3voor12 bespreekt Award-genomineerde: Tessa Rose Jackson

De versgekroonde koningin van de oehoehoe-koortjes duikt de folkdieptes in

Timo Pisart ,

Ze had pas twee singles uit, maar kon daarmee al bijna worden gekroond tot de nieuwe Nederlandse koningin van de oehoehoe-, ohwowow-, en padumdumdum-koortjes: Tessa Rose Jackson. Nu is er de debuutplaat, en we verklappen vast: haar lichtvoetige popfolk heeft genoeg charme voor het grote publiek en genoeg diepgang voor de liefhebber. Maar heeft ze haar kruit niet te vroeg verschoten? Hoe dan ook, Songs From The Sandbox is genomineerd voor de 3voor12 Award.

Wat imponeerde Tessa Rose Jackson vorig jaar met die springerige single Change Time: een hyperactief pretentieloos popliedje bomvol aanstekelijke fonetische koortjes die je meteen uit volle borst kunt (en wílt) meezingen. Natúúrlijk werd het gebruikt onder de reclame voor de Zweedse geelblauwe meubelgigant, want vrolijker dan dit krijg je het niet. Maar het was zó vrolijk en hyperactief als een duracelkonijntje, zó kleurrijk als een ontspoorde Japanse gameshow, dat het na de tweede luisterbeurt al behoorlijk irritant kon worden en dat je na de achtste keer draaien je hoofd wellustig op je toetsenbord wilt bonken en je de jeuk welhaast niet weg krijgt.

In dat opzicht was single nummer twee (All The) King's Horses beter verteerbaar, nog altijd energiek en met melodieën met instant aantrekkingskracht maar met een licht melancholisch randje: een perfecte single voor 3FM en het grote publiek, zo bewees vergelijkbare muziek van Of Monsters and Men, The Lumineers en Lisa Hannigan, die afgelopen jaar allen de grote clubs uitverkochten.

De weemoedige kant
En nu is er dan debuutalbum Songs From The Sandbox, waarop Tessa Rose Jackson de folkdieptes in duikt. Tuurlijk, er valt nog wel wat mee te blèren naast de singles, zoals op openingstrack Stepping Stone en vooral het nummer Lost and Found en alle nummers lardeert ze met padumdum-koortjes, maar écht extravert wordt het niet meer. In plaats daarvan laat Tessa Rose Jackson ook een weemoedigere kant zien.

Zo zouden we zweren in Sea And The Storm flarden Feist terug te horen. Sterker nog, leg het nummer eens naast My Moon My Man van de Canadese chanteuse: het intro is één op één. Maar is dat erg als het zo goed wordt gedaan? Ook wanneer het volume nog iets verder wordt teruggeschroefd weet Tessa Rose Jackson te imponeren: het folky Mister Carpenter kent wat fijne zoetgevooisde samenzang en 405 lijkt gemaakt voor de festivals waar meisjes met bloemetjes in het haar vooraan staan mee te zingen.

De écht trage nummers, zoals You Do, Forgive Me en Where The Light Goes zijn wat minder geslaagd: wat saaitjes, bleu en weeïg.

Kroning van de nieuwe koningin
Die misstapjes zijn haar vergeven, want in wat we voor het gemak "festivalfolk" zullen noemen, is Tessa Rose Jackson de allerbeste. Met de opruiende niemendalletjes Change Time en (All The) King's Horses heeft ze genoeg charme voor het grote publiek, maar heeft ze die niet te vroeg uitgebracht? Op Songs From The Sandbox tellen we hoogstens nog anderhalve radiowaardige song (Lost And Found en Stepping Stone), dus of Tessa Rose Jackson de weg naar het grote publiek vindt? Het is nog maar de vraag, maar misschien is dat helemaal niet erg. Op de rest van de plaat duikt ze genoeg de diepte in om ook liefhebbers en connaisseurs tevreden te stellen. Laat ons hierbij Tessa Rose Jackson kronen tot de nieuwe koningin van de ohwowow-koortjes. Dat heeft ze met haar debuutalbum meer dan verdiend.