Pieter nodigt ons bij hem thuis uit. Zijn appartement bevindt zich op de bovenste verdieping van een oud huis in het Regentessekwartier. “Het zijn veel trappen.”, aldus de zanger. De frontman zet een kop koffie en er staat een plaat met Braziliaanse muziek op. “Het is niet mijn beste koffie ooit, maar je moet het er mee doen.”, lacht Pieter terwijl hij een meer dan prima kop koffie neerzet.
Op 18 november is in PAARD de release van het album ‘The Breeze’ van Port of Call. De act rondom Pieter van Vliet had na de release van het vorige album ‘Clear Memories’ een drukke periode waar onder andere een prominente plek op de Popronde werd geclaimd. Na de popronde werd het echter stiller dan verwacht rondom de band (natuurlijk hadden we ook te maken met een pandemie, maar toch). Toen kwam daar het bericht dat er een nieuwe plaat aan kwam. Pieter vertelt over de totstandkoming, betekenis van muziek en noodzaak om te maken tegenover het zware muzikantenbestaan.
The Breeze
“De sound van de nieuwe plaat is spaarzamer dan eerst. Meer uitgekleed dan voorheen.”, begint Van Vliet. De zanger legt uit dat hij in eerdere muziek met Port of Call veel minder ruimte overliet in de muziek en alles volstopte met geluiden. Het vorige album Clear Memories was volgens Pieter heel synthetisch, terwijl de nieuwe plaat meer organisch aanvoelt. “We hebben alles ook in drie dagen live ingespeeld, zonder clicktracks.” Op deze manier probeert de band de sound zo natuurlijk mogelijk te maken. Het is sowieso het geval dat de band voor het eerst meespeelt op de plaat, vertelt Pieter ons. Voor het vorige album had de muzikant bijna alles zelf nog ingespeeld en de band bij elkaar gezocht voor de optredens die volgden. “Dit zorgt ervoor dat de stijl wat meer gefocust is.”
The Breeze is een album dat, in tegenstelling tot de vorige plaat van Port of Call, thematisch minder een geheel is. Onderling verwijzen de songs nog wel naar elkaar, maar in het grotere geheel is er minder een specifiek thema aan te wijzen. “Het nummer ‘The Breeze’ staat op het album heel erg centraal. Dat is een metafoor voor hetgeen dat je gewoon overkomt.” Hiermee doelt Pieter op vergankelijkheid en het meebewegen met de veranderingen in het leven. Tegelijkertijd probeert de zanger een tijdsbeeld te schetsen. In de songs zijn referenties te horen naar Haagse gebouwen, het strand en de stad zelf, dit als verzoening met het feit dat dingen niet blijven zoals ze zijn. In zekere zin is dit ook te vertalen naar afscheid. “Er is een aantal mensen om mij heen overleden en er zijn ook mensen die ik niet meer zie. Vrienden in Canada die ik tijdens tours tegenkwam, bijvoorbeeld. Het is allemaal een logisch verloop, maar soms vergeet je hoe logisch het is om afscheid te nemen.”
©
Betekenis
Pieter staat er om bekend dat hij naast Port of Call er meerdere andere projecten op nahoudt. Zo vertelt de muzikant ons dat er ook nog een Nimbus 3000 album klaarligt om uit te komen. De muziek van Port of Call is wel persoonlijker vertelt Pieter. “De muziek van Nimbus 3000 klinkt bijvoorbeeld een stuk afstandelijker, iets meer als een toneelstuk.” Voor een deel weidt de zanger de persoonlijkheid van Port of Call aan het feit dat hij er al vijftien jaar mee bezig is. Aan de andere kant wil Pieter niet de eigendom eisen over zijn eigen songs. “Ik vind het zelf altijd mooi als iemand anders ermee aan de haal gaat en er een verhaal bij bedenkt.” Als iemand vraagt waar een lied over gaat kan Van Vliet ook niet een eenduidig antwoord geven omdat de zanger op verschillende momenten andere waarden hecht aan de woorden. “Soms staan woorden zelfs op hun plek, gewoon omdat ze daar staan. Niet omdat er een reden achter schuilgaat.”
Op het vorige album keek Pieter nog veel terug op zijn jeugd. Iets wat dit album minder vaak voorkomt. Toch wordt er gezongen over Pokémon en Guitar Hero, dingen die overduidelijk uit herinneringen lijken te komen. “Die herinneringen zijn er zeker, maar die zijn voor iedereen heel anders. Ik ben met een hele generatie opgegroeid met games als Guitar Hero en Pokémon dus dat is wel vormend voor hoe je naar je omgeving kijkt.” Toch vindt Pieter dat hoe iemand anders zijn muziek interpreteert niet aan hem is. “Ben, een collega van mijn tijd bij Folk Road Show, vertelde vaak aan het publiek waar zijn liedjes over gingen. Op zo’n moment vond ik vaak dat het liedje helemaal niet daarover ging.”
Noodzaak om te maken
Ondanks dat Pieter heel trots lijkt te zijn op zijn nieuwe album, lijkt het ook dat de artiest minder ambitieus bezig is dan voorheen. Er is nog geen tour gepland en door de weeks staat de zanger voor de klas als docent wiskunde, waardoor er minder ruimte is voor de muziek. “Dat is ook iets dat vervliegt.”, aldus Pieter. “We hebben nu een insteek waarin we heel graag willen dat mensen het werk dat we maken horen, maar het is ook goed als je het niet hoort. Het is niet dat ik dan heel treurig ben.” Het gaat Pieter niet om het bereiken van het grote publiek, hij geeft aan dat zijn baan als docent heel waardevol voor hem is. “Ik voel wel de noodzaak om te maken, maar het zijn van muzikant is wat sommige dingen betreft gewoon zwaar. Aan de andere kant kan ik me geen groter compliment voorstellen dan wanneer iemand mijn muziek mooi vindt.”
©
Port of Call
De release
Tot slot spreekt de frontman over wat het publiek kan verwachten op 18 november tijdens de releaseshow. “We hebben een heel volle show. Tamara van Esch doet het voorprogramma. Verder is het album dan helemaal uit en die geven we daar ook uit.” De vorm waarin het album wordt uitgegeven is bijzonder. Bij de CD krijgt de luisteraar een verjaardagskalender met illustraties. Iets dat Van Vliet niet vreemd is want met eerdere albums was de fysieke uitgave ook vaak meer dan enkel een schijfje. Zo bracht de folkartiest albums uit in persoonlijk gestikte hoesjes en andere CD’s kwamen met op fotopapier afgedrukte foto’s. Het idee voor de kalender kwam voort uit schuldgevoel voor het opzadelen van mensen met een fysiek product. “Heel vaak liggen die dingen gewoon te verdorren op je kamer, ik wilde iets maken waar je wat aan hebt. Toen dacht ik aan wat ik zelf niet heb.” Daarnaast vindt Pieter het ook een mooi boekje dat je een jaar rond doet denken aan het album.
“De avond wordt ook heel muzikaal. Met band spelen we de liedjes ook anders dan op de opnames, dus dat is ook wel bijzonder. Het wordt een viering van folk, tekst, muziek en misschien kerstverlichting.” Het liefst hoopt de zanger dat de avond de gemeenschap een beetje bij elkaar brengt en dat mensen zich geroepen voelen om langs te komen. Het liefst ziet Pieter mensen die oprechte interesse tonen in de lokale muziekscene. “Het uitbrengen van een album is heel leuk. Het klinkt heel christelijk, maar het is gewoon een viering.”