Het nu vijfdaagse evenement is ooit begonnen als een buurtfeest en inmiddels zo uit zijn krachten gegroeid dat het woord ‘festival’ zeker niet misstaat. Op zaterdagmiddag biedt het Prins Hendrikplein een idyllische aanblik: het gevreesde pestweer blijft uit, René Bom komt bij hoge uitzondering vrijwillig de acts aan elkaar praten, en de meest uiteenlopende groepen Hagenaars en -nezen stromen naar het festival toe. Als ware het Parkpop zelf. Maar op Parkpop hoeven de festivalbezoekers niet aan de kant te stappen voor tram 17, terwijl het Zeeheldenfestival nog steeds midden in de gelijknamige woonwijk plaatsvindt. De sfeer wordt er alleen maar leuker en nonchalanter van.
Zeeheldenfestival 2012; zaterdag 30 juni
Prima festival; onovertroffen buurtfeest
Als zelfs de kwakkelende zomer je belangrijkst festivaldag tegen de voorspelling in beloont met een flink aantal zonuren, is dat mooi meegenomen. Maar als op een gratis festival het publiek de spaarzame buien grotendeels negeert en in groten getale voor het podium blijft dansen, kan het eigenlijk niet meer fout gaan. Het Zeeheldenfestival kan dit jaar bogen op beide prestaties.
Zeer jong tot zeer oud koopt onophoudelijk de veelkleurige eet- en drinktenten leeg, bakfietsmoederkinderen slalommen tussen getatoeëerde zesde-generatie Hagenezen door en de muzikale acts worden zonder uitzondering enthousiast onthaald. Nica Music heeft bijvoorbeeld een breed repertoire aan covers die onder het brede rijtje ‘wereldmuziek’ geschaard zouden worden. Dat gaat van zomerhit ‘Ai se eu te pego’ tot Turkse smartlappen en terug - niet altijd even vast in de uitvoering, maar een prima soundtrack voor de dan nog volop schijnende zon.
Hetzelfde geldt voor Express, een bijzonder professionele en strakke Hindipopformatie die het publiek eveneens met covers weet mee te slepen. The Moscow Express is bijna naamgenoot maar zeker geen genregenoot. Vrolijke, alternatieve gitaarpop met zowel americana-invloeden als, jawel, Oost-Europese klanken, die toevalligerwijs weer een aardige match vormen met de opgestoken kille wind en forse buien. Het publiek besluit zich hierna bij het grote podium op te warmen, waar Bang the Skillet klassieke feestska ten gehore brengt. Of het het genre is of het feit dat men zich zo snel mogelijk probeert droog te bewegen: er wordt in ieder geval veel en uitbundig gedanst.
De muzikale variatie wordt nog eens benadrukt door de aanwezigheid van zangeres NeNe, die met een smoothe r&b-band de zonsondergang begeleidt. De afsluiting van de avond is voor festivalheadliner Dizzy Mans Band. De Zaandamse formatie scoorde enkele nationale hits in de jaren ‘70, en zeker op deze zaterdag mag het geen verrassing heten dat het publiek ook hier plat gaat. Het wordt een soort greatest hits-show, afgewisseld met wat overbekende covers, maar het werkt. Net als het volledige concept van het Zeeheldenfestival, zo bewijst deze zaterdag: tamelijk weinig muzikale pretenties, maar een absoluut onovertroffen spontane sfeer. Het beste buurtfeest van Nederland, zonder twijfel.