Ruben Fernhout dirigeert het gretige publiek van het podium. Dat wil zeggen: hij laat ze verwijderen door de security van Paradiso. De ruimte voor de dj booth moet vrij komen. Hij knipoogt en zegt: "Even ruimte maken voor de grootste flirt van de stad. Ik houd er wel van." Die grootste flirt is een meisje in catsuit met flexibele ledematen. Ze draait haar heupen en werpt haar lichaam in een soort golfbeweging. Een goed begin, maar iedereen die de vaste dansroutines van ster-dj Diplo kent, weet waar het heen moet. Het dansmeisje weet dat ook maar al te goed. Ze plant haar handen op de grond, werpt haar benen achterstevoren tegen de Krush Groove banner en laat haar billen rollen alsof ze aan een kokosboom schudt op jacht naar een sappige noot. Express Yourself, noemt Diplo dat. De The Partysquad-mannen zien dat het goed is.
Euforische taferelen
Krush Groove is een incidenteel feest uit de koker van The Partysquad. Vroeger, voor het duo zelf de weg naar de hitparade vond, gaven ze grote feesten. In de Hemkade bijvoorbeeld, waar tot wel 5.000 mensen in kunnen. Krush Groove vindt zo'n twee keer per jaar plaats, en alleen als er een geschikte naam is. Niemand geschikter op dit moment dan Diplo, de man die een scene aanvoert waar The Partysquad graag bij wil zijn: een opwindende cocktail van house, electro, hiphop en reggae. Zijn Major Lazer project zorgt momenteel voor overal ter wereld voor euforische taferelen, niet in de laatste plaats met een track van The Partysquad: Oh My.
"We waren zaterdag in Air", zegt Fernhout. "Ze hadden daar Jillionaire en Walshy geboekt, de andere twee van Major Lazer. Diplo was waarschijnlijk te duur. Ik had eigenlijk al een paar chicks voor hem geregeld, maar hij zei: 'Eerlijk, ik hoef hier nu niet te zijn, ik denk dat ik ga pitten.' Het is echt ongelofelijk hoe hard het nu gaat met Major Lazer, hij kan het bijna niet bevatten. Ik snap dat wel. We merken het nu zelf ook voor het eerst, wat al die tijdsbarrieres met je doen. Vanaf Miami in maart zijn we alle kanten op gereisd. Van -6 naar +10, ik wist echt even niet meer hoe laat het was. Ik kom net terug uit New York, waar ik wat dingen afgemaakt heb van een track met Nina Sky. Die vonden we vroeger cool, en ze zijn nog steeds cool."
Leidsepleincircuit
Nina Sky - een Amerikaans r&b duo - is misschien niet de allergrootste naam in de scene, maar het is een goede start. Want The Partysquad probeert stilaan voet aan de grond te krijgen over de grens. In Nederland hebben ze zo'n beetje iedere rapper al achter de microfoon gehad. Alleen al op de hit Wat Wil Je Doen uit 2005 tellen we Willie Wartaal, Spacekees, Heist Rockah en The Opposites. Ze scoorden hit na hit in het Leidsepleincircuit. Want daar kwam het zo langzamerhand op neer: een groepje creatieve lui die zelf ook wel van een feestje houden en dat graag doen in het centrum van Amsterdam. "Het Leidseplein heeft een mooi evenwicht", zegt Jerry Leembruggen, "met Paradiso en de Melkweg, maar ook de Jimmy Woo. En nog veel meer natuurlijk." "Maar ik voel me overal in de stad thuis", zegt Fernhout. "Uitgaan, dat is drankjes drinken met je vrienden en naar de meisjes kijken. En drankjes en meisjes zijn overal."
The Partysquad internationaal in het spoor van Diplo
Nieuw werk met Caspa en Nina Sky, toekomst met Boaz van de Beatz en vanavond co-host bij 3voor12 Radio
Ze hebben alweer een track op het nieuwe Major Lazer album en op de nieuwe Caspa, en ondertussen scoren ze hier een nieuwe clubhit met Helemaal Naar De Klote. Het gaat goed met The Partysquad, het Amsterdamse duo bestaand uit Ruben Fernhout en Jerry Leembruggen. Ze komen net terug Rusland, Italië en Australië, wie ze de rest van het jaar nodig heeft kan het best in Amerika gaan zoeken. En dat terwijl Jerry Leembruggen vijf jaar geleden nog op het randje van de dood balanceerde. Vanavond is het duo te gast in als co-host van Roosmarijn Reijmer, 3voor12 zocht ze alvast op.
Laten we wel wezen: als je de teksten van The Partysquad in een boekje zou bundelen, zouden ze niet tussen de literatuur terecht komen. Alleen al het woord 'Rampeneren', van de hit met Ali B en Yes-R, zal menig hoeder van de goede smaak doen fronsen. Leembruggen lacht erom. "We kunnen niet diep gaan, mensen willen gewoon naar de klote gaan. Daar staan wij voor: party. Inclusief sitdowns en je broek naar beneden trekken." De uitdaging zit hem in het zoeken van frisse, nieuwe sounds. Die vindt The Partysquad in de kruising tussen house, electro, hiphop en reggae. Alles kan en mag. "Vroeger dacht men veel meer in hokjes. House of hiphop, niet allebei. Ik ben zo blij dat Diplo hiermee groot geworden is. Het draait nu gewoon om party." "We zagen het met Badman Rave", vertelt Fernhout over hun EP uit 2012 die uitstekend past bij het Major Lazer-geluid. "Die kwam in Europa uit bij Spinnin', in Amerika bij Mad Decent. De achterban van Mad Decent snapte het beter. Diplo, A-Trak en Steve Aoki zijn allemaal commerciële jongens, maar ze slagen erin met een soort finesse cool te blijven. Voor ons is het goed om ons te verbinden aan hun labels."
