Rewire 2017: vrijdag Rewire 2017: vrijdag

Rode draad op Rewire is de aandacht voor de muziek en hoe deze te vergelijken is met kijken naar (andere) kunstvormen. Hoe bizar of extreem een optreden ook is, er blijft aandacht bij een groot deel van het publiek. Naarmate de nacht nadert verandert echter de samenstelling. Waar overdag de alternatievelingen de uitdagingen van Rewire - al dan niet moeilijk kijkend - graag aangaan, wordt de muziek later op de avond steeds wat toegankelijker.

Het zal een gezellige boel zijn in de backstage van Prins 27, want volgens Greg Fox spelen er vanavond allemaal vrienden die elkaar kennen uit New York. Hij zal zelf ook later met zijn band Zs spelen, maar daarvoor opent hij de avond met een solo optreden. Fox is een drummer die tomeloze energie en techniek combineert met technologie. Met behulp van triggers klinken er niet alleen klappen als hij slaat, maar ook tonen. Zo ontstaan er melodieën, of in ieder geval: een verzameling noten. Na 20 minuten is het gedaan met het eerste muzikale optreden van de avond. Toegankelijk is het werk van Fox niet te noemen, maar wel een  goede manier om direct in de Rewire-mindset te komen. Kom maar op met al die avant-gardistische muziek!  

⇣⇣

In de foyer van Prins 27 staan ondertussen vijf heren in een kringetje opgesteld rondom een potsierlijke kroonluchter. Het Eindhovense S.T. Cordell maakt na een aantal jaren stilte een voorzichtige comeback met een optreden wat direct als eerste hoogtepunt van Rewire de boeken in kan. Al direct bij opener ‘Do not go gentle’ klinken de echoos uit de krautrockkrochten van Neu! en Suicide door en voeren repetitieve beats vermengd met tapeloops de boventoon. De basis wordt gelegd door de drummer en percussionist die op stoom gehouden worden door pompende baslijntjes. Het is verbazingwekkend dat een deel van het publiek S.T. Cordell zittend ondergaat. Er moet een subtiele aansporing van de band aan te pas komen om iedereen overeind te krijgen. Als bij afsluiter ‘Frére Jacques’ dan ook nog de sambaballen uit de lessenaar worden gehaald staat niemand nog stil. Deze band verdient een plaats op een groter podium dan de foyer.

De van oorsprong Letse Baiba Yurkevich opent in Paard II als vervanging voor Tirzah, die wegens een ongelukje op het laatste moment heeft moeten afzeggen. Misschien ken je deze dame als de ene helft van het Antilounge duo Loyu. De grille ambientlaag wordt opgevuld met melodische live vocal processing (het vervormen van de stem terwijl je speelt). Tijdens het maken van de onbeschrijfelijke geluiden knikt Baiba ongecontroleerd met haar hoofd. De set begint als een interessant mix van mediterende glitch en vrolijk klinkende ambient, en dwaalt later af naar herhalende beats en bliepjes. Desalniettemin een bijzonder intrigerend optreden. Het aanwezige publiek lijkt het volkomen te begrijpen, want er klinkt geklap exact op het moment wanneer de laatste toon is aangeslagen. Bijzonder als je bedenkt dat een artiest als Yurkevich geen vaste songstructuur hanteert.

⇣⇣

Terwijl Cloud Becomes Your Hand in Prins 27 optreedt, is het aan Daniel Wohl om de Lutherse Kerk op te warmen. De klassiek getrainde muzikant en elektronische producer debuteert zijn nieuwste werk ‘Holograhic’ met het Haagse ensemble Slagwerk Den Haag en het Matangi Quartet. Het klassieke concert is filmisch van aard, vooral door de toevoeging van Google Earth images en een collage van nieuwsberichten. Het is niet zo gek dat het meest opvallende aan het optreden de visuele representaties zijn op de achterwand van de kerk. De visualisatie werkt hypnotiserend. Het lijkt zich compleet aan te passen aan de vorm en representatie van de compositie. Het concert begint grauw en zo ook de dan grijskleurige echo's op het scherm. Later is er een kleurrijke sterrenhemel te zien.

De klassieke compositie is precies afgemeten tegenover het elektronische component. De Lutherse Kerk is de uitgelezen locatie voor een act als deze. Wat overigens ook opvalt, is de indeling van de kerk. Er is aan de linkerkant een verhoging geplaatst voor festivalgangers die liever staan dan zitten. Het contrasteert enorm met de opzet van vorig jaar, waar de Lutherse Kerk eerder op een donker hol leek dan een goed verlichte concertzaal.

⇣⇣

Jessy Lanza heeft inmiddels in Paard II plaatsgenomen achter een tafel vol elektronica en een microfoonstandaard. Soms staat de Canadese met een drummer op het podium, maar vanavond moet ze het in haar eentje doen. Het doet weinig af van het totaalplaatje, omdat Lanza regelmatig vrolijk stuiterend achter haar tafeltje vandaan komt. Duidelijk beïnvloed door de Japanse huppelelectro van Yellow Magic Orchestra (en solowerk van Sakamoto en Takahashi), brengt ze een mix van hedendaagse dansmuziek en jaren ‘80 disco. Muzikaal doet het sterk denken aan Hercules & Love Affair, waarbij Lanza in staat blijkt boven haar eigen kwaliteiten uit te schieten met een nummer als ‘It means i love you’, wat met geen moker meer uit je hoofd te rammen is.

