Op de dag dat Lady Di sneuvelde in een Parijse verkeerstunnel, ontmoette Jens Lekman op straat in Gothenburg een mormoonse missionaris. Over straat schalden even daarvoor de top tien hits van het moment - Will Smith Puff Daddy, Chumbawamba - de tunes waar eigenlijk niemand op zat te wachten. Toch? De ontmoeting kwam als geroepen, want de jonge Lekman liep net te mijmeren over het doel van zijn leven. Want dat zou toch heerlijk zijn, een doel in je leven, een missie zoals deze mormoon dat had. ‘Instead of talking about religion, can we just talk about how it feels to know your mission? To know what you're here for?’ Waarom weten we dat? Omdat Jens het zo zingt in 'To Know You're Mission', het openingsliedje van zijn nieuwe album Life Will See You Now. Of het nu echt precies zo gebeurd is of niet doet er eigenlijk niet toe, wat telt is de conclusie: Jens Lekman’s missie is het opzuigen en vertellen van verhalen.
De Zweedse singer-songwriter Jens Lekman is een meester van het absurde kortverhaal in liedjesvorm. Het is haast onmogelijk niet om hem te glimlachen, en voor je het weet sta je per ongeluk te dansen op een liedje over kanker.
Pas zeven jaar na die mormoonse ontmoeting debuteerde Lekman definitief met het album When I Said I Wanted to Be Your Dog. Een typische Jens Lekman-titel, want een beetje raar en grappig. Het is een knipoog naar de oude Stooges-hit, maar dan in het absurde getrokken. ‘When I said I wanted to be your dog, I wasn't coming on to you. I just wanted to lick your face.’ Ehm, wat? Ik wilde je niet versieren, ik wilde alleen maar je gezicht likken? Daar houdt-ie van, Jens Lekman, en vooral van het bloedserieus zingen van zo’n stompzinnige zin in een liedje dat eigenlijk over intense vriendschap gaat. Waar-ie ook van houdt: het verpakken van dit soort absurde mini-verhaaltjes in opvallend luchtige, haast kitscherige liedjes. Het maakt de serieuze onderwerpen die hij graag aansnijdt dragelijk, het schept contrasten.
Het vierde album Life Will See You Now, dat vijf jaar op zich liet wachten, is productioneel Lekman’s meest rijke album tot nu toe. Het klinkt vol en kleurrijk, bij vlagen dansbaar. Je hoort er loom getimede discoclaps en harp in ‘Hotwire The Ferris Wheel’ (met Tracy Thorn van Everything But The Girl) en uitbundige steeldrums in ‘What’s That Perfume That You Wear’, een soort French disco in ‘How Me Met, The Long Version’. De soepele muzikale stijl en de frivole manier van schrijven vullen elkaar nog steeds perfect aan.
Toch is dit opnieuw een album over de vreemde dingen die tussen mensen gebeuren. Over wat angsten met ons doen, maar ook over de knulligheid van de dagelijkse omgang van mensen. Zo bouwde hij een superromantisch liedje over de sociale cliché-vraag die bijna iedereen wel eens krijgt: hoe hebben jullie elkaar eigenlijk ontmoet? Lekman vertelt je de lange versie: een die begint bij het ontstaan van de wereld en eindigt bij het onbeduidende voetnootje in de menselijke geschiedenis, namelijk de vraag of-ie haar basgitaar mocht lenen. Dat deed hij vaker: iets groot als de liefde plaatsen in de context van de eeuwigheid, zonder de romantiek overboord te gooien. Hij deed het eerder op het flamboyante prijsnummer ‘The End Of The World Is Bigger Than Love’. In ‘How Me Met, The Long Version’ eindigt hij met: ‘And you can call it fate or chance, but we made it happen.’
Het beste liedje van het album is ‘Evening Prayer’, over een veel serieuzer sociaal ongemak. Een vriend wordt overvallen door een ernstige ziekte, en jij vraagt je af of je nu zo dichtbij staat dat je hem moet steunen, of juist zo ver dat je hem beter met rust kunt laten. Niet de ziekte zelf is onderwerp van het liedje, maar de sociale omgang en de taboes die daar bij komen kijken. Het is een supervrolijk liedje dat drijft op een ontwapenend beeld: de genezen vriend heeft een 3D print laten maken van zijn tumor en legt die laconiek op tafel: ‘So this is what caused all my fear.’ Een keer op het album wordt Lekman echt serieus, in het meest introvert gespeeld liedje: ‘Postcard #17’, waarin hij heel direct de vraag stelt: ‘What am I so scared of? What’s the worst that could happen?’. Om hem vervolgens ook te beantwoorden: ‘It’s fucking ridiculous. It’s all in your head.’
Makkelijk op de hoogte blijven van alle nieuwe muziek? Abonneer je op de 3voor12 #NIEUWEMUZIEK playlist op Spotify. Nog meer #nieuwemuziek vind je in ons dossier.
Discografie
- When I Said I Wanted To Be Your Dog (2004)
- Night Falls Over Kortedala (2007)
- I Know What Love Isn't (2012)
- Life Will See You Now (2017)