Vaders. Ze slaan jou net iets te hard op de schouders en zichzelf iets te vaak op de borst. Ze proberen hartstochtelijk jouw wereld te begrijpen en applaudisseren luidruchtig maar vol trots tijdens elk concert. Vaders zorgen vaak voor de eerste muziekinstrumenten, lessen en de nodige aansporingen, maar meer nog beïnvloeden zij hun kinderen met hun eigen muzieksmaak, dromen en liefde. Met Vaderdag voor de deur stelt 3voor12 Den Haag je voor aan de vaders van verschillende Haagse muzikanten in een klein, luchtig en liefdevol eerbetoon.
Tussen de drukpersen van de Grafische Werkplaats aan de Prinsegracht in Den Haag - voor beide heren duidelijk bekend terrein - spreken we kunstenaar en emeritus lector Ruud Aarbodem (70 jaar) en zijn zoon Timothy Aarbodem (26 jaar) van Supersonic Blues (gitaar en zang) en OZMA (drums).

Hippies, kikkers en wietwolken

Ruud woonde tot zijn vijftiende jaar in zes verschillende plaatsvervangende gezinnen in Den Haag. Ruud: “Ik ben in 1948 ‘opgebouwd’ door een Engels militair, die - nadat hij hoorde dat mijn moeder zwanger was - verdween. Mijn moeder werkte in een hotel en kon niet voor mij zorgen. Vanwege de onstabiele thuissituatie heb ik mij al jong verdiept en verloren in de creativiteit. Ik was als kind vaak uren in mijn uppie op pad met mijn boeken, tekenblok en Agfa-fototoestelletje.”

Halverwege de jaren zestig vierde de Flowerpower ook hoogtij in Den Haag en werd de destijds zeventienjarige Ruud gewaarschuwd voor de vermeende seks, drugs en rock ‘n roll op de academie waar hij werd toegelaten. Ruud voelde zich - samen met studiegenoten als Joop Roelofs (Q65), Hans van der Lek (Vader van Boris van der Lek saxofonist ) Freek Henkes kunstenaar (vader van saxofonist Freek Henkes jr)- zich er juist wel thuis tussen de hippies, kikkers, wooncommunes, wietwolken en vrije liefde.

Flowerpower

Ruud: “Ik had een fleurig aangeklede bus met matrassen en tapijten, waardoor vriendjes uit de Haagse Beat scene mij wel wisten te vinden. Ik ben zelf geen musicus, maar ben wel altijd erg music minded. Ik was hun roadie, repareerde de versterkers en deed het licht. Nu komen die oude hippies elkaar allemaal weer tegen bij de optredens en voorstellingen van onze kinderen.”

Ruud reisde veel, onder meer naar Ibiza, Marrakesh, India en woonde in een woongemeenschap achter de Grafische Academie. Op zijn achtendertigste keek hij anders tegen het hippieleven aan. Het leven dat hij, bij 75% van zijn vrienden die daarin bleven hangen, zag misgaan.

Als zelfstandige fotograaf wilde Ruud een fotoserie maken op de Canarische Eilanden en vroeg een leerling als model mee. Ruud lacht: ”Zo, is het gekomen….ik mocht alleen geen modellen meer inhuren van haar.”
De twee trouwden en kregen een zoon. Ruud: “Mijn moeder heeft Tim nog meegemaakt voordat ze overleed. Haar gevleugelde woorden waren: “Jij hebt geen vader gehad, maar jij geeft hem een vader.”

Ruud op een van zijn reizen

Zijn platencollectie heb ik geannexeerd

Muziek speelde en speelt een grote rol in het leven van de Aarbodems. Naast de bevriende Haagse bands (Q65, Living Blues) heeft Ruud alle groten gezien en gehoord zoals David Bowie, Pink Floyd, Bob Dylan en Bob Marley.
Ruud: “Tim is muziek, kunst en cultuur met de paplepel ingegoten. Op zijn zesde nam ik hem al mee naar het North Sea Jazzfestival en op zijn twaalfde naar Deep Purple en The Who. Hij ontdekte mijn grote platenverzameling en muziekvideo's.”

