Met haar nieuwe show ‘Mens’ maakt Wende (Snijders) momenteel een rondje langs uitverkochte Nederlandse poppodia. Op 16 maart stond het toch niet geringe podium van het Paard van Troje bomvol vintage elektronica, hoofdloze mannequins en een uit videoschermen en lichten opgetrokken ruit-met-vleugel. Volledig in haar element zong, danste en reclameerde de zangeres/danseres/actrice over haar mens-zijn.

Nadat een beveiliger van het Paard aan een aantal bezoekers het verschil tussen zitplaatsen en staanplaatsen heeft uitgelegd en er een kleine stoelendans heeft plaatsgevonden, begint Wende drie kwartier later dan voorzien aan haar show. “Hoe ben je mens temidden van allemaal mensen?”, vraagt ze zichzelf hardop af. Het blijkt een vraag die maar moeilijk te beantwoorden is. Aan de hand van nieuwe Nederlandstalige nummers, mede geschreven door Dimitri Verhulst, Arnon Grunberg en Typhoon, benadert Wende het concept Mens vanuit veel verschillende invalshoeken. Angst, eenzaamheid en onbeantwoordbare vragen vormen de basisbestandsdelen, de leuke kanten van het mens-zijn blijven wat onderbelicht.

In de show is, meer dan bij de vorige shows van Wende, ook ruimte voor werk uit haar inmiddels rijke muzikale verleden. Zo komen er twee Franstalige chansons voorbij: Piaf’s ‘La Vie en Rose’ en een industriële uitvoering van Brel’s ‘Au Suivant’, die binnenkomt als een mokerslag. Ook is er ruimte voor ‘The Bakery’ en ‘Roses in June’ van het Engelstalige album ‘No. 9’. Muzikaal ligt ‘Mens’ geheel in lijn met de duistere electro van haar laatste plaat ‘Last Resistance’, alhoewel er verrassend genoeg geen enkel nummer van dat album gespeeld wordt. Het honderd jaar geleden geschreven ‘Mens durf te leven’ neemt een logische plaats in aan het einde van de show.

De volstrekt unieke show ‘Mens’ valt niet in een hokje te plaatsen. Een traditioneel popconcert is het zeker niet, en voor een theatershow is het te veelzijdig. Muzikaal past het geheel op een duister elektronisch underground festival, totdat de singer-songwriter Wende achter de vleugel plaatsneemt voor een van haar breekbare liedjes. En soms is het gewoonweg teveel. Van snoeiharde drum ‘n’ bass naar enkel Wende’s ademhaling. Van stemmig donker naar stroboscopische videobeelden. Van grote trom naar één gitaarsnaar. Wende schakelt anderhalf uur lang in een fractie van een seconde en is overweldigend, bombastisch, breekbaar, zwaarmoedig en onvoorspelbaar. En dat allemaal tegelijkertijd. Niets menselijks is Wende vreemd.

Wende @ Paard van Troje

Wende @ Paard van Troje

Wende @ Paard van Troje

Wende @ Paard van Troje

Wende @ Paard van Troje

Wende @ Paard van Troje

Wende @ Paard van Troje

Wende @ Paard van Troje