Bart van der Lee begint vanavond, de singer-songwriter uit Utrecht speelde al eerder in Mezz en is nu terug in Breda met zijn nieuwste cd ‘Ballads For The Heathens Or Dying’. Hij start met de opener van dat album ‘A Mother’s Song’, als ode aan zijn vriendin waarmee hij twee jaar geleden een kind kreeg en meteen ook voor zijn moeder. Een mooi nummer met een fraaie galm. Vanaf dan zijn we vertrokken en vertelt Van der Lee nog meer persoonlijke verhalen over de liedjes. Het woord ingetogenheid uit de kop doet zijn presentatie niet helemaal recht. Het lijkt ingetogen en somber, maar de songs zijn rijk en hij brengt ze met de juiste toon. Om vlak voor het einde toe te geven: “Ik heb nog een paar nummers, maar helaas wordt het er niet vrolijker op.”

Op speciaal verzoek brengt hij ‘Waste Of Life’, een “anti-ode” voor zijn opa en meteen het fraaiste uit de set. Een diepgelovige opa als we de doeltreffende, verhalende tekst volgen. In de toegift volgen twee oudere songs, over het bloemetjesdekbed van zijn vriendin in hun studententijd en het loslaten van het geloof. “Hoe makkelijk dat klinkt, hoe moeilijk het is.” Dankzij de verhalen kom je dichter bij de liedjes. Vanaf april gaat Bart van der Lee op een huiskamertournee door het land, een mooie kans voor wie slim is en de ruimte heeft.

Case Mayfield opent luchtiger al bewaart hij zijn vrolijkere nummers ook voor het einde. “Geen grappen over mijn hanenkam a.u.b., vorige keer maakte iemand een opmerking over mijn inhammen en die zijn nu weg…”, om te vervolgen “mogelijk trek ik af en toe gekke bekken. De liedjes zijn voor mij ook nieuw en ik moet ze nog leren spelen, in mijn brein.” Mayfield, de artiestennaam van Kees Veerman, heeft nog trekjes van het Volendamse straatschoffie dat hij ooit was en is tegelijkertijd serieus met zijn vak bezig. Op 23 mei verschijnt namelijk zijn derde album 'Another Glorious Battle For The Kingdom', dat hij in eigen beheer uitbrengt op zijn label Hormone.

Het is een echte try-out, met veel tussentijds stemmen en nadenken: “ik moet af en toe op het eerste zinnetje komen.” Mayfield gaat handig om met het publiek dat volgens hem wel ‘eng stil’ luistert. Als een glas breekt of een deur dichtslaat, reageert hij ongeveer hetzelfde als een toeschouwer en breekt met een spontane lach meteen de spanning. Zijn stem is soms ingehouden dan weer ruw en fel, maar altijd herkenbaar en een beetje hees. Als hij in de toegift ook nog ‘9 Crimes’ van Damien Rice speelt en als allerlaatste ‘I  Work My Hands To The Bone’  van zijn band Girl Beard uit de kast trekt, is het publiek helemaal om. Try-out geslaagd, Rauw Hees Teder weer een bijzonder optreden rijker. Het nieuwe werk en deze mooie try-out beloven wat voor Mayfields albumpresentatie op 23 mei in Amsterdam.

Op 6 juni is de volgende Rauw Hees Teder, organisator Leon Weterings verklapt alvast dat dan in elk geval Niels Duffhues optreedt.