Vaders en kinderen van muzikanten Vaders en kinderen van muzikanten

Wetenschappers en filosofen zijn er nog lang niet over uit, het oudste debat in de psychologie: nature versus nurture. Descartes en Plato menen dat eigenschappen zijn aangeboren en niet afhangen van de omgeving waarin je je begeeft. Daartegenover geloven filosofen als George Berkeley en David Hume, dat het doen en laten gevormd worden door de omgeving en ervaringen.

In geval van Rob Huurman (47 jaar) zou je kunnen denken dat Decartes en Plato een puntje hebben. Zijn muzikale genen moet hij haast wel te danken hebben aan zijn opa die dirigent was van 1930 - 1956, diverse (internationale) concoursen won en zelf muziek schreef, want verder werd er niet veel aan muziek gedaan in huize Huurman.

Rob groeide op als jongste van drie kinderen in een liefdevol gezin in het zeer Christelijke dorp Moerkapelle. Rob noemt het zelf een enorme ‘Bible Belt’ en voelde zich niet zo thuis binnen deze cultuur. De sfeer van een regenachtige zondagmiddag vermengt met de geur van groentesoep en de muziek van Abba op de radio roept nog altijd weerstand bij hem op.

Rob glimlachend: ”Ze hadden alleen een radio en daar kwam alleen maar bagger uit….. Abba enzo…. Tegenwoordig luisteren ze naar Skyradio. Ach, dat is hetzelfde gevoel.

Ze zijn lief hoor en ik houd heel veel van ze, maar in de muziek hebben we elkaar niet gevonden.”

 

Vader en zoon zijn dus beide muzikant in hart en nieren. Rob is founder en gitarist van de band Laura Palmer. Mink speelt drums en (bas)gitaar en is recent aangenomen op de Herman Brood Academy.  Mink: “Dat wilde ik al heel lang! In de brugklas ging ik al naar de open dag van de Herman Brood Academy. Ik ben zo blij dat ik ben aangenomen.”

Rob daarentegen had vanaf zijn vijftiende twee jaar gitaarles maar wat hij toen heeft geleerd is hij, volgens zijn eigen zeggen, volledig vergeten: “Ik kan voor geen meter gitaar spelen en doe het allemaal op het gehoor. Ik weet wel een aantal basis dingetjes en gelukkig weet onze gitarist (Rob Kanters), die conservatorium heeft gedaan, hoe het wél moet. Het beperkt me wel eens hoor maar daar heb ik hem dan weer voor. Het gaat mij vooral om het hart en de klank.” Mink: “Ik kan wel drummen maar ook niet echt noten lezen en vind het ook helemaal niet leuk.” 

In 2012 vormde Rob met een aantal mede muzikanten de band Laura Palmer. De leden ontmoetten elkaar tijdens één van de concerten van Peter Hook (bassist van Joy Division en New Order). Ze beschrijven hun stijl als nugaze, een revival van de shoegaze, noise, drone met invloeden uit de new wave en postrock. 

De samenstelling is in de loop van de jaren wel veranderd maar de kern is gebleven. Rob:” Ik ben het enige lid sinds 2012. De rest is vervangen. De huidige bezetting voelt stabiel en klopt als een tiet. Ooit noemde een ex-lid de band; ‘de grootste draaideur shoegaze band van Den Haag’.” 

 

In 1996 kwam Rob’s vader bij een optreden van zijn zoon met zijn toenmalige band T.O.A.D. (Totally Overwhelmed And Disorientated) kijken in De Boerderij in Zoetermeer. Al bij het eerste nummer liep hij naar achteren en sprak de legendarische woorden: “Wát een tering herrie!”

Rob: ”Dat is het enige wat hij er ooit over gezegd heeft en hij is nooit meer geweest. Mijn moeder vindt álles mooi. Ach, het is gewoon niet aan hen besteed. Laat ze maar lekker hun eigen ding doen.”

Mink en Rob delen de passie voor muziek dus wel en kunnen uren over muziek praten, geven elkaar feedback en bezoeken elkaars optredens. 

Rob: ”Soms jammen we wat samen en help ik hem met wat gitaarlijntjes. Natuurlijk luisteren en bekritiseren we elkaars muziek. Supergaaf! Binnenkort mag Mink de drums op een demootje van mij zetten.”

Mink: ”Het is fijn dat we samen de passie voor muziek delen. Ik ben wel trots op hem en neem mijn vrienden mee naar concerten van Laura Palmer. Ik heb zijn muzikaliteit en ook wel een beetje zijn mindset. Daar ben ik blij mee! Ik vind het ook heel tof als hij bij een optreden komt kijken; dan kan ik laten zien hoe ik ben gegroeid.” 

Mink: ”Ze hebben mij altijd aangemoedigd. Voor mijn elfde verjaardag kreeg ik een proefles van de drummer van mijn vaders band en sindsdien heb ik drumles bij Carrera’s Muziekatelier.”

Rob: ”Ook hebben we hem gestimuleerd een muziekplan te volgen op school. Als er in mijn tijd muziekopleidingen geweest zouden zijn zoals nu (Herman Brood Academie, Rock Academy), zou ik dat absoluut hebben geambieerd. Ik stond direct achter zijn keuze om die opleiding te gaan volgen. Volg je droom!”

Rob is gescheiden van de moeder van Mink. Hij wisselt om de twee weken van huishouden en heeft twee zusjes: de tweeling Puck en Bo. Mink: ”Puck heeft zangles bij Kit Carrera en Bo is gewoon heel erg fan van Billy Eilish. Puck wil altijd bij mij in een band spelen. Wie weet misschien wel en misschien ook niet.” 

Rob lacht en knipoogt: “Zorg nu maar eerst dat je een band hebt.”

Thank you for the music

In november gaan vader en zoon (en Charlotte) natuurlijk naar The Cure in Ziggo Dome. Maar niet voordat ze gedrieën The Chemical Brother hebben gezien in Vlaanderen.

Rob: “Als ik Robert Smith zou tegenkomen zou ik volledig starstruck zijn. Zou ik hem alleen maar willen bedanken voor de muziek en verder niet durven ‘lastigvallen’.”

Sluiten we niet af met de nature/nurture filosofen maar tóch -heel filosofisch- met ABBA: Thank you for the music.