‘LEO’ is een strak, progressief rockalbum vol onverwachte wendingen. Met gastartiesten van onder andere VUUR, Navarone en Within Temptation zal de plaat menig rockhart sneller doen kloppen. Toch is het verhaal achter de plaat misschien nog wel het meest bijzonder van alles. Want passender kon het bijna niet: het album kwam uit op 14 juli, de dag die de verjaardag van Koens vader, Leo Herfst had moeten zijn.
Eindelijk is het zover: na drie jaar heeft Koen Herfst de puntjes op de i gezet voor zijn tweede soloalbum. Voor de plaat heeft de drummer het gros van de instrumenten zelf ingespeeld en zelfs een deel van de zang voor zijn rekening genomen. Maar ´LEO´ is méér dan een album: het is een herdenking, requiem en eerbetoon, gestopt in het jasje van een moderne rockopera en zelfs vergezeld van een documentaire. Wij spraken de Haagse artiest op de vooravond van zijn release om terug te blikken op de afgelopen drie jaar en het persoonlijke verhaal dat aan LEO vooraf ging.
Een bijzondere vondst
“Ik was nog maar tien maanden oud toen mijn vader overleed. Mijn moeder was nog in verwachting van mijn zus, dus we hebben hem allebei eigenlijk nooit gekend.” Hier kwam deels verandering in toen Koen enkele jaren geleden een zolder aan het opruimen was. “Ik vond er wat oude spullen van mijn vader: zijn bril, agenda en een hoop oude videobanden die ik later heb laten digitaliseren. Toen ik ze terug ging kijken, zag ik mijn vader voor het eerst op bewegend beeld en hoorde ik ook zijn stem voor het eerst."
De vondst raakte hem, en het bleek het startschot van een lange zoektocht naar de persoon die zijn vader was. “Dit was iets waar ik voorheen eigenlijk niet zoveel behoefte aan had gehad”, bekent Koen. “Maar destijds had ik een relatie met iemand die drie kinderen had. Het was gek om die moederliefde ineens van dichtbij mee te maken. Ik dacht: ‘Shit, zo was mijn moeder ook voor ons, maar haar man viel ineens dood neer.’"
(Tekst gaat verder onder de foto)
"Voor het eerst zag ik mijn vader op bewegend beeld"
©
Koen Herfst
©
Koen Herfst
Drum set-up @ Opnames LEO
Leidmotief
©
Koen Herfst
Toen hij later ook nog opnames tegenkwam waarop hij zijn vaders stem en pianospel hoorde, begon het concept ‘LEO’ vorm te krijgen. “Ik begon met een pianomelodie op de piano van mijn vader, het leidmotief dat door het hele album in verschillende vormen terugkomt.” De rest werd hier twee jaar lang geleidelijk omheen gebouwd. “Ik heb tijdens het schrijven wel voor me gezien waarover ik het wilde hebben. Toch vond ik het lastig om de teksten te schrijven, vooral omdat het zo’n persoonlijk onderwerp is.”
Moeizaam proces of niet, na jaren ploeteren is het album af en ligt het klaar om de wereld in gestuurd te worden. De rockopera vertelt het verhaal van Leo Herfst vanuit meerdere perspectieven: die van de vader, de moeder, het kind en de dood. Zo gaat ‘Dream Away’ in op de hulpeloosheid die Leo ervaart, terwijl ‘Bereaved’ de wanhoop en onmacht van Koens moeder beschrijft. In het emotionele ‘Simple Life’ probeert ‘het kind’, gezongen door Koen zelf en begeleid door zijn eigen pianospel, zich voor te stellen hoe alles voor zijn vader gevoeld moest hebben. Een verrassend nummer, want deze gevoelige, kwetsbare kant zou men misschien niet op een album van een metaldrummer verwachten. ‘Coffin & Carriage’ en ‘De(a)d’ neigen dan weer meer naar de hardere kant. “De nummers hebben dan wel brute titels, maar het is ook geen kattenpis waar het over gaat”, verklaart Herfst.
Elk karakter op het album wordt door een andere artiest vertaald. “Merijn van Haren (Navarone, red.) zingt de stukken van de vader, Anneke van Giersbergen (VUUR, red.) de moeder, en ik speel mezelf en ‘de dood.’ Hoe die samenwerking tot stand kwam? Ik moest ooit een keer met Anneke spelen en dacht: ‘Jezus, wat is zij goed. We leerden elkaar wat beter kennen en het enige wat ik dacht was: als iemand mijn moeder moet spelen, is zij het. Met Merijn ben ik in contact gekomen via producer Joost van den Broek.”
