Had je enig idee dat Mura Masa zo ranzig kon klinken? Luister maar effe naar ‘Deal Wiv It’, zijn tweede samenwerking met de Britse kwajongensrapper slowthai. Die vuige baslijn, die grommende riffs, slowthai uitdagend en tegelijkertijd nonchalant. Slowthai kan nogal een ongeleid projectiel wezen, maar de Britse popproducer weet die energie op slinkse wijze naar een ijzersterke popsong met eigen stempel weet te vertalen. Er zitten nog een paar van dat soort ijzersterke samenwerkingen op de plaat: french house met de Britse dancepopsensatie Georgia, een shoegaze gitaarliedje met Wolf Alice én een stadiumtune met Clairo. Tuurlijk, voor zijn debuut trommelde hij ook al een sloot aan artiesten op: Nao, A$AP Rocky, Christine and The Queens, Charli XCX, maar die karrevracht ging ook een beetje ten koste van de eensgezindheid van de plaat. Wat dat betreft heeft Mura Masa geleerd om de features te temmen, en in zíjn uniform te persen, zonder dat ze hun eigenzinnigheid verliezen.
Precies, aan gouden poptunes geen gebrek, en dat juist terwijl deze plaat een flink linkse afslag maakt vanaf die debuutplaat. Gitaarmuziek, hoor je, en dus is het niet zo gek om je af te vragen hoe Mura Masa – een producer als een eenmansband – zo’n plaat gaat vertalen naar het grote podium. Nou, met een band, natuurlijk! Voordat-ie begon met produceren op z’n vijftiende verdiende Mura Masa immers z’n strepen in bandjes. Gelegenheidsformaties, bruiloftsbands, maar ook punkbands en metalbands. ‘Ik had eigenlijk geen idee wat elektronische muziek of muziekproductie was tot ik een jaar of 15, 16 was,’ vertelt hij. ‘Tot dan toe was ik vooral bezig met gitaar, bas en drums. Analoge muziek, om het zo maar te zeggen. Toen ik elektronische muziek voor het eerst ontdekte was ik gefascineerd door hoe één iemand al die dingen tegelijkertijd kon doen.’