In 2020 liet Roni Dot haar muzikale carrière in Israël voor wat het was en verhuisde ze naar Nederland. Bij toeval kwam ze in Den Haag terecht, naar eigen zeggen omdat ze daar tijdens de lockdown een muzikaal iemand op straat zag lopen die er wel erg hip uitzag. Nu, drie jaar later, wil ze nooit meer weg. De fervent kringloopshopper en veganiste heeft zich als curator van Sofar Sounds The Hague in korte tijd ontwikkeld tot een belangrijke speler in de Haagse scene. Tijd voor een Ohjajoh! We spreken de artieste in haar kleurrijke, stijlvolle appartement over snorren, koffieverslaving en haar thuisland.

Wat is je volledige naam?
Roni Dotan. Roni betekent ‘zingen’ of ‘mijn lied’, dus mijn moeder had het goed voorspeld.

Wat is je geboortedatum en -plaats?
10 oktober, dus ’10 10.’ In balans als mijn sterrenbeeld, de weegschaal. Het jaar ga ik je niet vertellen, dat is onbeleefd om te vragen, haha! Ik ben geboren in Yavne, Israël, een kleine stad op zo’n halfuur van Tel Aviv.

Heb je huisdieren?
Op het moment niet, maar ik houd wel erg van dieren. Mijn bovenbuurvrouw heeft een stuk of twintig vogels en probeerde laatst een kuiken aan me te slijten. Dat heb ik toch maar afgehouden. Eén is een beetje zielig, maar ik zou ook niet weten wat ik zou moeten doen als ik er twee heb en er één doodgaat! Voordat ik in 2020 naar Nederland verhuisde, had ik twee honden. Het was te lastig om ze mee te verhuizen, met de quarantaine, de vaccinaties en bloedtesten. Daarnaast waren ze de koude buitentemperaturen hier niet gewend en wist ik nog niet waar we zouden gaan wonen. Je kunt moeilijk met twee grote honden van Airbnb naar Arbnb gaan. Ik mis ze wel erg. Mijn zoontje wil heel graag een hond, maar dat stel ik voorlopig nog even uit. Ik zie niet echt voor me hoe ik die elke dag om 6.30 uit ga laten.

Wat doe je aan sport?
Fietsen! Telt dat? Ik doe ook pilates en had eerst dansles. Ik ben niet erg sportief, maar dansen kan ook erg intensief zijn.

Wat is je beste gewoonte?
Tweedehands dingen kopen. Ik vind het klimaat en milieu erg belangrijk, dus bijna alles hier komt bij de kringloop vandaan en mijn kleding ook. Tweedehands boetiekjes vind ik ook erg leuk, maar die zijn zich wel heel erg bewust van de trend. Bij een kringloop daarentegen kun je vaak nog iets leuks vinden voor een paar euro.

Wat is je slechtste gewoonte?
Ik drink vaak al koffie voordat mijn ogen goed en wel open zijn. Ik ben geen high end koffiedrinker, meestal is het een enorme kop oploskoffie met sojamelk. Koffiezetten met een machine doe ik eigenlijk alleen als ik bezoek heb. Zwarte koffie hier is trouwens heel anders dan in Israël, daar heb je iets dat lijkt op Arabische koffie− Veel te sterk voor mij.

Voor welke actie schaam je je het meest?
Mijn geheimen ga ik je niet vertellen, maar ik schaam me ook niet snel voor iets. Als ik iets moet bedenken, is het dat ik niet goed ben in confrontaties. Ik blijf vaak naderhand hardop in mezelf praten, alsof ik nog steeds speeches aan het houden ben tegen de andere persoon of het nog een keer over wil doen, maar dan beter. Als iemand dat zou zien, zou ik me er misschien wel voor schamen.

