Vierde Rauw, Hees, Teder wederom een succes

Geslaagde editie van dé singer-songwriteravond in Breda waar nog echt aandacht en stilte is voor de muzikant

Tekst: Lisa Ruskus, foto's: Rick Ruskus ,

Deze vierde editie van Rauw, Hees, Teder brengt niet alleen singer-songwriters, maar ook een band die speciaal voor vanavond een akoestische set heeft ingestudeerd, namelijk Awash. Daarnaast worden we getrakteerd op een klein folk meets country optreden van Theo Sieben en een zeer sterk optreden van Patrick Le Duc mét band.


Het Bredase Awash mag het spits afbijten vanavond voor een zeer goed gevulde zaal. De band speelt normaal elektrisch, maar waagt zich speciaal voor ons aan akoestische versies van zijn werk. Het tweede nummer ‘Push Your Arms Around Me’ is prachtig. De Damien Rice-achtige opbouw van het nummer en de melancholie zijn zeer mooi. Helaas zet de band hoog in, maar kan hij de hoge verwachtingen na de eerste twee liedjes niet waarmaken. De rest van de nummers worden nergens echt spannend en het blijft allemaal keurig binnen de lijntjes waardoor het wat clichématig wordt. Awash is een leuk, sympathiek bandje; niets nieuws onder de zon,  wel een fijne opener.

Na de prettige opstart van Awash is het de beurt aan Theo Sieben, een conservatoriumgeschoolde gitarist die zich op een kruising van folk en country heeft gestort. Fantastisch gitaarspel is het eerste dat opvalt aan het optreden; zeer melodieus en met een heel mooi geluid. De nummers zijn zeer klein en breekbaar, dit is zowel de plus als de min van Sieben. De nummers zijn mooi en zijn breekbare stem en kleine bereik maken het publiek zeer gefocust; de keerzijde is echter dat het erg weinig power en body krijgt waardoor we naar het einde van het optreden toe een klein beetje verveeld raken.  Edoch is er een behoorlijk deel van het publiek fan, de cd’s van Sieben gaan als warme broodjes.

Toppunt van de avond is het optreden van Patrick Le Duc mét band. De Zeeuwse zanger nam een cd op met Pascal van Blof, niet zo gek want zijn stem doet denken aan die van de Blof-frontman. De nummers hebben een mooie opbouw, de percussie en het gebruik van de mandoline maken dat Le Duc zich onderscheidt van andere singer-songwriters en een folksound naar De Grott weet te brengen. Hoewel het Le Duc ontbreekt aan echt sterke nummers, is de sound mooi genoeg om het gehele optreden lang te blijven boeien. De  hoge backing vocals van de bassist zijn een mooie aanvulling bij het stemgeluid van Le Duc. Een minpunt van optreden is de weinige interactie van de band met het publiek. Waar Awash en Theo Sieben zeer laten blijken hoe fijn ze het optreden voor zo’n muisstil publiek vinden, komt Patrick Le Duc met kornuiten wat arrogant over.  De toegift, een cover van Radioheads ‘High & Dry’ doet het publiek kippenvel bezorgen en maakt veel goed.

Het was weer een bijzondere prettige avond. De intieme sfeer die organisator Léon Weterings weet te creëren door een gevarieerd programma aan te bieden in een gezellige ambiance is een welkome avond in het muzikale aanbod van Breda.

Gezien: Rauw, Hees, Teder. De Grott, vrijdag 16 maart 2012.