“The world is fucked, but it’s great food for writing”. The Charm The Fury heeft een nieuw album en windt er geen doekjes om. Hoewel Amsterdam de uitvalsbasis van veel muzikaal talent mag zijn, wordt metal consequent gekenmerkt door afwezigheid. Genoeg redenen voor een gesprek. Wij spraken frontvrouw Caroline Westendorp en drummer Mathijs Tieken over de Nederlandse verkiezingen, de kern van metal, Wassenaar, het hebben van een frontvrouw, leren grunten via YouTube én hun nieuwe (protest)plaat. Mathijs: ‘Er is een soort trend in de metal dat alles steeds technischer, steeds extremer wordt. Tot op het punt dat artiesten het live niet meer kunnen en moeten smokkelen. Dit album is gemaakt voor live.’

Jullie tweede album ‘The Sick, Dumb and Happy’ komt uit. Is het roer flink omgeslagen?
Caroline: ‘Ja, terug naar de kern van metal. Tijdens het maken van onze vorige plaat zaten wij helemaal in de eerste wave van metalcore. Bands als Killswitch Engage en Underoath zorgden ervoor dat er een core album op de planken kwam. Maar die scene was binnen één jaar helemaal verzadigd omdat iedereen hetzelfde deed, waardoor er geen vernieuwing meer in zat.’

Mathijs: Dat was het punt dat we zijn gaan kijken wíj nou echt vet vinden. We hebben alles weggegooid, songstructuren losgelaten, zijn opnieuw gaan brainstormen en durfden onszelf de vraag te stellen “Wie zijn wij?”. Als resultaat zijn we terug naar een stripped down basis gegaan en ons meer gericht op één dikke, energieke riff. We durven nu ook een refrein meerdere keren terug te laten komen. Bij onze vorige plaat vonden we dat nog saai.’

Caroline: Wat wel handig was, want dat hoefde het niet het allerbeste refrein ooit te zijn, want je hoorde het toch maar één keer.’

Je ziet vaak dat wanneer een eerste album slaagt, het tweede album gedurfder is. Bij jullie is dat andersom.
Mathijs: ‘We zijn dan wel terug naar een stripped down ding gegaan, maar zo voelde het niet. Het voelde als een risico omdat zo weinig bands dit doen. Er is een soort trend in de metal dat alles steeds technischer, steeds extremer wordt. Tot op het punt dat sommige artiesten het live niet meer kunnen en moeten smokkelen. Wij denken dat het tof is om dat bewust niet te doen. Dit album is gemaakt voor live.’

Vond je dat eng? 
Caroline: ‘Ja. We hebben er ontzettend lang over gedaan om het “Yeah!” gevoel te vinden. Het gevoel dat je iets niet alleen na één, maar ook na twee keer luisteren écht heel vet vindt. Dat zorgt er voor dat de negatieve reacties ons nu minder doen, omdat we er meer achterstaan.’

Mathijs: ‘Die negatieve feedback is tevens eigen aan de muziek die we maken en het feit dat we Caro als frontvrouw hebben. In metal is dat, ondanks steeds meer bands het doen, nog niet geaccepteerd. We horen daar wel twee geluiden over; dat de band niks is zonder haar, of juist door haar. En dat is de muziek- en internetcultuur op z’n best.’

Het stereotypebeeld van metal wordt gedomineerd door mannen. Hoe kom je als vrouw in de metalscene?
Caroline: ‘Muziek werd mij sowieso al vanaf jongs af aan met de pap ingegoten. Ik werd toen ik drie was meteen op notenles gezet, waar ik ritmische leerde meeklappen en blokfluit spelen. Mijn zus begon toen met de saxofoon, terwijl ik de gitaar interessanter vond. Wat vrij extreem was, gezien heel mijn familie uit jazzliefhebbers bestaat. Via gitaarles kreeg ik allemaal vriendjes die zeiden dat ik naar System of a Down moest luisteren, waardoor ik in de metal rolde. Mijn familie zag mij daardoor als het zwarte schaap. Op een gegeven moment deed de gitaar mij niet zoveel meer, maar bleef de metal hangen. Dat in combinatie met bewijsdrang uit de familie en de overtuiging dat er ook normale chicks in de metalscene zitten, zorgde ervoor dat ik online ging zoeken hoe ik moest grunten: “How to learn to scream tutorials”. Dat hield ik de eerste keer niet langer dan tien seconden vol. Toen dat steeds beter ging, ben ik er een band bij gaan zoeken.’