Wat laat je het liefst bezorgen?
Een massage. Als de masseuse dan ook nog met een havermelkcappuccino aankomt, zou ik al helemaal blij zijn! Maar dat is een service die volgens mij nog niet bestaat. Hmm, misschien moet ik daar maar eens een patent op aanvragen.

© Stephan Kaffa

Roni Dot

© Stephan Kaffa

Wat is het eerste dat je doet als je opstaat?
Koffie! Ik heb een vriendin die voedingsdeskundige is en die zegt dat ik dat niet moet doen. Dat het teveel voor je lijf is, alsof je naar een tranceparty gaat terwijl je net wakker bent. Ik neem me soms voor om warm water met een schijfje citroen te drinken. Maar de volgende dag denk ik gelijk weer ‘koffie!’ en zwicht ik weer.

Wat is je favoriete plek in Den Haag?
Ik denk de duinen aan de kant van Kijkduin. Het liefst woonde ik er wat dichterbij, want ik ga nu eigenlijk niet tenzij ik een halve dag vrij heb. Ik heb ook een favoriet plekje in de buurt van Rijswijk aan het kanaal met een prachtige treurwilg. Als ik terugkom van pilates, ga ik daar soms even zitten om naar de eendjes te kijken. Zoals veel mensen in Israël ben ik erg high tempo, dus ik kom graag op een kalme plek om even bij te komen.

Wat zou je willen veranderen in Den Haag?
Ik weet niet of ik daar iets over mag zeggen, want zo lang woon ik hier nog niet. Maar als ik iets moet kiezen, zou ik graag een directe bus van mijn huis naar het strand willen en zou ik meer straatfeestjes willen om mijn buren beter te leren kennen. Als daar nou een speciale dag voor was… Wat, Burendag bestaat? Dan ga ik daar iets mee doen! Ik heb best goed contact met mijn buren hoor, met één van hen wissel ik geregeld soep, boeken en desserts uit. Ik vind dat zo fijn, het is erg laagdrempelig.

Wat is je stamkroeg?
Ik ga niet echt vaak naar de kroeg omdat ik niet van bier houd, maar ik heb wel een favoriete koffietent: Zèta! Ze hadden daar eerst ook heerlijke vegan gnocchi, alsof het in de hemel geserveerd werd. Mijn hart brak toen ik het op had, ik kon er gewoon geen afscheid van nemen.

Wat is het beste Haagse initiatief?
Ik heb de laatste tijd veel contact met Duurzaam Den Haag, die doen heel veel goede dingen. Bloemen geven aan mensen voor in de tuin bijvoorbeeld. Laak Bloeit is ook zoiets. Met een paar buren hebben we straattegels verwijderd en ingeruild voor planten. Er komen nu een stuk meer bijen. De Naaierij is een derde initiatief dat ik erg mooi vind. Zij geven workshops over hoe je je eigen kleren kunt maken of repareren en organiseren kledingruilevenementen.

Wat is voor jou de Haagse band van het moment?
Voor mij is dat Son Mieux. Ze doen het erg goed en hebben een juiste balans gevonden tussen iets maken wat veel mensen goed vinden. Het is commercieel zonder generiek te zijn, en ze maken wat ze zelf leuk vinden.

Wat vind je overschat in de Haagse Scene?
Snorren. Ik ging laatst naar een concert en iedereen op het podium én in het publiek had een snor. Waarom heeft iedereen een snor nodig? Het lijkt wel alsof we weer terug zijn in de jaren ’70.

Wat vind je onderschat in de Haagse Scene?
Dat vind ik een moeilijke vraag. Als iemand nog niet beroemd is, betekent dat volgens mij niet dat mensen diegene niet waarderen. Nee, diegene is gewoon nog op diens reis. Ik heb er geen antwoord op.