Familie
Wat vonden zijn moeder en zus er eigenlijk zelf van dat hun familiegeschiedenis nu op een plaat gebrand is? Koen: “Ze hebben me heel erg gesteund. Voordat ik de teksten liet inzingen, heb ik ze natuurlijk wel laten checken door mijn moeder en gevraagd of het inderdaad klopte dat ze alles zo ervoer. Haar aanvullingen heb ik toen weer verder in het verhaal verwerkt. Mijn zus komt iets minder in het verhaal voor.”
“In een van de laatste nummers, ‘All we have is now’, heb ik ze allebei in het koor mee laten zingen. Ook heb ik mijn vaders spel en stem verwerkt in het album. Dat vind ik heel bijzonder, dat ik nu op een bepaalde manier muziek met mijn vader maak.”
(Tekst gaat verder onder de foto)
"Ik maak nu muziek met mijn vader"
©
Koen Herfst
Bloemetjes en bijtjes
De persoonlijke onderwerpen we inmiddels wel gewend van de Haagse drummer, die voor zijn eerste soloalbum over zaken als liefdesverdriet en overwerktheid schreef. Herfst houdt zijn schouders op. “Kennelijk werkt dat goed voor mij. Ik denk dan ook niet dat ik zo snel over de bloemetjes en de bijtjes zou schrijven.”
Het creatieve proces van de albums is wel heel anders geweest. “Back to Balance (soloalbum nummer 1, red.) was mijn eerste poging om met gastartiesten samen te werken en veel van de nummers heb ik samen met hen geschreven. Voor dit album heb ik alles zelf geschreven en zelfs voor het artwork een eigen concept bedacht, dus ik denk dat ik op professioneel vlak wel een flinke groei heb doorgemaakt. Oók op het gebied van zang: ik ben gecoacht door Marcela Bovio van MaYaN en Dianne van Giersbergen, en in die zanglessen heb ik een hoop over techniek geleerd. Ik had wat demootjes liggen die ik wilde laten inzingen. Zij waren het die toen zeiden: ‘Maar dat kan je toch prima zelf?’ Dat duwtje in de rug had ik toen wel nodig.”
Gastartiesten - LEO
Zang:
Anneke van Giersbergen (VUUR), Merijn van Haren (Navarone), Marcela Bovio (MaYaN), Harrison Young (The Cards)
Bas:
Rob van der Loo (Epica)
Gitaarsolo's:
Paul Quinn (Saxon): gitaarsolo, Ruud Jolie (Within Temptation), Jord Otto (VUUR, My Propane), Mendel Bij de Leij (ex-Aborted)
Viool:
Ben Mathot (Ayreon)
Documentaire
En hoe is dit hele verhaal in godsnaam op film beland? “Een paar jaar geleden werd ik benaderd door documentairemaker Alfredo Pouwiel die ik nog kende van vroeger uit Zoetermeer (waar Herfst is opgegroeid, red.). Ik raakte met hem in gesprek en hij vond het een mooi verhaal om door de jaren heen te volgen. Ja, daar zeg je natuurlijk geen ‘nee’ tegen. Ik denk ook dat het heel mooi wordt om het hele verhaal van het album straks op een beeld te hebben, vooral omdat mijn oma er ook in voorkomt. Het is nog niet helemaal duidelijk waar het na de release gescreend gaat worden, dus dat gaan we nog zien.”
(Tekst gaat verder onder de video)
"Voodoo Chambers wordt even iets héél anders"
Bewust
Terugblikkend op de jaren ploeteren, denkt Koen ook op persoonlijk vlak flink veranderd te zijn. “Doordat ik zo met het album bezig ben geweest, ben ik een stuk bewuster gaan leven. Ik doe nu nog meer wat ik zelf wil. Als ik misschien zelf dan ooit neerval, heb ik in elk geval het gevoel dat ik zelf heb gekozen hoe ik heb geleefd.”
Welke keuzes op carrièrevlak liggen er dan in het verschiet voor de Haagse artiest? Een derde solo-album misschien? “Ik heb een hoop vette projecten lopen nu, zoals mijn festival Herfstfest, Drum Demons en The Cards. Misschien dat er op de lange termijn nog wel een solo-album komt, maar dan alleen met drums. Ook ben ik met Valerio Recenti en Timothy Dunn van The Great Communicators bezig met een nieuwe band: Voodoo Chambers. Het wordt poppy en dansbaar, maar ook een beetje minimalistisch en duister. Even iets héél anders, dus. Ik denk ook wel dat ik voorlopig wel even klaar ben met zulke heftige materie.
Alle herinneringen van de afgelopen jaren komen best hard aan als ik nu naar het album luister. Maar ik ben eigenlijk vooral ook heel erg trots. Het voelt nu toch een beetje als een afgesloten proces, puur voor mezelf. En wie het mooi vindt, mag meeluisteren.”
LEO is nu te koop en online te beluisteren op alle streamingdiensten.
