Na een kwartier door de mensenmenigte ploeteren, lukt het dan eindelijk om vanaf het hoofdpodium bij het LVC>deNobel podium te komen. De Leidse Hout staat bomvol, en bij de plek waar Splendid speelt, staat het vandaag nog veel voller. Al snel wordt duidelijk waarom, want al bij het allereerste nummer laat de band iedereen springen. Dat belooft wat voor de rest van het optreden. Ondanks de hitte die de zon brengt, weerhoudt het niemand ervan om mee te springen, te dansen en te zingen. De handen gaan in de lucht en iedereen gaat mee naar het strand vandaag met de zomerse reggaepop die Splendid maakt. "Rust nog even twee seconden uit want dit is geen rustig nummer", zegt frontman Patrick Schmitz als de eerste noten van het nummer ‘Again’ te horen zijn. Met de ene helft onder invloed van de alcohol en de andere helft onder invloed van de zon wordt een heel leuk feestje gevierd. Als de band bij het laatste nummer aangekomen is, springt saxofonist Bart Goderie het publiek in om al crowdsurfend zijn solo te doen. De band wordt vandaag letterlijk en figuurlijk op handen gedragen. (TB)
Werfpop 2013; de avond
Met Suicidal Tendencies, Goose, Splendid, Postmen en meer
Het feest op Werfpop gaat ’s avonds onverminderd door, ingezet door de Haagse reggaeband Splendid. Optredens van onder andere Postmen, Black Sun Empire en Suicidal Tendencies volgen. Afsluiter van de 33e Werfpop is de Belgische elektrorockformatie Goose, dat deze eervolle taak met verve vervult.
Wat moet je doen als je als artiest een longontsteking hebt, maar Werfpop niet wil ‘dissen’? Remon Stotijn van Postmen wist het antwoord wel: gewoon gaan natuurlijk. Want ook al voelt hij zich niet goed, de show wordt er geen steek slechter van. Tezamen met een complete live band worden nummers van het hele oeuvre gespeeld. Jong en oud zal het kennen, Postmen zit immers al vijftien jaar in het vak. De groep heeft een kenmerkend geluid en verschilt van de doorsnee Nederlandse hiphop. Invloeden uit andere muziekgenres zijn duidelijk terug te horen en zorgen voor een goede dynamiek. De stem van de Stotijn is eveneens karakteristiek; een zachte, lage stem die lekker in het gehoor ligt. Hoewel hij ziek is, schijnt hij geen moeite te hebben met optreden; zijn raps vloeien er gladjes uit. Tegen het einde van de show wordt ook nog ruimte gemaakt voor de bandleden. Twee toffe solo’s bewijzen dat het om niet zomaar een drummer en gitarist gaat; het zijn vakmensen. Een genot om te zien en te horen. Postmen moet je zelf beleven, het liefst op een zomerse avond zoals Werfpop dat dit jaar te bieden heeft. (TdK)
Werfpop veranderde vorig jaar de opzet van het festival en verplaatste het tweede podium naar achter op het terrein. Dit betekende voor de liefhebber van de acid- en spacende dance dan hun arena verdween. Gelukkig staat er dit jaar tussen 19.00 en 20.00 uur een goede portie elektriciteit op het programma. Acid P303wer geeft het publiek een uur lang een waardige LSD-achtige ervaring. Helaas is het voor het publiek dat ‘even aan de postzegel heeft gelikt’ nog wat te vroeg, want het daglicht laat de uitgebreide lichtshow nog niet echt tot zijn recht komen. Muzikaal klopt alles en de mannen doen het stuk technisch vernuft, de Roland tb-303 waar ze ook hun act naar hebben genoemd, zeker eer aan. Een dansbare spanningsopbouw, fijne drops en toegankelijk maar goed beukende beats zijn de perfecte ingrediënten van deze act. Het Werfpop publiek reageert vanaf de eerste beat erg enthousiast op deze elektronische opening van de avond. Vooraan bij het podium gaan de echte fans al los en sluiten in een beginnende trip hun ogen om zich op te warmen voor al het fijne elektronische geweld wat nog komen gaat. Meer achteraan kijken de nieuwkomers nog even de kat uit de boom, om vervolgens met het biertje in de hand, dansend de zon te zien ondergaan. (LH)
