Excelsior redt magistraal The Serenes van de vergetelheid

Heruitgave van Barefoot and Pregnant en eerbetoon door o.a. Jacob de Greeuw en Anne Soldaat

Timo Pisart ,

In bescheiden kringen was The Serenes in de jaren ’90 de allerbeste band van Nederland, maar de groep uit het Friese dorpje Joure genoot betere kritieken dan verkoopcijfers. Debuutalbum Barefoot & Pregnant staat nú op de Luisterpaal en wordt door Excelsior opnieuw uitgebracht, aanstaande zaterdag brengen o.a. Anne Soldaat en Jacob de Greeuw een eerbetoon op het Friese Welcome to the Village festival. “Nu ik de liedjes speel, leer ik ze nog meer waarderen.”

Begin jaren ’90 verscheen Barefoot and Pregnant, het debuutalbum van het Friese The Serenes. Journalisten buitelden over elkaar heen met krachttermen en eind van het decennium belandde de plaat op de elfde plaats van de OOR-Millennium-lijst voor het beste Nederlandse album tussen 1990 en 2000. Maar vraagt u vandaag de dag aan een willekeurig muziekliefhebber van na 1985 wie The Serenes zijn, en een glazige blik valt u ten deel. In ’98 viel de band uiteen, en sindsdien verzonk hun muziek weg in de vergetelheid.

Tijd dus voor een herwaardering, dacht platenmaatschappij Excelsior. Barefoot and Pregnant wordt in geremasterde en flink uitgebreide versie uitgebracht via Re:, het reissue-label van Excelsior Recordings. Bovendien wordt de plaat aanstaande zaterdag op festival Welcome to the Village integraal gespeeld door William Seen’s Transport Music met gastbijdrages van Jacob de Greeuw (Johan), Anne Soldaat en Jelle Paulusma (beiden voorheen Daryll-Ann).

Melancholie van het Friese landschap
Maar wat maakte The Serenes zo goed? “The Serenes zijn de Big Star van Nederland”, denkt Jan ten Boom van Boom! Agency en een van de initiatiefnemers van de re-release. Als boeker is en was was hij verantwoordelijk voor Tim Knol, Daryll-Ann, Johan, Moss en toentertijd ook The Serenes. “The Serenes zijn pas laat ontdekt. Toen ze begonnen was het de tijd van de Amsterdamse gitaarschool: Claw Boys Claw, Bettie Serveert en noem ze maar op. The Serenes was én is een totaal afwijkende band, geen Nederlandse band klonk zoals zij. Het is héél sfeervol en esoterisch. Het is tijdloos en had ook nu uitgebracht kunnen worden. Dat is ook het drama van tijdloze platen: mensen komen er vaak pas te laat achter hoe magistraal het wel niet is.”

Anne Soldaat, al jaren een vaste waarde in muziekland met o.a. Daryll-Ann, Tim Knol en natuurlijk zijn solo-uitlatingen, speelt mee tijdens het eerbetoon op Welcome to the Village. Ook hij ontdekte Barefoot and Pregnant pas later, vertelt hij. “Het was de tijd dat we ons eerste singletje uitbrachten met Daryll-Ann. Ja, we waren generatiegenoten, maar waar wij in de Randstad opereerden, zaten zij in het noorden. Pas in retrospectief heb ik The Serenes leren waarderen en zie ik hoe bijzonder die plaat is, wat ze daarmee hebben betekend. Barefoot and Pregnant heeft heel erg met natuur te maken. Het is zo’n dromerige Friese plattelandsplaat vol melancholie, een soort escapisme om over het oneindig platte landschap te staren. Ik kom zelf uit Groningen en denk dat dit een noorderlingenplaat is. Nu ik de liedjes oefen, ga ik ze nog meer waarderen. Ik voel me er ontzettend in thuis.”

Daryll-Ann-reünie?
Ondertussen kijkt Anne Soldaat alweer vooruit, zo wekte hij mee aan het debuutalbum van Clean Pete dat dit najaar op Excelsior moet verschijnen én repeteert hij natuurlijk voor de aanstaande tour van Tim Knol, met een album dat eind dit jaar het levenslicht zal zien. Toch ligt het verleden altijd op de loer: de volgende release op het Re:-label wordt een uitgebreide box van Daryll-Ann, en laat naast Anne Soldaat nu ook oud-Daryll-Ann-man Jelle Paulusma meewerken aan het Serenes-eerbetoon. Het is voor het eerst dat ze weer samen in de repetitieruimte staan sinds hun abrupte einde in 2004. Hoe het is om weer met Paulusma te spelen? Soldaat grapt: “Jelle wie?! Nee, het voelt heel goed. Ik ben achteraf met hem teruggereden naar Amsterdam, dat was ook heel gezellig.” Mogen we dus ook hopen op een Daryll-Ann-reünie? “Nee, ik denk het niet.”