Een club openen tijdens een pandemie: het was nogal een risico dat de Rotterdamse club BIT nam. In het weekend dat het nachtleven terugkeert naar het 'oude normaal' maakt BIT een vliegende start: een weekender van zaterdagavond op zondagavond, elf tot elf. En daaruit blijkt hoe groot de potentie is van de nieuwste club van Rotterdam.

Alsof je maag al tijden rammelt van de honger, en je opeens binnenwandelt bij een all-you-can-eat buffet. Zo voelt het eerste weekend dat de clubs weer open gaan. Geen eindtijden, geen restricties, dit weekend kun je je vol vreten aan de nacht. Wandel op zondagmiddag de Rotterdamse club BIT binnen, en je treft de restanten daarvan aan: afgetakelde clubbers met zonnebrillen staan in groepjes in de tuin, niet klaar om zich aan de club te ontrukken. De dansvloer is een mengelmoes van crusty feestgangers en nog een enkele frisse vogel. In de rij voor de wc’s grijnst een meisje dat ze al zo’n veertien uur op de dansvloer staat, die korte pitstop thuis om te douchen daargelaten. Nog maar zes uurtjes te gaan, en eerlijk, wat is zes uur slaap op een mensenleven?

Klein wonder
Ben je gek genoeg, dan kon je afgelopen weekend bij BIT de tellers van de klok rond dansen. De nieuwe Rotterdamse club schiet uit de startblokken met een weekender van 24 uur, van zaterdagnacht op zondagnacht, van elf tot elf. Dat dat überhaupt kan is een klein wonder. De gemeente Rotterdam is nogal zuinig met 24-uurs-vergunningen. Momenteel zijn er amper clubs met zo’n gewild papiertje, en een onderzoek van de gemeenteraad concludeerde vorig jaar dat het vergunningensysteem volledig op slot zit. Maar BIT heeft vrienden op de juiste plekken. De club is gevestigd in een pand van Joep van Lieshout, een internationaal gevierde kunstenaar die vooral bekend staat om zijn gigantische beelden, samenwerkte met internationale sterren als Kanye West en die nu het industrieterrein aan de Keileweg moet ontwikkelen tot een “cultuurkwartier”. Hij nodigde het BIT-team (dat al het succesvolle Keilecafé runt) uit om een clubconcept in te dienen voor het pand, een voormalig bordeel waar een compacte club van 400 man in past, en die 24-uurs-vergunning heeft BIT ongetwijfeld te danken aan zijn inmenging. De club zit bovendien pal naast zijn atelier. Loop je de tuin van BIT in, dan wordt je onmiddellijk begroet door de gigantische kringspier van Joep van Lieshout.

Die vergunning is meteen de grote troefkaart van de club. Niet alleen zaterdagnacht was het bomvol. Kennelijk kwam er een hele stroom aan nieuwe mensen aanzetten op zondagmorgen: afteraars die doortrokken vanuit clubs als Perron en POING (die vroeg in de morgen moeten stoppen), om vervolgens tot diep in de dag door te gaan bij BIT. Dat is ook precies waar de club op inspeelt. Overdag raven is in Rotterdam nooit echt doorgebroken, maar BIT-programmeur en mede-oprichter Ruben Leufkens wil daarin verandering brengen. Hij noemt de weekenders van De School als grote inspiratiebron: de dynamiek tussen clubbers die al uren op de dansvloer staan, en de frisse energie die verse clubgangers met zich meebrengen. Hoe die dynamiek dj’s vaak de ruimte gaf om nét wat gewaagder en gedurfder te draaien, met name op de zondag. Hoor je in BIT de enthousiaste verhalen van feestgangers die er al sinds zonsopkomst staan, dan lijkt dat binnen handbereik. Is dit het begin van een nieuwe clubcultuur in Rotterdam? Van afterhours en zondags clubben?

Groeipijn
Het zou zomaar kunnen. Dat gezegd hebbende, BIT lijdt nog wel aan de nodige groeipijn. Op de zondagavond kun je keihard dansen op sets van coole dj’s, maar de club staat niet per se erg vol. Er zijn issues met de kluisjes, en voor de uitgehongerde raver is er op de zondagavond (nog) niks te eten. Tegelijkertijd sieren die opstartprobleempjes het provisorische karakter van de club ook wel weer. Het is DIY, het product van een cool jong team dat overduidelijk superveel passie in deze nieuwe plek stopt, en echt iets nieuws en anders wil neerzetten. Het geeft de club ook een nogal rauw karakter, al helemaal omdat het pand waarin het is gevestigd er van buiten niet per se als een club uit ziet. De grote zaal ziet eruit als een opgevoerde raveschuur inclusief lichtbuizen die vooral ’s nachts de ruimte extra oompf geven, verhogingen aan weerszijden om op te dansen en een heel licht stal-dak, dat kan uitschuiven als ware het een cabrio. Ongetwijfeld een uitkomst voor het dagclubben in de zomer. Er is een tweede, kleiner zaaltje, dat doordeweeks dienst doet als een restaurant. En BIT trekt al meteen een fijn publiek aan, een mengelmoesje van hippe types met matjes en techno-kapsels, maar ook gasten met flamboyante bontjassen of witte T-shirts. Anything goes, en dat siert de club. Toegankelijk én cool is niet per se een vanzelfsprekende combinatie, maar BIT nailt dat meteen.

En BIT heeft grote potentie als thuishonk voor de lokale underground. Dat zit ‘m ook in de programmering. Geen focus op grote namen, wel op lokale helden en opkomend talent. Er moet binnenkort ook ruimte komen voor co-producties met externe partijen, en hopelijk initiatieven die ruimte bieden aan de buurt, vertelt Leufkens. Maar de programmering van dit weekend vertelt wel wat BIT in de basis is: een coole nachtclub voor underground dansmuziek. Op zondag draait bijvoorbeeld Wrong Sal, een Rotterdammer (en Clone-medewerker) die een hoop zweverige breakbeats en electro draait, met als hoogtepunt deze leftfield tune. En mayo, een Amsterdamse dj die onlangs een coole EP uitbracht op het label van Carista, United Identities, en op de zondagmiddag een set draait in het verlengde daarvan. Electro van het gemene soort, maar ze draait ook rauwe technokrakers, die coole nieuwe struikeltrack van Blawan en de primitieve synthwave van ‘So Obvious’. Het maakt dat BIT voelt als een spannende speeltuin voor nieuw talent en de rafelranden, een beetje in de geest van Garage Noord in Amsterdam.

Maar vooral bij Woody’92 is het raak. Hij is zo’n zeldzame dj die, ondanks dat hij zelf niet produceert, toch een monopolie heeft op een heel specifieke vibe. In zijn geval hele gare, trippy techno platen, kneiter snel maar niet per se hard. In andermans handen zouden die loeisnelle platen zelfs een beetje nietszeggend kunnen klinken, Woody zuigt je meteen zijn set in. Alsof je op de passagiersstoel door een hele lange tunnel raast, terwijl de bestuurder steeds wat dwingender op het gas trapt. Rechtsvoor staat een meisje wild met een hartjesglowstick te zwaaien, de dansers die er nog zijn dikken vooraan in om nog even het allerlaatste restje uit dit eerste weekend te persen. En dat op zondagavond, om half tien. Dat bevestigt maar weer dat de club in potentie een geweldige nieuwe hotspot is voor clubbers in Rotterdam en omstreken, die écht iets nieuws teweeg kan brengen. Nu nog hopen dat het publiek BIT weet te vinden.

Ruben Leufkens