New Gen-technofans komen aan hun trekken op Upclose 2025 New Gen-technofans komen aan hun trekken op Upclose 2025

Aan de zijkant van de grote Area.97 stage is nogal een extravagante doorloop van uitgedoste bezoekers. Grote alienachtige brillen, bontjassen, netpanty’s en stripperboots paraderen allemaal voorbij en verdwijnen achter de dj-booth uit het zicht. Zou het…? Welja, de avonturiers onder de bezoekers, die alle uithoeken van het terrein verkennen, hadden het al ontdekt: dit jaar introduceert Upclose een secret stage, waar een nieuwe generatie aan edgy techno-organisaties een plekje krijgt. 

Deze mini-stage in de bossen is zaterdag de thuisbasis van het Amsterdamse De Reünie, waar onder andere Amsterdams duo Cybersex en de Egyptische TECHNOSLAVE_69 residenten zijn. Op de zondag is de intieme stage de speelplaats voor het rauwe EERSTE COMMUNIE, waar we MARRØN al over interviewden. Zo kan het dat deze stage op de achterkant van het terrein plotsklaps als een illegale rave aanvoelt, inclusief underground gemeenschap en nog wel het opvallendste voor een festival van dit formaat: geen line-up.

Dat is sowieso het knappe aan Upclose: het spannendere, progressieve broertje van Awakenings trekt dit jaar opnieuw zo’n 16.000 bezoekers per dag, en toch voelen de stages nergens massaal. Het terrein in het Spaarnwoude-park is compact, en hoewel de aankleding van het festival wat sober is – er hangen geen tierelantijntjes, de Area.01 loods is nogal een saaie hangar met een enkele uitgang en louter een zwevende lichtbox – maken de indelingen van de stages veel goed. De dj’s staan amper op een verhoging en zijn van een afstandje nauwelijks te zien, zelfs niet bij onofficiële mainstage Area.97, waar o.a. ticketsellers Modeselektor en Anetha b2b Patrick Mason staan. Daarmee stapt Upclose expliciet af van de cultuur die dj’s verheerlijkt en op een voetstuk plaatst. Bij bijna iedere stage (die cijfers vertegenwoordigen trouwens de sleuteljaren van Awakenings) is het bovendien mogelijk een rondje om de dj heen te dansen, zonder dat het geluid zijn kwaliteit verliest. Tussendoor wordt nog aan wat speakers gesleuteld, dat is wel te zien maar gelukkig niet te horen – nee, aan de sonische beleving kan en mag het niet liggen, zal de organisatie gedacht hebben.

Vooral bij de Area.14 was dat een goede investering, waardoor de kleine stage als een soort Boiler Room bos-editie aanvoelt. Perfect om je filmpjes voor op de ‘gram te maken, en zo is er ook geprogrammeerd: zaterdag ligt hier vooral de focus op interessante, clubby techno-benaderingen met sets van bijvoorbeeld Mac Declos b2b Akua en de dromerige dansvloer-diaspora van Ineffekt en Moody Mehran. Zondag is het een echte ‘TikTok-stage’ waar de meest virale dj’s draaien. Dat pakt helaas niet altijd even goed uit. Neem bijvoorbeeld cultfenomeen Atsuo the Pineapple Donkey, een gast uit Japan die ook niet precies begrijpt wat hem is overkomen. Het ene moment maakt-ie simpele techno-jams vanuit zijn klushok, om het hostel dat-ie runt te promoten. Het volgende gaat-ie viraal, vliegt hij de wereld over om op festivals te spelen, en is hij de meest getipte act op TikTok. Tussen tracks door (van een soort cover van nineties techno-classic ‘Camargue’ naar kneiterharde acid) laat-ie het helemaal stilvallen, en zijn switches qua volume en bpm zijn nogal abrupt. 

Gelukkig wordt er ook wél heel leuk gedraaid, en staan er op diezelfde plek genoeg dj’s die hun hype meer dan verdienen. De bospit staat op zondagmiddag echt in vuur en vlam door het superhotte UK garage geluid van Duitse dj Diffrent, een blonde snorremans die vorig jaar pas de scene op knalde en compleet ontplofte met hit ‘A Little Closer’, waar flink op wordt mee gesprongen. Ook zijn edit van ‘Groove Is In The Heart’, compleet met telefoongeluidjes en bouncy baslijn, valt zéér goed in de smaak: niet alleen de piepjonge bezoekers gooien de handen in de lucht, ook het oudere stel in Awakenings-shirtjes springen rondjes om elkaar heen. Ze passen er zo tussen. Óók wanneer de stage zo druk wordt dat ze nog net niet uit haar voegen barst blijven ze vrolijk doordansen. Dat komt door de mega-populaire opvolger Groningse hardhouse-dj Benwal, die een euforisch trancey b2b draait met een naam die we nog niet zo goed kennen: Hannoverse Janis Zielinski. Janis blijkt namelijk een powerhouse met eurodance-flaire, en hun set valt zodanig goed bij de crowd dat we wel kunnen stellen dat we deze blije man aankomende zomer zeker vaker gaan zien.