Acid P303ower is nog geen vijf minuten afgelopen of Black Sun Empire staat al op het podium. De avond is inmiddels al ingevallen en de middagmensen zijn weg. De dronken zijn nog meer dronken dan een uur geleden en de stoneden zijn nog stoneder. Het uithoudingsvermogen van iedere bezoeker wordt getest, want de drum ‘n’ bass van Black Sun Empire galmt maar liefst anderhalf uur over de honderden - misschien wel duizenden - hoofden heen. Ook al blijft het achter wat rustig met zittende mensen, voorin gaat het helemaal los. Na al twintig jaar in de muziekbusiness te zitten, weten de drie mannen dan ook wel hoe je een feestje aan de gang moet krijgen. Mensen zitten op schouders en er wordt gecrowdsurft. Alles dat je nodig hebt voor een goede avond, zijn de broertjes Milan en Micha Heyboer en Rene Verdult. Succes gegarandeerd. (TB)
Na een middag met heel veel zomerse muzikale invloeden, is ’s avonds om kwart over acht het befaamde Werfpopmomentje aangebroken voor de fans van heftigere muziek. Suicidal Tendencies trekt ieder die op de warme dag nog iets zwarts aan heeft weten te houden naar de Mainstage. Het is tijd voor een potje ouderwets knallen en dat voelt de liefhebber feilloos aan, net zoals deze uitstekend aanvoelt dat voor het podium gegarandeerd een pit zal ontstaan. In een mum van tijd is dit werkelijkheid geworden: de razendsnelle, hyperactieve trashmetal levert één van de grootste moshpits op die Werfpop de afgelopen jaren heeft gekend. Op het podium stuitert zanger Mike Muir heen en weer op een wijze die even onnavolgbaar is als de muziek. Wie termen als ‘snel’, ‘hard’ en ‘energiek’ heeft gehad, heeft eigenlijk de kern van het optreden van Suicidal Tendencies al gevonden: het is gewoon even lekker knallen. En aan het eind van het optreden mogen de fans gewoon even meeknallen op het podium. De pit gaat het laatste nummer op het podium door, waarbij de heren van Suicidal Tendencies zelf zo sportief zijn om hun fans te helpen over het hek en op het podium te klauteren. Er lijkt geen einde te komen aan de toestroom op het podium: iedereen is welkom op het podium, zelfs crowdsurfers. En zo speelt Suicidal Tendencies met de grenzen, zonder daarbij te vergeten een spectaculaire show neer te zetten. (MvL)
Lifecycle is een begrip in de Nederlandse dubstep-scene. Als vaste dubsteb-dj van het LVC heeft hij genoeg ervaring opgedaan en daarnaast een fijne fanbase opgebouwd die in grote getalen zich voor het LVC>deNobel podium hebben verzameld. Tot ver achter de geluidstent staat het bomvol met mensen die klaarstaan om uit hun dak te gaan. Vanavond draait hij back-to-back met Flash Oddysee. Lifecycle, die bekend staat om zijn ietwat sferische en relatief low-fi geluid, heeft de goede keuze gemaakt zijn set af te wisselen met wat toegankelijkere nummers. De dubstep is fijn gecombineerd met zowel happy-hardcore als triphop. Het is duidelijk te horen dat deze heren weten waar ze mee bezig zijn, ze produceren muzikaal doordachte en diepgaande tracks die elk moment weten te boeien. Om het dj-collectief extra aan te zetten zijn er twee sfeermakers meegenomen die het publiek volledig weten in te pakken en mee te nemen in deze heerlijke afsluiter van de avond. Het is dan ook geen wonder dat Lifecycle dit jaar op de poster van Mysteryland prijkt. Het is nog lang geen middernacht maar het publiek feest alsof het de late uurtjes zijn op de wopwopwop van dit heerlijk dubstep festijn. (LH)
Werfpop moet en zal vanavond met een knaller afgesloten worden en aan Goose en het publiek zal dat zeker niet liggen. Ook al staat het niet helemaal vol meer, iedereen die er wel is, haalt alle laatste beetjes energie uit de tenen om er een spektakel van te maken. Alles wordt uit de kast gehaald. Van de ik-ontwijk-een-kogel-in-slowmotion move tot eigen gemaakte dansjes, alles komt voorbij in het publiek. Hadden er vazen geweest dan waren ze op de grond gesmeten en hadden er bloemen geweest dan waren die uit hun pot gerukt en door het publiek gegooid. De elektrorock van Goose maakt de wildste kant in iedereen los. Tegen het einde van het optreden heeft de stralende zon zich laten vervangen voor de duistere nacht waardoor de lichtshow nog meer effect heeft. Geblindeerd door de knipperende felle lampen heb je niet eens drugs nodig om te kunnen spacen. En als de band zijn uur heeft vol gemaakt, is het enige waar je mee achtergelaten wordt oorsuizingen, pijnlijke ogen maar een o zo goed gevoel. (TB)