De 10 momenten van 50 jaar Pinkpop: Naar de Draf- en Renbaan De 10 momenten van 50 jaar Pinkpop: Naar de Draf- en Renbaan

‘Ik word nog steeds boos als ik eraan denk hoe de gemeente Geleen het destijds aanpakte,’ zegt Leon Ramakers, oud-directeur maar nog altijd betrokken bij Mojo. Pinkpop werd sinds jaar en dag georganiseerd in het Burgemeester Damenpark en de lokale politiek vond er ook wat van. Ramakers: ‘Ze zeiden: we gaan een schaatsbaan bouwen, dan kunnen jullie tussendoor Pinkpop houden. Dat kan natuurlijk niet. Ze zeiden: we hebben een stuk land voor je. Maar dat was een pas omgeploegd knollenveld. Ze zeiden: dat is toch leuk voor een festival, modder? Het lag ook nog onder de rook van DSM, het staatsbedrijf van de mijnen. Het was een gevarengebied. Het is ongelooflijk dat de gemeente het in de botte hasses haalde om ons als festival zo te behandelen. Jan heeft het nog aangevochten. En gewonnen. Dat leverde 60.000 gulden op, terwijl de advocatenkosten 55.000 gulden waren. Ik heb daarom geleerd om nooit naar de rechter te gaan.’

Kortom, het boterde niet meer zo tussen Geleen en de Pinkpop-organisatie. 

Jan Smeets herinnert zich de zware discussie over de last van de bezoekersaantallen, soms wel 50.000. ‘En dan ging het nog maar om één dag. Een groter festival zou helemaal niet in Geleen kunnen.’  De knopen werden vanaf dat moment snel en overtuigd doorgehakt: Pinkpop zou Geleen verlaten. Ramakers: ‘En toen waren de rapen gaar. Ze zeiden: Pinkpop is toch Geleen?! Nou, niet dus. Ze hebben het voor zichzelf verpest. Begrijp me goed, samenwerking met de overheid is erg belangrijk. Ik heb er niets op tegen. Ook als de gemeente soms op de rem staat. Maar hier ging het verkeerd.’

Vanaf Geleen is het drie kwartier rijden naar Sportpark De Berckt in Baarlo waar Pinkpop 1987 werd gehouden. Een tussenjaar. Want vanaf 1988 werd voor een plek bij Landgraaf gekozen, rechts van Heerlen. Smeets had het rumoer rond die specifieke locatie al meegemaakt toen hij voor de PvdA in de Provinciale Staten zat. Smeets: ‘Ik wens niemand een nederlaag toe, maar ik heb het bij de oprichting al gezegd: hier gaan we niet mee scoren. In Limburg is geen draagvlak voor paardensport.’ Ramakers: ‘Het is een belachelijk verhaal. Allemaal paternalisme vanuit de overheid. De mijnen gingen dicht en men vond dat er iets moest gebeuren voor het gebied. Er is voor een godsvermogen een renbaan neergezet. Limburg heeft geen enkele traditie met paardenrennen. Als de paardentoto plaatsvond, kamen er honderd mensen kijken. Miljonair Leon Melchior liet er z’n paarden trainen. Het verlies werd steeds groter. Ze moesten het kwijt aan iemand. Dat waren wij. Toen kwam Jan bij ons met het verhaal over de Draf- en Renbaan.’

Pinkpop huurde het terrein jaarlijks. Limburgers hadden schijnbaar wel wat met muziek, maar tussen het edele dier en de provincie ontluikte de liefde niet. De Draf- en Renbaan kon niet in het oorspronkelijke doel volharden. In 1993 werd de paardensport er definitief stilgelegd. Smeets: ‘De plek was failliet. De gemeente vroeg: Pinkpop, wil je blijven? Ik had er wel oren naar. We waren vrij snel rond.’ Voor drie miljoen schaften Smeets, Mojo en jurist Frans Willeme het terrein aan. Ramakers: ‘We zagen het destijds niet als een buitenkansje. Het was veel geld en wij zaten niet in het onroerend goed. We zaten er tegenaan te hikken: moeten we het doen? We hebben het uiteindelijk gedaan om de continuïteit van Pinkpop te waarborgen.  

Onder de naam Megaland BV werd de Draf- en Renbaan overgenomen. Als meerjarenplan is de infrastructuur van het terrein alsmaar beter geworden. Ramakers: ‘Jan heeft het in de loop der jaren successievelijk verbeterd. Het ging jaarlijks mee op de begroting van Pinkpop. Zoiets gebeurt juist omdat we het gekocht hebben. Je klust eerder aan een koophuis dan aan een huurhuis.’ Ramakers beaamt dat het een lucratieve investering is geweest. Ramakers: ‘Al zie je dat effect pas definitief terug bij een verkoop.’