De 10 momenten van 50 jaar Pinkpop: Het roze hoedje dat alles veranderde De 10 momenten van 50 jaar Pinkpop: Het roze hoedje dat alles veranderde

In 2000 werd een idee bedacht waardoor het Pinkpop-landschap voorgoed veranderde. Opeens liep een groot deel van het publiek met een roze hoedje op. De verantwoordelijke: Norbert Mirani, destijds marketeer van Nieuwe Revu. Hij vertelt over de historie van het nu legendarische hoofddeksel. 

‘Eigenlijk begon het ermee dat ik zag dat de hoedjes van LL Cool J en Run DMC terug kwamen in het straatbeeld. Ik werkte destijds voor de Nieuwe Revu en was veel bezig met merkanalyse. De experience economy kreeg voet aan de grond. Pinkpop had elk jaar een andere poster, maar dat voegt niets toe. Je moet in de herinnering blijven. Iets blijvends meegeven. Maar je wilt ook iets toevoegen aan de vreugde. Mensen willen samen een festival beleven. Al die dingen spookten rond en toen kwam ik op het idee: wat als ik een Pinkpop-hoedje maak? Misschien slaat het wel aan.’

‘Ik vroeg me af of ik het alleen wilde doen of met partners. Een samenwerking met Amnesty International leek me logisch. Zij hadden stands op Pinkpop. Ik vroeg of ze de hoedjes te koop aan wilden bieden. Daar hadden ze wel oren naar. Ik wilde er nog een partner bij. De Postbank vond het meteen een leuk idee. Samen met ons deden zij de voorfinanciering. Amnesty hoefde niets te doen. Ze kregen alles bij de stands afgeleverd. De hoedjes waren dat jaar echt nét op tijd klaar.’

‘Ik was er dat jaar niet eens bij. Ik was thuis en zette de tv aan. Het was de eerste keer dat Krezip optrad. Dat optreden is later in de videoclip van ‘I Would Stay’ gekomen. Ik keek rond en dacht: ja, volgens mij zijn ze allemaal wel uitverkocht.’

‘We hebben er bewust voor gekozen om de drie logo’s op de bovenkant te zetten. Het Pinkpop-publiek was destijds best kritisch. Die wilden zeker niet als lopende reclamezuil rondlopen. Maar de camera’s filmen wel van boven. Dus bekijk je het veld van de zijkant, dan zie je Pinkpop. Bekijk je het van boven, dan zie je de partners.’

‘Ik ben het jaar daarop voor het eerst naar Pinkpop gegaan om het met eigen ogen te zien. Het was weer een succes. Maar ik zal me ook altijd herinneren hoe bloedheet het was. Ik kwam niet roze terug, maar rood als een tomaat.’

(De tekst gaat onder de video verder)

‘Een jaar na de introductie ben ik vertrokken bij de Revu. Het was mijn intentie dat het hoedje elk jaar een ander design zou hebben, want dan is het een collectors item. Het hoedje is samengesteld uit vier vlakken, een cirkel aan de bovenkant en een rand. Ik wilde het jaar erop twee vlakken zwart. Maar dat is nooit gebeurd. Jammer. Er zijn ook bezoekers die het niet kunnen waarderen, altijd weer diezelfde hoedjes. Daarom moet je het ook veranderen. Al waren er een paar jaar geleden ook opeens compleet zwarte hoedjes. Dat is wel heel zwart voor een festival dat Pinkpop heet. Dat heeft niet m’n voorkeur.’

‘Bij Nieuwe Revu was iedereen erg blij. Dit is wat je wilt bereiken. Mijn misser is dat ik destijds in dienst was van VNU Tijdschriften. Als ik nou had gezegd: voor elk verkocht exemplaar is een kwartje voor mij… Het ging juist omgekeerd. Na mij kwam een marketeer die er geen kaas van had gegeten. Opeens lag de regie voor 100% bij Amnesty International. Ik weet ook niet wat haar heeft bezield. Maar niet lang na de introductie was het hoedje weg. Op de site van Amnesty International stond eerst dat ik het heb bedacht en het bij Revu vandaan kwam. Maar dat is verdwenen. Toch een beetje raar voor een partij die rechtvaardigheid hoog in het vaandel heeft staan.’

‘Ik kijk elk jaar naar Pinkpop om te zien of het hoedje er weer is. Hij blijft maar terugkomen. Bruce Springsteen heeft er een in z’n hand gehad. Jan Smeets is er geregeld mee gespot. Giel Beelen heeft er een compleet pak van gemaakt. Ik heb er weleens een praatje over gehouden op een Pinkpop-jubileum. Dolf Janssen presenteerde toen. Jan Smeets was er ook. Of we het er over hebben gehad? Dat weet ik niet eens meer. Dat hoeft ook niet. Het hoedje is er gewoon.’