Zij zijn niet de enige bij wie je je kont amper kunt keren voor een dansje: mensen staan al voor de set begint ver buiten de house-georiënteerde Area.22 te dringen om een glimp van Chris Stussy en Sally C op te vangen. En onze eigen superster KI/KI sluit bijvoorbeeld zondag de onofficiële mainstage Area.97 af. Daar viert zo’n beetje het halve festival de zonsondergang tussen de lichtgevende palen op haar trancey acid-techno. 

Zaterdag is die zon een stuk verlegener en dat vraagt om meer bewegen, meer beuken! Die warmte moet ten slotte ergens vandaan getoverd worden. Dat beuken kan meer dan voldoende bij hardtechno-stage Area.07, met als populaire afsluiter de rauwe pompers van Kobosil, een Berlijnse dj die met zijn krachtige, donkere technoset de crowd al zijn laatste kruit laat verschieten. Ook eerder op de dag gaat het er daar hard aan toe bij de horror-geïnspireerde techno van Stigmata. Opvallend op deze stage is hardtechno baddie BIIA, die zondag op het kantelpunt van de dag rellerige nineties rave draait met een snel- en hardheid die niet zou misstaan op Verknipt, zonder zo ruw te zijn dat het afschrikt. Zo sta je opeens te beuken op een edit van Azealia Banks. 

 Upclose lijkt zich in communicatie en uitstraling te willen positioneren tussen DGTL aan de ene kant, en smaakmakersfestivals als Dekmantel en Draaimolen aan de andere kant. De conclusie na twee dagen op het terrein: dit is een festival voor de nieuwe generatie techno-fans, niet voor de oldschool puristen. Het is steevast het drukst op de stages waar ook pop-edits langskomen, en de tent loopt juist leeg bij een show zoals die van Surgeon en Rrose, twee gearheads die zondagmiddag een subtiele, spannende synthjam doen.

Bij het absolute icoon Jeff Mills (ja, die van ‘The Bells’) is het dan weer aardig druk, en niet zonder reden: hypnotisch, mechanisch strak en met een bijna buitenaardse precisie bouwt hij zijn spacey verhaal op. Koptelefoon op, koptelefoon af, een kléín tikje draaien aan dat knopje – zijn beheersing van de 909 en het vermogen om spanning op te bouwen zonder concessies te doen aan subtiliteit, maakt elke minuut boeiend. En natúúrlijk komt ook ‘The Bells’ nog langs. 

Afsluitende b2b van veteranen Donato Dozzy en Jane Fitz (op vinyl!) is hypnotiserend: met diepe, trippy platen en naadloze overgangen glijden ze moeiteloos door een hele mooie selectie aan melodieuze ambient, psychedelische techno en subtiele acid. Het aan elkaar weven van al die fysieke platen is nogal een knap staaltje vakmanschap, maar helaas zonder het succes dat je daarbij zou verwachten: Area.01 is slechts voor een kwart gevuld. Ze hebben dan ook niet echt geluk met hun competitie (grote namen als 999999999, SPFDJ en KI/KI) en de donkere loods is tijdens de mooie zonsondergang niet de meest aantrekkelijke stage. 

Wie het beter doen, is de nieuwe generatie aan snellere, frisse techno dj’s. De Argentijnse Zisko zet een hybride set neer met zijn drummachine bij Area.14, die ondanks het ietwat abrupte eind heel fris aanvoelt en het publiek met zijn nineties sound echt los krijgt. Bij de live set van Milaanse Alarico is de Area.01 wíld: de helft van duo Funk Assault pompt opzwepende, kinky groovea door de speakers, doordrenkt met smerige acid-lijnen die het publiek constant op scherp houden. Het is glad, nineties en een beetje grof. ‘Fuck me’, loeit het als een brandalarm door de tent. De al warme tent is binnen de kortste keren tien keer heter. Ook de set van Amsterdamse Beste Hira en Yanamaste, waar je je benen achterna danst op de getwiste, groovy minimalistische techno, laat het ravezweet door de lucht vliegen. 

Die nieuwe generatie bewijst: we hebben behoefte aan sneller, pittiger, vuiler. Het liefste met een tikje funky pulse of ander fris ingrediënt. Dat doet Upclose goed: de verrassende, uitdagende onderstroom van de techno-wereld wordt in de spotlights gezet en krijgt mooie tijdslots op podia waar het echt om de dansvloer draait. Smaakt naar meer!