En wel een stad met een eigen naoorlogse geschiedenis. In 1953 werd hier een heliport gebouwd, een luchthaven voor helikopters. Dagelijks vertrokken hier vluchten naar Brussel, een blijk van vertrouwen in de toekomst. Van 1966 tot 1970 stonden hier de tijdelijke Ahoy-hallen en in november 1967 vond hier de Hippy Happy Beurs plaats. Hoofdact van de eerste avond: Jimi Hendrix.

Na de opening van Ahoy op Zuid komt het terrein leeg te staan. In 1976 wint een ontwerp van architect Verhoeven een prijsvraag en zo ontstaat de huidige wijk met galerijen op verschillende lagen, een autoluwe straat, water en groen op onverwachte plekken. Een stedenbouwkundige natte droom van de jaren '70.

Middels een speurtocht krijgen de deelnemers de opdracht het Kabouterdorp, vanwege de puntdaken een van de bijnamen van de wijk, te ontdekken. In drie kwartier moeten vier adressen gevonden worden. Dit lijkt eenvoudig in de tijd van mobiele telefoons en GPS, maar aangezien er meerdere woonlagen zijn werkt dat hier niet.

Voor postbodes en pizzabezorgers is Heliport een nachtmerrie, voor vandaag een leuke manier om een doolhof in de stad te beleven!

Op het eerste adres vinden we een mand met brood van Jeroen Bakt Brood. Deze hobbyist bakte ze iets te biologisch bruin in een van de woningen hier en de pakketbezorgers hadden geen trek meer om de zakken meel naar boven te sjouwen. Tegenwoordig werkt hij als professioneel bakker vanuit de bakkerij op Jacob Catsstraat 41.

Na enig zoeken komen we ergens hoog in het complex bij DJ Okkie in de huiskamer. Opvallend is hoeveel licht er in de woning valt. Oorspronkelijk was de woning voorzien van vele kamertjes, maar door het uitbreken van de muren is een moderne uitstraling gecreëerd. Met nog 'slechts' 5.000 platen in plaats van 7.000 is er tegenwoordig weer ruimte in de woning van DJ Okkie. Hij zit al in de Rotterdamse muziekscene sinds halverwege de jaren tachtig en laat ons de allerbelangrijkste band uit de havenstedelijke geschiedenis horen, Kiem. Met hun tweede plaat Keam kregen ze zelfs de Amsterdammers aan het dansen. Bij het naar buiten gaan roept DJ Okkie nog dat we de naam van de band Gewoon Fucking Raggen moeten onthouden, volgend jaar bekend in heel Nederland (lees hier onze plaatrecensie).

We lopen daarna, wijs geworden van de eerste twee zoektochten, redelijk snel naar de laatste twee adressen in de Kabouterstad. Met de tuinen met water aan de binnenzijde en de wanden van woningen aan de buitenzijde ontstaan er kleine oases van rust. Pas bij het teruglopen naar het startpunt aan de Pompenburg komen we langs een opening in de bebouwing, waardoor het geluid van de stad je plotseling een klap om de oren geeft.

Die klap zijn we gelukkig te boven als we tien minuten later achter Elma Plaisier, zangeres van Half Way Station, de Willem van der Veldenschool binnen lopen. Ook hier moeten we weer trappen nemen om in een verborgen juweeltje te komen, de theaterzaal. Bij binnenkomst speelt de band al, waardoor je hier ook het gevoel krijgt in een huiskamer beland te zijn. Half Way Station speelt ontspannen, zelfverzekerd en met plezier vier nummers van album Dodo. De toekomst voor deze band ziet er goed uit. Of dat ook voor de wijk Heliport opgaat...?