Stromae is terug met een futuristisch spektakelstuk Stromae is terug met een futuristisch spektakelstuk

Hoe los je een kledingwissel tijdens een optreden elegant op? Vaak met heel veel vuurwerk en video-intermezzo’s, in elk geval veel bombarie om af te leiden van het feit dat de artiest waar alles om draait van het podium verdwenen is. Stromae doet het anders, hij laat zijn jasje voor ‘Papaoutai’ gewoon brengen door zijn kledingassistent. Het is dan ook niet zomaar een assistent, maar een robothond, die pootjes kan geven en zelfs kan twerken. Het is een van de vele technische snufjes die de nieuwe Stromae-show rijk is. We zien schermen bewegen aan gigantische robotarmen, we zien Stromae als een Pixar-style cartoonfiguur in een laboratorium vol robots. Kortom: meer high profile wordt een concertproductie niet. 

Aan alles zie je dat lang aan de show gewerkt is. Stromae was dan ook jaren van het toneel. Na zijn wereldwijde doorbraak in 2015 gooide hij tot ieders verbazing de handdoek in de ring. ‘Papaoutai’ en ‘Formidable' hadden van Stromae de meest geliefde Europese ster in tijden gemaakt, maar hij verdween net zo snel als hij gekomen was. Eind vorig jaar was daar ineens de terugkeer, met de hitsingle ‘Santé’ (een ode aan de ‘essential workers’) en de aankondiging van een nieuw album: Multitude. Dat album komt pas 4 maart uit, maar Stromae speelt er vanavond al zeven nummers van.

Hij trapt de avond af met ‘Invaincu’, een bombastische ouverture, gevolgd door het moeilijk te plaatsen ‘Fils de Joie’. Tijdens dat tweede nummer – met een hoofdrol voor een synth-klavecimbel – zien we honderden geüniformeerde poppetjes marcheren. Zwarte, witte, Indiase, alle kleuren die de aarde rijk is. Stromae steekt achter een spreekgestoelte vol persmicrofoons een tirade af die doet denken aan de iconische woordvoerder van Saddam Hoessein. De vier bandleden die hem begeleiden staan op vierkante, lichtgevende plateaus, die doen denken aan de Kraftwerk set-up. Behalve dan dat ze door de crew over het podium heen en weer gereden kunnen worden. Niet alleen de vier bandleden, maar ook alle crewleden zien er identiek uit, alsof ze gekloond zijn. Aan elk detail is gedacht.

Dat kennen we natuurlijk van Stromae’s eerdere shows. Hoe hij speelde met zijn mannelijke en vrouwelijke kant door letterlijk naar links en naar rechts lopend een ander geslacht weer te geven. Hoe hij tijdens ‘Formidable’ dronken over het toneel zwalkte, om uiteindelijk afgevoerd te worden door roadies. Het zit er allemaal nog in, maar minder sterk aangezet. De focus ligt duidelijk op de nieuwe liedjes, en op de theatrale choreografieën daarbij. In het hart van de set is er een hoofdrol voor een luie stoel met een eigen willetje, in het tweeluik ‘Mauvaise Journée’ (slechte dag) en ‘Bonne Journée’. Ondersteboven op de stoel bezingt hij de het loden gewicht van een depressie, om er volgens met al zijn levenskracht en een volvette hiphopbeat iets van te maken. 

Die depressie leerden we ook al kennen in ‘L’Enfer’, de dramatische tweede single en het meest chanson-achtige nieuwe werkje. Het liedje dat hij primeurde in het Franse journaal, en dat bij Matthijs van Nieuwkerk al een spectaculaire drone-registratie kreeg. Hier in AFAS Live is dit het absolute hoogtepunt van de set, als de vijftien bewegende scherm naar elkaar toe draaien en vol dreiging knipperen als naderend onweer en Stromae zich klein maakt. Hij zingt hoe suïcidale gedachten hem kwellen en hoe groot de schaamte daarover is. Als de schermen in het refrein half open kantelen zien we waanzinnige beelden die doen denken aan een vulkaanuitbarsting: grote rood-zwarte wolken, even angstaanjagend als prachtig.

Maar Stromae laat niemand in mineur naar huis gaan. Hij krijgt de hele zaal off beat in beweging met ‘Santé’, danst de pijn weg met ‘Alors On Danse’ en eindigt met een cabareteske a cappella van het nieuwe ‘Mon Amour’. Stromae en zijn vier bandleden rond de microfoon, vingerknippend en doo-woppend. Hij bezingt alle vrouwen met wie hij vreemd ging, om zich vervolgens in alle bochten te wringen om zijn geliefde te bewegen niet weg te gaan. Het was de laatste keer, het spijt me, het stelde niet veel voor. De uitvoering is mierzoet, de clou komisch. Want in welk laatje heeft ze in godsnaam zijn onderbroeken opgeruimd?

Stromae was een beetje zenuwachtig, bekent hij in zijn charmante gebroken Nederlands. Dat is niet zo gek, want er kan nogal veel fout gaan bij deze perfectionistische show. Maar er ging veel meer goed. Stromae zet weer een stap richting toekomst met deze formidabele come-back.

In augustus keert Stromae terug als headliner van Lowlands, in april 2023 geeft hij drie concerten in Ziggo Dome.