht?", vraagt Thomas dan. Nik antwoordt: "Een jaar of vier vijf. Ik denk dat wij dat ook ongeveer zullen hebben." Thomas valt zijn zanger in de rede: "Nee, wij zijn nu ook al iets van drie, bijna vier, jaar bezig. Dus maak er maar zes jaar van. En schrijf dat dan op met potlood. Dan hebben we nog wat ruimte." Het is duidelijk, de band denkt nog niet aan langspelers. Voor nu blijft het gewoon bij EP'tjes, waarvan de nieuwste; Melk, vrijdag 30 augustus uitkomt in de Zwarte Ruiter.
©
Nik van den Berg
Vlnr: Nik, Thomas en journalist Eric
"Maak er maar zes jaar van. En schrijf dat dan op met potlood. Dan hebben we nog wat ruimte."