© Stephan Kaffa

Met wie zou je een dag willen ruilen?
Édith Piaf. Tinkerbell. Caro Emerald! Oh nee, je zei één persoon. Dan sowieso Caro, al treedt ze natuurlijk niet meer op onder die naam. In Tel Aviv zei iemand een keer tegen me dat mijn werk hem deed denken aan Caro Emerald. ‘Wie is dat?’, vroeg ik nog, want in Israël was ze niet echt bekend. Inmiddels weet ik hoe groot ze was. Ze is zo stijlvol en klassiek, ik zou graag een dag als haar een enorm grote show willen spelen, op een openluchtfestival of zo. Mijn nieuwere werk heeft trouwens wat minder van die ‘oude stijl.’

Waar kun je ’s nachts wakker van liggen?
De oorlog in Israël. Alles wat er gebeurt is lastig te bevatten en mensen aan beide kanten hebben het enorm moeilijk op het moment. Ik heb het natuurlijk een stuk beter dan de mensen die daar wonen, in dat opzicht ben ik geprivilegieerd, en mijn familie is op een veilige plek. Maar ik kan me gewoon niet voorstellen wat daar allemaal gebeurt, dat je als ouder niet bij je kind kunt zijn. Mensen zijn zo slim, zo creatief en hebben zoveel potentie. En om dat dan te gebruiken voor zulke verschrikkelijke dingen… Ik vraag me vaak af waarom dat deel uitmaakt van de menselijke aard.

Ik heb er anderhalve week geleden een nummer over opgenomen, aangemoedigd door mijn producer. Op een bepaalde manier werkte dat therapeutisch. Mensen lijden natuurlijk nog steeds, of ik er nu een nummer over zing of niet, maar het is het enige dat ik vanaf hier kan doen: mezelf uiten. Het nummer gaat over mijn ervaring als Israëliër. Ik vraag me vaak af wat mensen over me denken zodra ze weten waar ik vandaan kom. Het is moeilijk om nu geïdentificeerd te worden met datgene waar Israël voor staat, al is wat we er hier over lezen is ook erg eenzijdig. Ik snap de noodzaak om de zwakkeren te verdedigen, maar er is een bredere context waar veel mensen zich niet in verdiepen. Als men zich aansluit bij een parade en ‘from the river to the sea’ roepen, weten ze niet wat ze zeggen. Als je de zwakkeren of de burgers in Gaza wilt beschermen, lost het niets op om tegen Joden te zijn. Het creëert alleen maar meer nieuwe problemen.

Ik weet niet of mensen denken dat ik me identificeer met datgene wat mijn regering doet. Dat doe ik namelijk niet. Het is moeilijk om een Arabier in Israël te zijn, omdat mensen ze als terroristen zien. Dat zijn ze niet. Het is moeilijk om een burger in Gaza te zijn. Er zijn veel mensen die niet in control zijn van de situatie. Toch voel ik ergens dat ik me moet verantwoorden, dat ik moet benadrukken dat ik geen mensenhater ben, dat ik wil co-existeren. Dat is waar het nummer over gaat. Ik ben nu op zoek naar een Palestijnse artiest, want ik wil dat iemand “van de andere kant” ook diens perspectief aan het nummer toevoegt.

Welk nummer mag er gedraaid worden op je begrafenis?
‘Bridge over Troubled Water’ van Simon en Garfunkel. Het is een onsterfelijk nummer, wat grappig is, want een begrafenis benadrukt juist dat het leven eindig is. De vocale harmonie in het nummer is perfect. Het wordt niet voor niets zo gewaardeerd, het heeft zijn plaats in het pantheon der muziek terecht veroverd.

Waar luister je de laatste dagen veel naar?
Ik heb Susanne Sundfør op repeat, zoals je ook in mijn playlist kunt zien. Zij is zó geweldig! Ik luister veel naar haar omdat ik met nieuw werk bezig ben en ze me erg inspireert.