En zo ontstond The Charm The Fury.
Caroline: ‘Ja, zo ongeveer. Ik kom zelf uit het verschrikkelijkste dorp ooit; Wassenaar. Daar was ik de enige metalfan. Voordat ik op mijn achttiende naar Amsterdam verhuisde, liep ik daar al rond als de zwarte metalhead met een Slipknot-shirtje. Eenmaal hier heb ik een blog geschreven op mijn Hyves waarin ik tegen alles van Wassenaar aan schopte. Over alle clichés en stereotypes die waar zijn, zoals kakkers met gladgestreken haren die de Ferrari van hun pa in de prak rijden. Mensen werden daar achteraf gezien best wel boos om.’

'We horen daar wel twee geluiden over; dat de band niks is zonder haar, of juist door haar.'

The Charm The Fury
bestaat uit Caroline (zang), Mathijs (drummer), Rolf (gitaar), Martijn (gitaar) en Lucas (bas). 

2017 
De band heeft bekend mogen maken dat ze op onder andere Paaspop, Fortarock In The City, Graspop, Pinkpop, Sziget en Download Festival zullen spelen deze zomer. In april gaan ze mee op tour door Europa met Bury Tomorrow. 
 

Over boos gesproken; jullie klinken metalgetrouw behoorlijk kwaad op jullie nieuwe album. Waarom zijn jullie zo boos?
Caroline: ‘De plaat is één groot statement. En dat is ook metal eigen, toch? Overal lekker tegenaan trappen. The Sick, Dumb & Happy is eigenlijk de Trump aanhanger; de dikke vent in z’n trailer die een hamburger aan het eten is en voor de TV hangt. Iemand die leeft voor zijn eigen genot. Iemand die geen oog heeft voor the bigger picture. En aan de andere kant de media die daar misbruik van maken door een eenzijdige perspectief te tonen. De media die aan Yolanthe Cabau van Kasbergen-berichtgeving doen en zo iedereen een beetje dom houden.’

Klinkt als een protestplaat die..
Mathijs: ‘Ja, we hebben het idee om elk nummer op een positieve noot te eindigen vrij snel losgelaten. Deze plaat is trouwens geschreven in de Obamatijd, toen Trump zich nog beperkte tot de realityseries. Onze manager was wel even bang dat we niet meer in de VS geboekt zouden worden, maar dat blijkt niet het geval. Verder hebben we het ook over de nasleep van Charlie Hebdo, de geromantiseerde glossycultuur en de versimpeling van de samenleving, hoor. Al kan je in de teksten vinden wat je er in zoekt. We kauwen het hopelijk niet al te veel voor.’

…twee dagen na de verkiezingen uitkomt.
Caroline: ‘Oh ja fuck! Daar hebben we bij het inplannen helemaal niet over nagedacht. Al heb ik deze week wel een stemwijzer gedaan. Daar kwam ChristenUnie uit..’

Mathijs: ‘Dat meen je niet! Bij mij DENK. Fucking DENK. Dat is toch niet te geloven? Gelukkig bleef de PVV onderaan staan. Als je dit uitschrijft, vermeld dan wel dat ik daar niet op ga stemmen. Nee, we hadden kunnen schrijven over liefde, monsters of draken. Maar wanneer je niet durft te zeggen wat je wilt zeggen, ben je als artiest denk ik niet goed bezig. Al versta je bij metal toch de helft niet.’