Een zomertour langs alle Haagse studio’s? Been there, done that. Nu zijn de platenzaken aan de beurt. We hebben deze zomer drie Haagse winkels bezocht, met alle drie een eigen verhaal. Het resultaat: de platenzakentrilogie (ook leuk voor Scrabble). Een drieluik waarbij we in gesprek gaan met de eigenaren over de winkel, de klanten en natuurlijk het vinyl.

Lionel Richies ‘Dancing on the Ceiling’ op het plafond, platenbakken met namen als ‘men with beards in much pain’ en legopoppetjes in obscene houdingen. Het wordt al vrij snel duidelijk: Ramesh houdt wel van een gebbetje. Desalniettemin neemt de eigenaar van Vinyl Grove zijn platen en muziek zeer serieus. Onder het genot van een biertje hebben we een goed gesprek en blijven we zelfs iets te lang hangen. Helaas is Charlie afwezig: de hond van Ramesh die zeer geliefd is onder zijn vaste klanten.

Vinyl Grove bestaat inmiddels al 10 jaar. Op 1 mei zou dit gevierd worden, maar helaas kon dit door de omstandigheden omtrent corona niet doorgaan. Wel een goede reden om nu terug te blikken op hoe het de winkel in die jaren is vergaan. “De eerste twee jaar was het gewoon heel moeilijk”, vertelt Ramesh. “Ik ben begonnen middenin de crisis. Maar ja, overleefd! Ik zat eerst in het tweede deel van de straat (Boekhorststraat, red.), maar sinds ik in het eerste deel zit, gaat het echt stukken beter.”

© Ruben de Kemp

Een van de redenen van het toenemende succes van Vinyl Grove is de betrokkenheid van Ramesh bij de Haagse muziekscene: “Ik had vroeger elke maand wel een bandje staan in de winkel. Meestal Haagse bands. Altijd eigenlijk. Hier en daar als er toevallig iemand tourde en die wilde graag spelen, dan kon dat. Semi-akoestisch. Nu gaat dat wat lastiger.” De winkeleigenaar wijst naar boxen achterin de winkel. “De bovenburen hebben een baby en het is zo gehorig als wat.” Maar nog steeds zou er ieder moment in de winkel een feestje gevierd kunnen worden. Zo zijn er akoestische aanpassingen om de galm tegen te gaan en staan de bakken met platen op wielen, zodat deze plaats kunnen maken voor een optreden.

(Tekst gaat door onder foto)

© Ruben de Kemp
© Ruben de Kemp

Wanneer we verder praten over de Haagse muziekscene, vertelt Ramesh dat hij ooit als manusje-van-alles begonnen is bij het Haags Pop Centrum, wat tegenwoordig Popradar is. Vanwaar de keuze om dan een vinylzaak te beginnen? “Omdat ik uit de industrie kom. Ik zag wel dat er een opmars was. Ik ben altijd vinyl blijven draaien. Ik kocht het niet meer, want het meeste was ook niet meer te krijgen. En het enige waar ik verstand van heb is muziek. Toen was één en één twee. Ik was toe aan iets anders en ben voor mezelf begonnen.”

Door de jaren heen is niet alleen de winkel, maar ook de klantenkring van Vinyl Grove veranderd. Ramesh vertelt: “Toen ik begon, richtte ik mij toch stiekem op de veertigplussers, omdat dat de doelgroep was. Maar ik moet zeggen, in het begin was de gemiddelde leeftijd zo'n 45 jaar, maar sinds 2012/2013 worden de klanten toch steeds jonger. Ik denk dat de gemiddelde leeftijd in de winkel inmiddels onder de 30 zit. Ik heb kids van 14/15 jaar oud die komen vragen om Cage The Elephant. Daar had ik nog nooit van gehoord.” Dat ziet Ramesh als een positieve ontwikkeling: “Ik leer van al mijn klanten. Jong en oud.”

 

 

 

Maar niet alle nieuwe muziek is even welkom. Daar is Ramesh zeer duidelijk over: “Ik doe absoluut geen elektronische dancemuziek. Ik heb er geen verstand van, buiten het feit dat ik het verschrikkelijk vind.” De winkeleigenaar wijst naar de platenbakken met metal, americana en worldbeats: “Als ik alleen maar platen zou doen die ik zelf leuk vind, dan zou het daar ophouden.” Ramesh legt uit waarom er toch soms platen in de winkel liggen waar hij minder mee heeft: "In tegenstelling tot andere zaken is dit een eenmanszaak. Dat is soms best wel moeilijk. Dus je moet bepaalde stromingen die opkomen wel in de gaten houden." Later in het interview blijkt dat er wel grenzen zijn: “Een Justin Timberlake komt er hier niet in!”


(Tekst gaat door onder de foto)

© Ruben de Kemp

De platen die je wél bij Vinyl Grove kunt vinden, zijn voor het grootste deel nieuw, met uitzondering van een kleine bak tweedehands vlakbij de ingang. Dit is een bewuste keuze: “Ik vond dat de prijzen van tweedehands de spuigaten uitliepen. Mensen die kijken op de bekende sites en die denken dat ze goud in handen hebben. Dan komen ze naar de platenzaak en willen ze een tientje voor een elpee, die ik zelf voor zeven euro zou verkopen.” Ook met online verkoop heeft Ramesh niks. “Ik zeg al zeven jaar: ‘Er komt over een paar maanden iets online’, maar je moet alles gaan invoeren.”

© Ruben de Kemp

We vragen Ramesh waarom hij denkt dat mensen specifiek naar Vinyl Grove komen. “Omdat ik zo’n toffe vent ben”, zegt de winkeleigenaar eerst grappend, maar hij vervolgt: “Je kan hier jezelf zijn. Wij doen regelmatig na sluitingstijd in het weekend een drankje en dan leer je de mensen kennen. We slijmen niet. Ik zeg vaak dingen zoals ze zijn.” Die gastvrijheid voelen wij ook wanneer ons voor de tweede (en derde) keer een biertje wordt aangeboden. Een prima afsluiting van dit drieluik.