Aan het einde van 2016, nog net voordat het halve land met kerstreces ging, kwam Bakuhatsu uit. De debuut EP, compilaitie, mixtape, album, hoe je het ook wil noemen van het Amsterdamse SMIB. En wat SMIB dan is? Niet echt een groep, daarvoor doet iedereen toch wel te veel zijn eigen ding. Bovendien doen ze veel meer dan alleen muziek maken. Een collectief, dat is het makkelijkste omschrijving.

SMIB dus, uit Amsterdam. De Bijlmer om precies te zijn. Draai de naam maar om: Bims, de bijnaam voor de wijk in Zuid-Oost. Vrijwel alle afzonderlijke leden hebben eerder al singles of EP’s uitgegeven of solo-releases onderweg, hippe types lopen al lang in SMIB-merch, en toch is Bakuhatsu pas de eerste release van het collectief als geheel. Dat ze het genoemd hebben naar het Japanse woord voor ontploffing, maakt de verwachtingen voor het debuut en alles wat er nu nog moet komen meteen duidelijk.

Een Japanse titel, een bandnaam die achterstevoren een bijnaam is. De teksten op het album zitten ook vol met dat soort verwijzingen die op het eerste gehoor niet meteen duidelijk zijn. Er is genoeg houvast, maar door de combinatie van slang en fragmentarische hak op de tak teksten, heb je al snel het idee het nét niet helemaal te begrijpen. 'Elleboog whippen', 'Vaker beland in de modder','Ik denk aan commascommascommas,' ga zo maar door. 

Als je SMIB van shows kent, zijn deze studiotracks wellicht even wennen. Live zoekt het collectief veel meer de punkranden van hiphop. Moshpits, chaos op het podium, energie die overal een uitweg zoekt. Het is niet dat die energie nergens meer op het album te vinden is, maar wel in een andere vorm. Het klinkt vaak alsof er veel wordt ingehouden, opgekropt. Neem opener ‘Gangland’. Ray Fuego rapt scherp hakkelend, over een dromerige loop van een xylofoon, maar tijdens de hook duikt er op rechts een extra fluisterende vocal op, die het meer dreigend maakt. Die sfeer komt in verschillende vormen terug in het hele album. Die opening is heel anders dan een track als 'Focus', waar Ghqst zich naar binnen richt, of 'Commas' met Tad Thots zijn hijgere flow. En toch voelt het als logische combinaties. Het is allemaal niet druggy genoeg om het druggy te noemen, net niet duister om echt duister te zijn, maar het voelt allemaal op zijn minst bedrukt.

Diezelfde Ray Fuego als op de opening, duikt sowieso op in bijna alle hoogtepunten van het album. ‘Flipphone’ is dankzij de productie van KC al het zwaartepunt. Het lijkt een simpele beat, met dat nerveuze elektropatroon en iets wat klinkt op fluit die uit een synthesizer getrokken wordt, maar het is er een die je direct bijblijft. Ray Fuego blijft de hook maar loom herhalen, terwijl Dess Finesse steeds feller en gestrester uithaalt. Het is met 4,5 minuut de langste track op het album. Met dertien tracks in iets meer dan een half uur zit het tempo er aardig in. Het lijkt nog eens extra kort, doordat er in de tweede helft wordt opgeschakeld met kortere, en vurigere tracks. Toch nog die punkvibe.

Met een gezamenlijk project van negen artiesten (een telfout is snelgemaakt), is er het risico dat de ideeën van iedereen te veel uit elkaar lopen om er een samenhangend geheel uit te krijgen. Iets wat je nogal eens ziet bij albums met een hele rits gastbijdrages. Maar hoewel er op Bakuhatsu SMIB op bijna elk nummer in een andere bezetting te horen is, valt er nergens een track buiten. Knap, als je bedenkt dat ze ook nog eens bezig zijn met mode en andere visuele uitingen. Als je naar een show van SMIB gaat, weet je nog steeds niet precies wie je te zien krijgt. En daarmee wie je te zien krijgt, want ieder heeft zijn eigen tracks. Maar uit al deze dertien tracks blijkt dat een duidelijk overkoepelende visie, en dat elk lid van het collectief iets toevoegt, of het nou een producer of rappers is, en waarschijnlijk nog veel meer in z’n mars heeft. Het is een kennismaking die nieuwsgierig maakt naar wat de individuele leden, al dan niet met hulp van elkaar, nog meer gaan uitbrengen.

Makkelijk op de hoogte blijven van alle nieuwe muziek? Abonneer je op de 3voor12 #NIEUWEMUZIEK playlist op Spotify. Nog meer #nieuwemuziek vind je in ons dossier.