Wat zegt het over Sue The Night dat ze al haar muziek in eigen beheer uitbrengt en zich niet verbonden heeft aan de grote major label-machine? Het is een vraag die je niet zomaar over elke artiest te binnen schiet. Van de twaalf genomineerden voor de 3voor12 Award dit jaar zijn maar liefst drie releases in eigen beheer, plus nog een paar op hele kleine independent labeltjes. Maar toch, bij straatrapcollectief Wilde Westen en de ongrijpbare Sevdaliza ligt het wel voor de hand, Sue The Night is in veel opzichten een act die gemaakt is voor het radiocircus: poppy, toegankelijk en verzorgd. Opgeruimd ook, zowel in karakter als muzikaal. Wie Suus de Groot - de geestelijk moeder van het project - voor het eerst ontmoet, loopt tegen dezelfde grote glimlach aan die haar muziek je toewerpt.
Maar achter de opgeruimde eerste indruk schuilt een songwriter die zich stiekem helemaal niet in hokjes wil laten duwen. Fleetwood Mac, zeg je? Prima, maar ook Arcade Fire, roept ze terug! Oftewel: toegankelijke liedjes, met een onafhankelijke blik en niet opportunistisch geschreven voor de airplay. Sue The Night zit wat dat betreft in een interessant hoekje. Want waar vroeger de scheiding tussen de mainstream popradio en de alternatieve popmuziek helder was, loopt dat nu veel meer door elkaar. Alternatieve acts laten zich inspireren door gelikte 90s r&b, door disco, door 70s FM radio-hits. Aan welke kant van de streep zit Sue The Night nu eigenlijk?
Let op: Deze inhoud kan niet getoond worden omdat deze mogelijk strijdig is met de gekozen cookiesettings.
U kunt dit hier aanpassen door de categorie 'social' aan te vinken. Waarom is dit nodig?
U kunt dit hier aanpassen door de categorie 'social' aan te vinken. Waarom is dit nodig?