Helemaal uit het Verre Oosten: de grootste glimlach award gaat naar Soichi Terada. Zijn kenmerkende housemuziek voor levensgenieters springt over naar de aanwezige Cravers. Soichi is voornamelijk een performer. Als zijn handen van links naar rechts bewegen, doen wij dat ook. De Japanner duikt achter zijn mengtafel en springt. JUMP! Dan beklimt hij het podium. Het zijn enkele taferelen die de mengelmoes van breakbeats, house, chiptune en old school techno nog mooier maken. Af en toe komt de Korg Koassilator tevoorschijn, een draagbare synthesizer, waarmee Soichi live tonen kan transformeren. Wederom met die alomtegenwoordige glimlach. Door een stemvervormer roept hij: “Arigato Den Haag.” Een diepe buiging en natuurlijk: arigato gozaimasu Soichi Terada!
Dat David Vunk een fijne set neerzet is eigenlijk geen nieuwsfeit meer. De Rotterdamse ongekroonde koning van het nachtleven enerveert het publiek met gewoon een goede set. Op een steenworp afstand draaien ISAbella B2B Roza Terenzi stampende house die perfect aansluit op wat Eris Drew B2B Octo Octa doen. Eris Drew en Octo Octa pakken het publiek vanaf de eerste fluitende raveplaat al in doordat de keuze van platen op een bijna wiskundige manier gebeurt. Ze staan letterlijk rug-aan-rug, de één zoekt de juiste vinylplaat uit terwijl de ander met volle focus staat te spinnen. Vooral de vlotte scratches op breakbeat raveplaten maken ons blij. Het gevolg: zowel de platendraaiers op het podium als het publiek geniet met volle teugen.
Je zal het maar na moeten tellen, 999999999, ofwel 9x9. Dit zijn echt wel de koningen van de oorverdovende dreunen. Precies wanneer de nacht valt mogen de snoeiharde Italianen The Crave afsluitend omver beuken. Alles en iedereen gaat in standje 9, maximaal dus. Een geweldige lichtinstallatie maakt de bloedstollende set bij volle maan volledig af. Wat de set spannend maakt is dat de heren niet gewoon wat hardtechno op een hoog BPM draaien. Ze flirten continu met hardstyle kicks en vleugjes van elektronische hardcore zonder over te gaan naar hersenloos stampwerk. Dat nemen wij wel voor onze rekening.
Na zo’n set kan je maar drie dingen doen. Naar huis te gaan, naar de after of één van de grote bomen beklimmen door je omhoog te tillen aan de schors. Als dat laatste dan niet lukt probeer je het gewoon nog een keer. Nee, dit hebben we echt niet verzonnen als stijlfiguur om aan te tonen hoe gek die laatste set was. Nog even suist The Crave door in het achterhoofd, de menigte gaat in verschillende richtingen de stad in. De nabijgelegen straten worden nog een laatste keer ingekleurd door Cravers, op zoek naar de voordeur. Vaarwel The Crave, tot een volgende keer.