Vijf jaar geleden viel de Nieuw Zeelandse politie met veel vertoon van macht het landhuis van Megaupload tycoon Kim Dotcom binnen, een zaak die de wereld over ging. De film Caught In The Web vertelt het verhaal van de dikke nerd die een rode lap werd voor de stier die filmindustrie heet.

Een veroordeling zorgde in de jaren negentig voor een kickstart van de carrière van Duitser Kim Schmitz alias Kim Dotcom. Kim was hacker en hij had fraude gepleegd, wat hem kwam te staan op twee jaar voorwaardelijk. Drie maanden zat hij daadwerkelijk in de cel. 'Op de dag dat ik uit de gevangenis kwam', zo vertelde hij niet veel later in een Duitse talkshow, 'wilden meteen vijftig bedrijven me inhuren.' Wie kan je immers beter beschermen tegen internetcriminelen dan een officieel door de rechter beëdigd internetcrimineel?!

Kim Dotcom verdiende er bakken met geld mee en hij bouwde aan zijn reputatie als society-fenomeen, als een gul en vrijgevig cultfiguur die dol was op gevaar. Een van zijn avonturen leidde tot zijn echte grote doorbraak: tijdens de befaamde Gumball-rit - überrijken maken met hun peperdure wagens een rit dwars door Europa - stuitte Kim namelijk op een probleem. Hij wilde filmpjes naar zijn vrienden sturen, maar de bestanden waren te groot. En zo werd Megaupload geboren: upload je bestand, verstuur de link. We vinden het nu eigenlijk heel normaal met diensten als Dropbox en WeTransfer, maar in feite was Kim Dotcom hiermee een van de pioniers van de cloud-opslag.

Echt groot werd Megaupload pas toen file-sharers het massaal begonnen te gebruiken om illegaal films en series te delen. Zo makkelijk was het nog nooit om illegaal spullen binnen te halen. Het was zelfs zo gemakkelijk dat je simpelweg vergat dat het niet legaal was. Het was simpelweg een 'toekomst' die te aanlokkelijk was om niet te omarmen. En Kim? Die werd alleen maar rijker en rijker. Of-ie dat deed binnen de genezen van de wet weten we eigenlijk nog steeds niet, maar dat Kim Dotcom een sluwe opportunist was, daar hoeven we niet over te discussiëren. Hij zag een gat in de markt - al dan niet legaal - en dook er vol in.

SXSW?

3voor12 is deze week aanwezig in Austin voor SXSW [zeg: South by South West], het allergrootste showcasefestival ter wereld. Hier in Austin, Texaxs worden nieuwe sterren geboren en maakt de muziekindustrie plannen voor het komende jaar. Dit is de plek waar boekers besluiten of een act een plek verdient op hun festival, en welke plek dan. Er zijn talloze shows, en er is een gigantische conferentie waar trends worden besproken en nieuwe films in première gaan. Wij pikken de relevantste verhalen er voor je uit en eindigen volgende week met een lijst met dé acts die je het komende jaar in de gaten moet gaan houden.

Verbazingwekkend aan de film Caught In The Web is dan ook niet dat de platenmaatschappijen en filmproducenten knettergek werden van Dotcom en zijn praatjes. Het bloed haalde hij onder hun nagels vandaag, vooral door zo te vlaggen met zijn rijkdom. Zie het zo: Kim meerde zijn jacht bij wijze van spreken af voor de deur van de grote filmbazen en vierde vervolgens tot diep in de nacht feest en met keiharde muziek feest met hún lekkere wijven. Toen-ie ook nog eens artiesten als Kanye West en Alicia Keys voor zijn karretje wist te spannen ('het zijn allemaal hoeren!', fulmineert een industrie-lobbyist), was de maat vol: Kim Dotcom moest vallen. Logisch.

Wel verrassend is de manier waarop de overduidelijke 'boef' in het verhaal uitgroeit tot slachtoffer, tot degene met wie je medelijden krijgt. Zo zit-ie aan het eind van de rit ineens letterlijk in kamp Snowden - Assange - Greenwald, de grote strijders tegens de sterke hand van overheden op internet. En het doet je opnieuw nadenken: waar ligt dan de grens? Aan een dienst als WeTransfer kleeft geen enkele verdenking, terwijl de werking ervan precies hetzelfde is. En YouTube behoort tot het establishment van het internet, terwijl het nog altijd de grootste bron van illegaal geüploade content is. Ging Kim Dotcom nou daadwerkelijk te ver, of werkte zijn gedrag zo als een rode lap op een stier dat juist de industrie en de politiek alle redelijkheid uit het oog verloren?

Caught In The Web is een gebalanceerde film waarin Kim Dotcom niet als een held wordt neergezet, maar ook kritisch bevraagd en geduid wordt. En toch kantelt het perspectief langzaam maar zeker zijn kant op. De vraag of Kim Dotcom zelf nou eigenlijk deugt of niet wordt irrelevant ten opzichte van zoveel andere vragen: moest een internet cowboy als hij van zijn bed gelicht worden alsof-ie Osama Bin Laden was? Is het gepast om iemands gezin kapot te maken met eindeloos juridisch getouwtrek? Hoeveel invloed heeft Hollywood op het Witte Huis en het Witte Huis op de regering van Nieuw Zeeland? Is verdenking van copyrightschending reden voor grootscheepse spionage? Wat is belangrijker: de privacy van burgers en het voortbestaan van het vrije internet, of de belangen van de filmindustrie?

Kim Dotcom is wat dat betreft de ideale held van het internet. Een vrijgevochten nerd die al zijn tekortkomingen omzette in winst. Maar vooral: iemand die de zuurheid die van al die Hollywood types countert met optimisme en zelfspot.