Vanaf 1 juni zijn concerten voor 30 bezoekers weer toegestaan én kunnen kleine festivals worden georganiseerd met optredens voor telkens 30 man. Reguliere shows hoef je niet te verwachten, maar de livesector begint weer te bruisen van de spannende plannen. Een rondgang langs de organisatoren die staan te trappelen om de deuren te openen.

Motel Mozaïque zoekt letterlijk de grens op

Harry Hamelink van Motel Mozaique was als een van de allereersten de klos. Zijn festival zou al in april plaatsvinden. Hij heeft dus ook de meeste tijd gehad om de klap te verwerken. Een paar weken hield hij zich stil. Hij dwong zichzelf ook om niet met elk wilde idee mee te gaan. Want nieuwe ideeën verzinnen die vervolgens ook weer niet door kunnen gaan, dat vreet energie. ‘Maar inmiddels barst ik weer van de ideeën. Ik ben allemaal bedrijven aan het bellen op wiens terrein ik altijd al eens wat wilde organiseren. In de haven van Rotterdam bijvoorbeeld.’

Want dat is wat Harry Hamelink doet: out of the box denken. Zijn festival Motel Mozaique is een zinnenprikkelende kennismaking met bekende en onbekende plekken in Rotterdam. Het vindt plaats in concertzalen en schouwburgen, maar ook op bouwputten, verlaten stations en vreemde open plekken in de bomvolle stad. En precies die plekken kunnen nu wel eens uitkomst bieden. Een concert organiseren in Rotown is misschien lastig met anderhalve meter, maar buiten zijn de mogelijkheden groot. ‘Veel bedrijven die ik spreek willen dolgraag, ze staan voor van alles open. Al moeten ook zij zich natuurlijk aan allerlei protocollen houden.’

Hamelink wil wel wat ideeën delen die in zijn hoofd spelen. ‘Normaal doe ik dat liever niet, praten over dingen die misschien wel nooit zullen doorgaan. Maar nu vind ik het juist wel belangrijk om dat proces te delen. Wij werden al als een van de eerste festivals geconfronteerd met de coronaproblematiek. Op een gegeven moment dacht ik: misschien kunnen we het laten doorgaan met alleen maar Nederlandse en Belgische artiesten. Ik greep terug op een project dat we eerder gedaan hebben: Grensgeluid, een project waarin we onder meer Wannes Cappelle en Broeder Dieleman samenbrachten, en Mauro met Spinvis. Zoiets wilde ik nu weer doen, tot de Belgen ineens containers op de grens gingen leggen. Nu heb ik een nieuw idee: laten we zo’n samenkomst letterlijk op de grens doen: Broeder Dieleman op Nederlandse bodem, Wannes Cappelle een paar meter verderop in Vlaanderen.’

Hamelink vindt het heel belangrijk om in kansen te denken, zegt hij. Om buiten de vaste functies van poppodia en festivals te denken en overal voor open te staan. ‘Sommige collega’s zullen het lastig vinden om daar mee om te gaan, maar aan de andere kant voel ik volop bereidheid om dingen te doen. Muzikanten willen het, fondsen staan ervoor open, het publiek is gretig. Ik zou graag het prachtige Vlaamse woord ‘herbronnen’ willen gebruiken. Terug naar de drijfveren: waarom deden we dit ook alweer? Ik mis het om mensen te ontmoeten, ik wil energiek krijgen en weer doorgeven. Ik wil de bas weer in mijn buik voelen en de piep weer in mijn oren. Laten we dus ook niet alleen aan ambient en new age denken, en dat kan best. Het hoeft heus niet meteen een rave te zijn. We moeten niet in angst en belemmering denken.’

TivoliVredenburg: de grote zaal open voor drie concerten per dag

TivoliVredenburg in Utrecht is al iets concreter met concertplannen, aldus marketeer Kimtessa Hill. ‘Volgende week willen we naar buiten met Op Een Kier concerten. We gaan in de grote zaal elke dag drie concerten geven, met iedere dag andere artiesten. In eerste instantie kunnen we per concert dertig mensen toelaten. In de grote zaal is meer dan genoeg ruimte om mensen op anderhalve meter van elkaar neer te zetten, zelfs wel drie meter. We denken nu na hoe dat op zo’n manier kunnen doen dat de beleving van de bezoeker ook een beetje overeind blijft. Je moet natuurlijk wel zin hebben om naar zo’n concert te gaan, en dat lukt niet als je iedereen in een uithoek van de zaal zet.’

‘Daarom zijn we nu een zo goed mogelijk corona protocol aan het maken. Het is belangrijk dat bezoekers ook weten wat er van hen verwacht wordt. Want we moeten ook een beroep doen op de bezoeker zelf. Die moet bijvoorbeeld als hij een ticket aanschaft verklaren gezond te zijn. En bij de deur moeten we dat nog een keer aan hem vragen.’

TivoliVredenburg zou in principe ook dertig mensen in elke zaal kunnen ontvangen, en dus meerdere concerten tegelijk organiseren. Dat gaat in eerste instantie niet gebeuren. ‘We willen eerst eens kijken hoe dit gaat, niet meteen het hele gebouw open stellen en overal van alles laten plaatsvinden. In de zalen kan dat misschien wel, maar backstage hebben we natuurlijk niet ineens meer ruimte. Wel denken we erover om in een latere fase – als we weer honderd mensen per zaal mogen ontvangen – meerdere concerten in verschillende zalen aan te bieden, waarbij het publiek op een soort tour door het gebouw gaat.’ Kost het niet meer dan dicht blijven, zo’n klein concert organiseren? ‘Nou weet je, we hebben het gebouw, we hebben personeel, die kosten moeten toch al betaald worden. Het is natuurlijk niet rendabel, dit soort concerten, maar iedereen staat te popelen om weer wat te doen!’