Wat is je grootste guilty pleasure?
Waarschijnlijk deze vegan gummybeertjes en vintage shoppen. Ik denk vaak in de winkel: ‘Heb ik het nodig? Nee. Maar ik kan er wel in optreden!’ Ik ben nu wel weer wat meer kleding gaan verkopen. Ik ga door mijn kledingkast en spreek mijn kledingstukken toe: Luister, vintage blouse, ik heb je niet één keer aangehad en je hangt al zes jaar in mijn kast. So it’s probably not gonna happen. Dan zet ik hem te koop. Als ik hem verkoop, is hij verkocht. Maar als ik hem niet verkoop, wilde de vintagegod tóch dat ik hem zou houden.

© Stephan Kaffa

Roni Dot

Hoeveel tattoos en/of piercings heb je?
Op het moment heb ik alleen oorbellen, maar vroeger had ik ook neus- tong- en navelpiercings. Deze tattoo heb ik laten zetten toen ik een optreden in een tattooshop mocht geven tijdens Gluren bij de Buren. Ik was er toch al, dus let’s do it, dacht ik. Het is een kolibrie, een vogel met een geweldige stijl, in een open en luchtige stijl. Kolibries maken muziek en zijn klein en snel, net als ik.

Wat is de eerste plaat die je ooit kocht of kreeg?
Het was een cassette, een mixtape met 90’s hits. Ik had vroeger een roze tapijt, geen idee waarom, en daar lag ik dan op naar de cassette te luisteren met mijn walkman op. Ik was een jaar of zeven, en dan ging ik hélemaal op in ‘How Do You Do’ van Roxette, ‘Lighter Shade of Grey’, ‘Erasure’ of ‘Lay All Your Love On Me’. Soms hoor ik wel eens een nummer dat op die tape stond en dan beleef ik dat moment weer helemaal. Dat ding ligt nog steeds in het huis van mijn ouders. Op een dag is het miljoenen waard.

Welke band moet voor altijd zwijgen?
Ik kan niet zo goed tegen metalbands. Sommige mensen houden er wel van, maar ik snap het niet. Het is net als bier: als je het drinkt, zul je er vast van houden. Ik snap niet wáárom je het doet, maar ik respecteer je wel als persoon.

Wat is je voornaamste bron van inspiratie?
De natuur. Mijn eerste album, What May Come, kwam in 2017 uit. Ik liet een vriendin naar een aantal van de eerste mixes luisteren en ze vroeg me gelijk waarom het thema ´water´ zo vaak terugkwam in mijn werk. Ik had het zelf niet eens door gehad, maar water is echt mijn element. Op een bepaalde manier is de natuur is heel spiritueel voor mij, al is religie niet mijn ding. Als je zo voor de oceaan staat, en denkt, ´God, wat is dit groot en wat ben ik eigenlijk klein!´, dát is inspiratie. Ik haal ook veel inspiratie uit het bezoeken van andere concerten. Ik neem altijd een kladblokje mee, want je weet nooit wat er gebeurt.

Verwacht je over 10 jaar nog in Den Haag te wonen?
Ik weet het niet, maar ik hoop het wel! Het is groot genoeg, er is veel cultuur en het heeft potentie. Ook kun je er als persoon erg groeien. Toen ik een paar jaar geleden net in Nederland was komen wonen, was ik op zoek naar Sofar Sounds The Hague om zelf op te treden. Uiteindelijk bleek dat het niet meer bestond en heb ik het zelf maar opgezet. Het blijkt een geweldige manier om meer mensen te leren kennen.

Doorgeefvraag van Boris Wentholt: Wat zijn de vetste sneakers die je ooit hebt gehad?
Ik draag niet heel veel sportkleding, maar onlangs vond ik wel een mooi paar Vans met jungleprint in een tweedehands zaak. Ik koop eigenlijk alleen nog maar dingen als ik ze écht interessant vind, want ik heb eigenlijk al genoeg kleding.

Wat zou je aan de volgende gast willen vragen?
Van welk nummer dat door iemand anders is geschreven, zou je willen dat je het zelf geschreven had?