Amerikanen zijn niet bang voor hardstyle
Mooiste voorbeeld van de kruisbestuiving die The Partysquad voor ogen heeft is misschien wel Original Don, de hit die ze twee jaar geleden scoorden met Major Lazer. In een remix was de track het startsein van de trap-rage, in het origineel zitten zowaar snufjes hardstyle, typisch Nederlandse muziek. "Als ik een gabberkick hoor, krijg ik daar meteen een bepaald beeld bij, met kale blanken mannen in bomberjacks. Amerikanen hebben dat natuurlijk helemaal niet. Die horen gewoon een heel rauwe beat, een soort getto kick. We waren in die periode ook aan het experimenteren met rave synths van vroeger, happy hardcore enzo. Je ziet dat op veel vlakken de sound steeds harder wordt. Dat zie je in de dubstep, in de electro, maar ook door zo'n hardstyle knipoog. Nu willen mensen het harder en gekker. Op een gegeven moment slaat dat vast weer helemaal om."
The Partysquad is nooit bang geweest voor een kruiwagen links of rechts. Sterker nog: dat zijn ze zelf ook graag. Neem nou hun studiocomplex in het uiterste hoekje van Amsterdam Noord, de tafel bezaaid met loempia's van gisteren, lege blikjes frisdrank. Het mooiste rock 'n roll-accessoire denkbaar in een bankje op de kast: een pakje XL-condooms. En achter de deur het gebeuk van twee Australische gasten, die een weekje over zijn om de Nederlandse scene van dichtbij te bekijken. Ook met Nederlands talent werkt The Partysquad liever samen dan dat ze ideeën kopiëren. "We zijn altijd van de collabo's", vertelt Fernhout. "We hebben hier drie studio's, daar werken ook anderen in. Alvaro heeft hier een tijdje gewerkt. En een groot deel van Polska's album is hier opgenomen. Ze woonden hier een tijdje, toen ze hun huis uit moesten."
Een Boaz-drop
Met de belangrijkste producer van Nouveau Riche - Boaz van de Beatz - heeft The Partysquad een goede band. "We hadden de track Oh My bijna af, maar wilden eigenlijk zo'n Boaz-drop hebben. Dus hebben we hem gebeld. Zo doen we dat altijd", vertelt Fernhout. Leembruggen had Boaz een paar jaar eerder gespot op internet, waarna het duo naar eigen zeggen meteen afgereisd is naar Gorinchem om het broekie op te zoeken. "Zo ging het ook met Afrojack. Soms hoor je meteen dat iemand talent en een eigen sound heeft. Ik kwam laatst een oud contract van Boaz tegen. Daarin stond dat we iedere beat van hem konden kopen voor 300 euro. Ik heb hem er fijntjes aan herinnerd. Was toeval hoor, we hebben net vorige week met hem om de tafel gezeten om over de toekomst te praten."
Dat wereldje van samenwerking en features is heel gewoon in de hedendaagse danswereld. Was het tien jaar geleden nog taboe om als ster-dj op te biechten dat je niet alles zelf maakt, nu vertelt David Guetta rustig wie hij belt als hij een goede drum-break nodig heeft. Of een refreintje, zoals in het geval van The Partysquad. "We zijn altijd aan het schrijven en opnemen", vertelt Fernhout. "Soms gebruiken we dingen niet zelf, maar verkopen we het. Freak van Estelle bijvoorbeeld is geproduceerd door David Guetta, met een beat van Afrojack en een stukje zang van mijn ex-vriendin dat ik nog had liggen. Dat kan soms lucratiever zijn dan zelf een track afmaken. Deze song bijvoorbeeld kwam op de soundtrack van de dansfilm Step Up." "We hebben nog nooit grof geld betaald voor een feature", zegt Leembruggen. "Zo iemand als Lil Wayne staat erom bekend: als je maar 50.000 dollar neerlegt, rapt hij wel een verse voor je. Er zijn producers met rijke ouders die je dat gewoon ziet doen."
Revalidatie voltooid
Zo lijkt het allemaal samen te vallen voor The Partysquad. Het buitenland lonkt. Dat nare incident van vijf jaar geleden - Leembruggen kreeg een ernstig auto-ongeluk en lag zelfs enige tijd in coma - behoort volgens hemzelf definitief tot het verleden. Je kunt er moeilijk NIET aan denken als in clubhit Oh My de woorden 'I'm not afraid to die' klinken. Het is een leus die in elke clubtrack voor kan komen, die het nachtgevoel goed dekt, maar met hun geschiedenis heeft het toch een net wat pittiger lading. "Ik denk er niet meer aan", zegt Leembruggen. "Je moet genieten van wat je doet, het kan ieder moment afgelopen zijn, dat realiseer ik me wel. Maar ik denk niet meer aan die rotperiode, daar ben ik overheen gestapt." "We waren op Ibiza om zaken te doen", zegt Fernhout. En die zaken lijken vijf jaar later alsnog hun vruchten af te werpen. "We wilden het niet zoals al die Nederlandse house-jongens, we wilden een cross-over maken. Dat genre is nu pas echt geboren." De revalidatie is definitief voltooid, godzijdank. Leembruggen moest zelfs helemaal opnieuw leren draaien. "De man is weer een beest in de dj booth", zegt Fernhout. "Gelukkig maar, het had ook allemaal anders kunnen aflopen."