Daily Bread: hetzelfde brood, maar met nieuw beleg

Met een grotere groep op weg naar een groter geluid

Laurence Tanamal ,

Hoe doe je dat als band, jezelf opnieuw uitvinden? Daily Bread (zangeres Kimberly van der Velden, drummer Stefan Stoer en basgitarist Chris Mulder) wist na debuutalbum Well You're Not Invited dat de muziek anders moest. Een grote stap was het aantrekken van vierde bandlid en toetsenist Atser Damsma. Er ontstond een nieuwe chemie, waaruit ze een nieuw geluid ontwikkelden. 3voor12 sprak Van der Velden en Damsma de middag voordat zij een groot deel van Nederland kennis lieten maken met de vernieuwde Daily Bread bij De Wereld Draait Door.

Van het zelfgedefinieerde 'Sexy Garage Dance' van het debuutalbum uit 2009 trok de Friese band richting allerlei wave-invloeden, zoals new wave en chillwave. Hun eerder dit jaar uitgebrachte EP The Present bood al een voorproefje, maar Iterum (Latijn voor 'opnieuw') betekent hun eerste echte 'coming out' als vernieuwde band.

Ik trof jullie toevallig net toen jullie voor het eerst de gedrukte exemplaren van Iterum in handen hadden. Het moet zeker een goed gevoel geven dat de plaat daar nu eindelijk is na de weg die jullie bewandeld hebben?
Van der Velden: "Ja dat was best een euforisch momentje! Het duurde nog best wel lang."

Jullie hadden nog maar één album uit en toen moest jullie sound al omgegooid worden?
Van der Velden: "Niet per se bewust, maar daar zijn wij echt naartoe gegroeid. Afgelopen januari hadden we eigenlijk al een hele plaat af. Maar toen leerden we Atser kennen en hadden we zoiets van: zijn invloed moet daarop te horen zijn. En toen hebben we bijna alles weggegooid."

Jij (Atser Damsma) kwam bij de groep, maar dat was in eerste instantie maar voor tijdelijk bedoeld.
Damsma: "Ja, want Kim moest geopereerd worden aan haar vinger, maar toen kon ze geen toetsen spelen zoals ze vroeger altijd deed. En toen kwam ik erbij als invaller om haar toetsenpartij over te nemen en dat klikte heel goed. Vooral omdat de band op zoek was naar een grotere sound is het heel fijn als er iemand bij is want Kim kon natuurlijk..."
Van der Velden (lacht): "Ik kan niet zo goed toetsen spelen!"
Damsma: "Nee dat bedoel ik niet! Maar toetsen en zingen tegelijk, dat is andere koek dan dat je nog een andere toetsenist erbij hebt. En die nieuwe nummers gingen naar echt een grotere elektronisch synth-sound en eigenlijk konden jullie er niet omheen om nog iemand erbij te halen."
Van der Velden: "Het was de keuze: of een computer erbij, of een echt persoon."
Damsma: "Het was voor mij eigenlijk ook nieuw, want ik heb zelf nog nooit eerder synths gespeeld in een band. Wat muziekstijl betreft was er echt een grote klik. Die wave en synth-sound, daar hou ik zelf heel erg van. Dus ik was ook heel gemotiveerd om dat te bereiken met de rest."
Van der Velden: "We zijn samen met Chris in Drenthe gaan zitten in een hutje op de hei en hadden toen de sound gevonden!"
Damsma: "Het was wel een zoektocht natuurlijk, want het is echt totaal iets anders dan dat het was en dat is een heel langzaam proces geweest hoe dat uiteindelijk is geworden."

Jullie eerste cd was erg vrij en uniek qua sound. Nu jullie echt richting new wave gingen, voelden jullie je niet ineens in een zekere mate beperkt door het hokje 'wave'?
Van der Velden: "De new wave is er gewoon langzaam ingeslopen. Als ik de plaat zelf luister vind ik hem echt heel erg divers. Er staan echte wave-dingen op, maar ook een housenummer en een ballad."

Hebben jullie naar aanloop van deze sound veel naar dit soort bands geluisterd? De gitaren deden mij bijvoorbeeld soms erg aan New Order denken.
Van der Velden: "Die invloed is er eigenlijk altijd wel geweest, maar die hoor je minder terug op de eerste plaat."
Damsma: "Chris houdt heel erg van die New Order sound. Ik denk niet dat het een bewuste keuze is om dat op een dag te willen 'nadoen'. Maar het is meer dat het zich in je onderbewustzijn nestelt, net zoals een hoop andere invloeden. Zoals M83, dat is echt iets totaal anders dan Joy Division, maar dat hoor je ook bij ons terug. Niet letterlijk, maar het is een soort van mengelmoes van alle platen die wij in aanloop naar het nieuwe album hebben geluisterd."

Kimberly, jij hoeft je met de komst van Atser alleen nog maar te concentreren op zingen.
Van der Velden: "Ik ben gewoon niet zo heel goed in toetsen spelen. Als je mij vertelt hoe ik iets moet spelen dan kan ik het spelen, maar het is niet zo dat het van nature gaat of zo. Dus altijd als ik moest zingen en spelen tegelijk moest ik mij erg focussen op het spelen waardoor zingen vaak slechter ging. Dus ik vind het heel lekker dat ik mij nu volledig bij het zingen kan leggen."

