"Ik vind dit soort vragen heel moeilijk. In 2000 was ik dertien of veertien. In zo'n decennium maak je zó'n ontwikkeling door, we hadden zoveel helden! Onze generatie had niet meer alleen de Beatles of The Stones, maar kon in een keer de hele muziekgeschiedenis verteren. Ik leerde produceren en songwriting, dus heb alles vanaf de jaren '30 tot nu als een spons opgezogen. Daar één ding uitkiezen? Dat kan toch niet?
"Dat gezegd hebbende, in 2007 was er een plaat waar ik zwaar van onder de indruk was en die keihard bij me insloeg: het titelloze enige album van het Friese Adept. Het was zó hard, industrieel en meedogenloos. Daar staat Nederland niet echt bekend om, Adept was on-Nederlands compromisloos. Maar als je naar de kern van de plaat kijkt staan er ook heel goede liedjes op, met de perfecte songwriting. Het is niet alleen noise en meuk. Zo broeierig, zo warm, en opeens krijg je een enorme gitaar in je linkeroor die écht pijn doet. Er staat heel veel seks op die plaat, maar dan raar en koud.
"Michiel Klein - hij schreef de muziek - zat bij me op school. Toen het album uitkwam snapte ik het niet helemaal maar ik werd er heel excited van. Toch viel het kwartje pas toen ik al naar Berlijn was verhuisd, maar gelukkig heb ik ze hier nog live zien spelen. Het was zó hard, de ontblote bovenlichamen buitelden over elkaar heen en alles moest kapot. Ik was echt bang om vooraan te staan, dan weet je dat dat het goed is. Soms hadden ze hele goede shows, en andere keren hadden ze er helemaal geen zin in en stonden ze met hun rug naar het publiek. Dat extreme was zo mooi, kijk maar naar de video van ze in de Piratenbar.
"Adept is zo belangrijk voor me omdat het mijn idee van muziek veranderde: muziek hoeft niet mooi te zijn. Je kunt hele gewaagde en extreme keuzes maken. Daardoor was Adept gedoemd om naar het buitenland te gaan, ze moesten hun niche vinden. Ze gaven alles en staken hun kop boven het maaiveld uit. Die lessen draag ik zeker bij me, ik neem nu mijn plaat op in een fabriek en af en toe maak ik muziek waarvan ik denk: 'Verdomme, dit lijkt verdomd veel op die sound van Adept.'
"Wat ik ook al zo tof vind: ze komen juist niet uit de Randstad. Dat is er heel erg jaren nul aan, het maakt niet meer uit waar je vandaan komt, wat goed is komt toch wel bovendrijven. Ze tourden zelfs door de VS en stonden op CMJ: daar waren ze behoorlijk succesvol. Toch zei Michiel op een gegeven moment: ik kap ermee. Dat is zo lastig aan het maken van zulke extreme muziek, als je je dag niet hebt is het heel zwaar om te spelen. De tracks waar ik alles heb gegeven, die snoeiharde 909's hebben en bijna overstuurde gabberkicks, als ik die live speel en ik voel het niet? Dat is best wel zwaar.
"Adept zelf bestaat niet meer, maar er zijn nog mooie acts uit ontstaan: Herrek en Luik. Die hele trage slowcore-plaat van Luik, ook daar ben ik ontzettend van onder de indruk. Soms denk ik in Nederland: waarom snapt niemand dit soort acts? Je moet hier echt de tijd voor nemen, dat is precies waar het om gaat in muziek: niet alleen shit willen luisteren die je meteen kunt meezingen, maar juist muziek die ertoe doet. Er is zoveel onzin, acts zoals Adept zijn dan heel belangrijk."
De cd van Adept is niet meer te krijgen, maar staat gelukkig inmiddels ook op Spotify. 3voor12 Radio staat alleen vanavond nog in het teken van de jaren Nul. Dan spreekt Roosmarijn in de uitzending met Ronnie Flex en Posij over hun grootste muzikale helden uit de Naughties. Meeluisteren kan, dagelijks van 22.00 tot 01.00 uur op 3FM!