De band heeft ervaring met spelen in oefenruimtes met een rock ‘n roll karakter. Gitarist Robbert vertelt: “Hiervoor hebben we een jaar in mijn oude huis geoefend. Ik woonde anti-kraak in een voormalig psychiatrisch ziekenhuis. Helaas werd het later gesloopt, maar onze sound is er wel een beetje door beïnvloed. Niet om zweverig te doen, maar de sfeer op de plek waar de gesloten afdeling was, was toch wel een beetje creepy. Er is daar ook wel eens een operavoorstelling georganiseerd. De acteurs speelden psychiatrische patiënten, en net zoals vroeger kon het publiek een kaartje kopen om ‘de gekken’ te bekijken. Daar zijn we wel een beetje door geïnspireerd, denk ik.”
“Ons eerste nummer, ‘Walking’, gaat bijvoorbeeld over een patiënt die verliefd is geworden op zijn zuster,” valt Wouter hem bij. “Uiteindelijk blijkt zij alleen een illusie te zijn geweest. Ja, natuurlijk zingen we ook over vrouwen. Het zijn niet echt liefdesliedjes, meer liedjes waarin we afgeven op bepaalde situaties. On nieuwste nog naamloze nummer gaat bijvoorbeeld over de fase die we nu als band meemaken. We willen allemaal de wereld in met onze muziek en dat verlangen naar die muzikale reis is onze nieuwste inspiratie.”