Sociëteit Sexyland: bizarre hoepeljurken en een verjaardagsestafette

Wilde ideeën, daarvoor moet je bij de conceptuele Amsterdamse club Sexyland aan de NDSM-werf zijn. Mensen met een goed (of slecht!) plan konden zich daar ook voor de crisis al aanmelden, om één dag de sociëteit over te nemen. En Aukje Dekker, één van de initiatiefnemers van de club, staat weer te trappelen om kleinschalige feestjes voor 30 man te realiseren. ‘Op de grond vakken tekenen zodat je altijd anderhalve meter afstand houdt? Dat past niet zo bij ons. Daarom zijn we nu hoepeljurken aan het maken, bizarre dingen die je aantrekt waardoor je automatisch afstand van elkaar moet houden en alsnog over een natuurlijke grens gaat. De een heeft kerstverlichting, de ander gaat op een andere manier overboord. We zijn er bijna klaar voor: we hebben er inmiddels 21 gemaakt, dus dat komt wel goed voor 1 juni. We willen allereerst een verjaardagsestafette organiseren: iedereen die zijn verjaardag niet heeft kunnen vieren tijdens de lockdown, mag bij ons herkansen/ ipv langskomen om een feestje te organiseren. In juni organiseren we ook al een culturele bingo met live muziek en een opera lip sync battle.’

Met Mick Johan bedacht Sexyland ook het ‘soloseum’, een rondreizend spektakelstuk in de vorm van een amfitheater. ‘Denk aan een peepshow met een ronddraaiend podium, je kan in je eentje in een rukhokje gaan staan, en hebt zicht op het podium én het publiek aan de overkant. Dat willen we gaan bouwen. Je zou er optredens in kunnen doen, maar je zou er bijvoorbeeld ook kunnen eten. Er passen 68 mensen in.’

Ook overdag probeert Sexyland de ruimte zoveel mogelijk te benutten. ‘We beginnen een naaiatelier met de Mandela kids, als een soort dagopvang. Er is een tafeltennisvereniging die een ruimte zoekt, een koor, daar helpen we ze graag aan. Nu focussen we op dat soort projecten en rustige exposities, maar we willen niet alleen dat doen. We willen de pan weer uit kunnen swingen, daar kunnen we niet op wachten.’

© Sexyland

Een hoepeljurk van Sexyland

© Mick Johan

Het Soloseum van Mick Johan en Sexyland

Paradiso gaat voor ‘divers, onrendabel’ programma

Lockdown? Niets lockdown. In Paradiso vonden de afgelopen periode gewoon regelmatig optredens plaats in de grote zaal. Het publiek kon meekijken via een livestream. Daar gaat Paradiso vanaf 1 juni gewoon mee door, maar dan met een belangrijk onderscheid: je kan er gewoon als bezoeker naartoe, er zijn dertig tickets te koop per optreden. De eerste show is op 7 juni van Michelle David, daarna zullen er zeker drie optredens per week volgen. ‘We kijken of we het publiek in de rondte op het balkon kunnen plaatsen, en de artiest op de vloer zetten’, vertelt Jurry Oortwijn namens de poptempel.

Vanmiddag stuurde de zaal een persbericht uit, maar nu er onduidelijkheid heerst over het laten optreden van zangers, moet Paradiso toch weer een en ander overdenken. ‘In het ergste geval zetten we zo’n plexiglas drumwandje voor Michelle David.’ Zo organiseert Paradiso met Joost van Bellen en United We Stream op 1 juni ook al een ‘Oud Hollandsch Acid Feest’, waarvoor slechts vijf gouden dansvloertickets worden verloot onder donateurs. ‘Nu blijkt dat alleen seated shows worden toegestaan, dus kijken we of ze dan wel op hun stoel mogen gaan staan meedansen. Dan zetten we gewoon een stel gigantische stoelen neer.’

Slechts dertig tickets voor een show in Paradiso, dan worden die zeker aan de prijs? ‘Bij de livestreamconcerten niet, we willen dat Paradiso voor iedereen toegankelijk blijft en niet slechts optredens organiseren voor wie het meest betaalt. Het zijn toch een soort media-optredens die je ook op afstand kunt bekijken. Zodra we concerten gaan organiseren zonder livestream, en daar zijn ideeën voor, dan geloof ik wel in een duurder ticket.’

Ondertussen gaat de vlag niet uit voor deze optredens, aldus Oortwijn: het is zeker niet rendabel. ‘Net als iedereen maken we gebruik van het noodpakket, het NOW-fonds houdt ons op de been. Maar dat loopt af, onze programmeurs zien de agenda leegstromen en op internationale optredens hoef je dit jaar niet meer te rekenen. Zo lang dat het geval is, hebben we meer steun nodig. Dan kun je denken aan een verlenging van NOW of kwijtschelding van de huur. Dat is nu nog niet aan de orde en we zijn een non-profit organisatie die voor 90 procent afhankelijk is van eigen inkomsten. Dat gaat heel hard, de personeelskosten lopen door. Het is zonder extra hulp echt afgelopen met Paradiso, dan kunnen we de deuren na de crisis niet meer openen.’