Timothy: “Die platenverzameling heb ik nu deels geannexeerd. Ik werd al jong beïnvloed door zijn platen van The Yardbirds, Deep Purple, Pink Floyd, Santana, maar ook met oude Haagse / Nederlandse bands zoals de Motions, Q65, Livin’ Blues en Group 1850.
Ik denk dat de muziek die ik nu zelf maak er ook wel aan doet denken. Het is een bewuste keuze om muziek te maken die geïnspireerd is door die periode. Hoewel, ik ben mij er wel van bewust dat de sfeer en intentie nooit zo zou kunnen zijn als toen want we leven natuurlijk ook gewoon in het nu.”

Vanaf de brugklas ontwikkelde Tim meer en meer een eigen muzieksmaak waar hij vaak met Ruud over discussieerde.

Timothy: “Ik begon met bands als The Yardbirds en The Beatles, maar al snel ging het naar de ‘classics’ als Deep Purple, Led Zeppelin, Jimi Hendrix en Black Sabbath. Vanaf mijn achttiende kwam ik in de underground scene terecht en ging ik mij interesseren in de wat obscuurdere bands als Blue Cheer, MC5 en in de elektronische muziek. Heel veel wat ik luister is niet iets dat mijn ouders zouden opzetten. Ik heb wel meer ontdekt, misschien, qua obscure bandjes uit de jaren ’60 dan mijn vader ooit heeft gedaan.’

Tot op de middelbare school was Timothy meer geïnteresseerd in tekenen. Op het Segbroek College volgde hij het kunstplan. Halverwege switchte hij toch naar muziekonderwijs en studeerde later af in muziekwetenschappen in Amsterdam.
Timothy: ”Dankzij mijn studie muziekwetenschap ben ik ook breed ontwikkelt in Jazz, modern gecomponeerde muziek, Indiase muziek, Indonesische gamelan enzovoort.”

Timothy Aarbodem

Supersonic Blues

“ het streven naar perfecte imperfectie ook wel iets moois.”

Na jaren is Timothy ook weer aan het tekenen geslagen. Timothy: ‘ Ik maak posters en voor het clipje van Supersonic Blues heb ik weer als een malle zitten tekenen. Ik heb van elk bandlid een soort Robert Crumb-achtige personage gemaakt en daarvan een stopmotion animatie van gemaakt. Dus heel af en toe doe ik het wel weer, maar dan is het ook wel in relatie tot de muziek en de band.’

Ruud: ‘Dan is het ‘Pap…. heb je nog….?’Ja, natuurlijk heeft je vader dat allemaal nog.”

Ruud is trots en stimuleert en ondersteunt zijn zoon waar mogelijk. Ruud: ”Alles beter dan economie studeren en thuis komen met een driedubbele onderkin en een stropdas. We supporten hem waar we kunnen. En zijn de meest fanatiek fans, fotograaf en roadie. Zoals laatst nog op Roadburn in Tilburg.”

Als zoon is Timothy ook trots op zijn vader. Ondanks dat Ruud geen vaderfiguur heeft gekend is hij dat dubbel en dwars voor hem. Tim: “Ik laat het eigenlijk niet zo blijken maar ik ben ook trots op hem. Zowel mijn pa als mijn ma komen van ver en hebben obstakels moeten overwinnen, waarbij een gemiddeld persoon waarschijnlijk het bijltje er al lang bij neer zou hebben gelegd, om op het punt te komen waar ze nu zijn.”

De twee Aarbodems lijken als twee druppels water op elkaar maar toch haast Timothy zich te zeggen: “In tegenstelling tot mijn pa, vind ik mijzelf erg bescheiden! Als het gaat om ons eigen werk zijn wij beide onze grootste, eigen criticus. We delen de neiging jezelf te kunnen verliezen in details, alhoewel ik het streven naar perfecte imperfectie ook wel iets moois vind.”

Ruud knikt instemmend.

 

 

 

Backdrop van Supersonicblues geïnspireerd op de foto's van Ruud

Poster Ozma voor Sniester Festival door Timothy Aarbodem