In de kelder van The Grey Space is vandaag de opening van de expositie over de Haagse underground. Dit naar aanleiding van het boek In Situ van fotograaf Bertus Gerssen. Voor dit boek dompelde hij zich drie jaar onder in de Haagse underground. De kelder voelt aan als een aparte wereld binnen het festival. Er hangen zwart-wit foto’s aan de muur, er lopen buizen langs het plafond en er klinkt obscure muziek. Zo tussen alle acts door is het zeker de moeite waard om hier een kijkje te nemen, al stijgt de kwaliteit van sommige bandjes niet boven oefenruimteniveau uit.

⇣⇣

Terwijl de meeste bezoekers in de ban zijn van het optreden van Slowdive, treed in Prins 27 de band Zs op. Saxofonist Sam Hillmer gaat zonder woorden op een stoel zitten. Gitarist Patrick Higgins doet hetzelfde. De mannen ogen rustig en de toeschouwers houden hun adem in. Dan barst het los. Een vuursalvo van oorverdovende gitaarriffs en saxofoonspel wordt de zaal in getorpedeerd. Alsof Colin Stetson een flinke anabolenspuit heeft gepakt. De instrumenten kraken, beuken en knallen door de speakers. Wanneer Greg Fox zich bij de heren voegt klinkt het geheel als een noiseband die in de oefenruimte enkel jazz beoefent. Bijzonder fel.

De Lutherse Kerk is vanavond de mooiste locatie van het festival en het optreden van Pete Harden & Ensemble Klang past daar perfect bij. Het ensemble speelt drie werken en wordt ondersteund door abstracte beelden die daar perfect bij passen. De muziek is filmisch, spannend en sfeervol. Gangbare instrumenten als piano, gitaar, saxofoon en trombone worden aangevuld met elektronische geluiden die de sfeer alleen maar versterken. De percussie, of in een volgend werk de drums, maken het geheel af. Indrukwekkend.

⇣⇣

Horse Lords sluit vandaag het programma in Prins 27 af en doet dat met verve. Wat voor muziek de band precies speelt is moeilijk te bepalen, maar dat je er prima op kan dansen is een gegeven. Dat wil niet zeggen dat wat Horse Lords produceert toegankelijk is. Saxofonist Andrew Bernstein wisselt zijn sax af met percussie om samen met drummer Sam Haberman complexe ritmes neer te leggen. Ondertussen speelt de rest van de band hypnotiserende melodieën die niet altijd binnen de gangbare toonsoorten vallen, en schijnbaar zonder moeite en zonder te tellen. Het optreden van Horse Lords is een uitdaging, maar als je die aangaat is het meer dan de moeite waard.

Als Forest Swords aan zijn set begint verwordt Paard II tot een waar ravershol met alles erop en eraan. Het festival is op zijn drukst en na enige tijd wordt er niemand de zaal meer ingelaten. De eentonige dreunen van de twee heren klinken als afgedankte trap. Variatie is aanwezig, maar laat op zich wachten. Ondertussen schudt de roodharige Matthew Barnes  hevig met zijn hoofd op de muziek. De Engelse heeft er duidelijk zin in, ondanks het feit dat er weinig contact met het publiek wordt gemaakt.

⇣⇣

Paard II staat ramvol als de Britse rapper GAIKA om middernacht aan zijn vlammende set begint. In slechts drie kwartier creëert de artiest, die vorig jaar het album ‘Spaghetto’ uitbracht op Warp, in de zaal een kolkende massa. Zijn politieke, in reverb ondergedompelde teksten zweven boven de zware, minimale muziek, waar sporen van hiphop, dancehall en zelfs trap in te horen zijn. GAIKA is een geboren performer: zijn opzwepende raps dragen de show en verhullen dat er geen enkele melodielijn aan te pas komt. Op zeldzame rustmomenten is de rapper ook persoonlijk, zoals wanneer hij vol woede “there’s a thing called Brexit and it sucks” uitroept. Experimenteel, maatschappijkritisch én dansbaar: alles waar Rewire voor staat in één enkel optreden.

Vrijwel direct na de rapper uit Brixton begint Lorenzo Senni, ook artiest op het legendarische Warp, in Paard I aan zijn show. De sets van de twee labelgenoten hadden niet meer van elkaar kunnen verschillen. Terwijl GAIKA schuurt, is de ‘pointillistische trance’ van Senni hypergepolijst. De Italiaan tovert klassieke trancegeluiden uit de Roland JP-8000 synthesizer, bekend van Tiësto en Armin van Buuren, om tot bruisend nieuw werk. Senni verafschuwt de drop en houdt zijn geboeide publiek gevangen in een aantal vervreemdende composities, afkomstig van zijn recente album ‘Persona’. Bijzonder origineel.

Even naar adem happen kan in de foyer van het Paard, waar locals The Social Lover en 751 langzame funk en rariteiten draaien. Die adempauze is meer dan nodig, want in Paard I vragen dj Arca en vj Jesse Kanda veel van de volle zaal. De muziek van de Venezolaan Arca doet met de heftige bassen en engelachtige vocals volgens sommige toeschouwers denken aan het Amerikaanse label Fade To Mind, maar de context is door de visuals van Jesse Kanda volstrekt uniek. Na een nachtelijke autorit door een brandend bos verschijnt een lieflijk beeld van een lentezon en een boom, om bruut verstoord te worden door de snelle ritmes van Arca en videowerk van een kudde geiten, een vissersboot en een stier met een bochel. De uitdagende show weerhoudt mensen er niet van te dansen - of dat in ieder geval te proberen.

De eerste dag van Rewire was een flink succes. Opvallend is ook dat als je door het publiek loopt alleen maar Engels hoort, en hier en daar zelfs wat Zweeds. Publiek dat speciaal voor Rewire naar Den Haag komt, voor een weekend op ontdekkingstocht. Op naar de zaterdag!

⇣⇣