Je wilde je teksten meer gaan benaderen als gedichten?
Van der Velden: "Dat heb ik eigenlijk altijd al gedaan. Daar zijn we ook vroeger mee begonnen en daar kon ik nu weer mooi op terug. Ik heb voor deze plaat alleen maar met teksten gewerkt. Als het om muziek ging vertrouwde ik de jongens met een 'ga jullie gang maar, ik kom er wel uit!' Dan kreeg ik een demo van ze en die luisterde ik dan heel vaak en dan kwamen de teksten vanzelf."

Heb je de teksten benaderd met een centraal thema in gedachten?
Van der Velden: "Elk nummer heeft zijn eigen onderwerp, maar het overkoepelende was toch wel connecties tussen mensen. En dan voornamelijk tussen vrienden en geliefden, iets wat dicht bij ons staat. Ik schrijf wel alleen maar teksten die echt bij mij staan, schrijven over anderen lukt mij niet. Vaak begint het bij een woord dat ik tegenkom in bijvoorbeeld een boek, en bij dat woord ontwikkel ik dan een gevoel. Zodra ik een couplet of refrein uit heb geschreven die lekker loopt ga ik het helemaal wiskundig analyseren met lettergrepen en klanken."

Sommige delen gaan ook over de beslommeringen van het leven. Met wat voor beslommeringen heeft Daily Bread te maken?
Van der Velden: "Beslommeringen zijn voor ons meer... iedereen heeft wel eens een periode dat je in zo'n negatieve spiraal terecht komt en dat het alleen nog maar erger wordt omdat je zo denkt."

Hadden jullie ook met zo'n negatieve spiraal te maken tijdens het proces naar dit album?
Van der Velden: "Jawel. Vooral omdat het zo'n grote zoektocht was naar ons nieuwe geluid. We wisten dat het ergens zat en we wisten precies wat we wilden, maar hoe we daar terecht moesten komen dat was wel lastig."

Wat betekent de laatste zin van jullie album: 'It is not what we're fighting against it's what we're fighting for' voor jullie?
Van der Velden: "Die zin heeft een opstandeling geroepen tijdens een demonstratie in Egypte. En ik vond dat zo mooi. Vaak vechten mensen ergens tegen, maar je moet ergens voor vechten en niet allemaal maar vechten voor het vechten. Niet om te laten zien van 'hier ben ik', maar dat je het ergens voor doet."

Waar vecht Daily Bread voor?
Damsma: "Nu we een nieuwe plaat hebben willen we natuurlijk dat zoveel mogelijk mensen het horen."
Van der Velden: "Mij maakt het niet zozeer uit of mensen het nou kopen of online beluisteren, als ze er maar gewoon naar luisteren en het tof vinden."
Damsma: "En veel spelen!"
Van der Velden: "Ja! Dat vinden wij gewoon allemaal het leukst. Gewoon zien hoe mensen zich overgeven aan je muziek en los gaan."

Dat spelen gaat nu weer goed beginnen vanaf jullie albumpresentatie, en bij een nieuwe sound horen natuurlijk ook nieuwe reacties.
Beiden: "Ja dat is wel spannend!"
Damsma: "Ik denk dat ook veel mensen Daily Bread nog herinneren van drie jaar geleden en andere verwachtingen hebben dan wat het nu is. Dus ik ben heel benieuwd hoe ze daar op zullen reageren."
Van der Velden: "De reacties op de plaat zijn heel verschillend. Er zijn veel mensen die het tof vinden, maar er zijn ook een aantal mensen die zeggen dat ze de oude Daily Bread wel vetter vonden. Dus we raken zeker wel wat mensen kwijt, maar ik denk dat we er meer mensen voor terug krijgen."

Visueel zie ik ook veel verandering. Als je jullie foto's van nu tegen de foto's ten tijde van jullie debuut legt heb je aan de ene kant erg stijlvolle zwart/witfoto's en aan de andere kant veel kleuren en gekkigheid.
Van der Velden: "Dat is langzaam zo gekomen. Eerst hadden we natuurlijk die panterprintleggings en zo, haha. Dat paste op dat moment erg goed bij de muziek die wij maakten. En je wordt ook wat ouder, dan ga je dat soort dingen niet meer dragen. Maar ik moet er nog wel vaak heel hard om lachen!"

Jullie spelen, op een paar omgebouwde oude nummers na, alleen nog maar nieuw werk. Dat klinkt alsof jullie het verleden achter jullie laten. Hoe kijk jij nu terug naar het 'oude geluid' Kimberly?
Van der Velden: "Ik was zeventien en vond het een hele mooie kans dat ik een plaat mocht uitbrengen bij een van de beste platenmaatschappijen van Nederland (Excelsior Recordings, red.). En dat je zoveel mag spelen, daar kijk ik natuurlijk met een goed gevoel op terug."

Hoe kwamen jullie op het idee voor een retro duikvideo voor de videoclip van The River?
Damsma: "We hadden op het gegeven moment een bridge en toen zaten we te brainstormen bij wat zou passen bij dit nummer. En toen kwamen we bij iets met energie en iets met..."
Van der Velden: "Slow motion, en verlangen... We moesten echt een gevoel hebben dat je tot aan de bridge een wat opgefokter gevoel krijgt en dat het refrein als een bevrijding voelt. Een week momentje. En toen kwamen we al heel snel bij duikers uit. We hadden eerst het idee dat iemand van een brug zou springen, waar de kijker zijn eigen conclusies uit kon trekken, en daar begon het dan uiteindelijk mee."
Damsma: "Eigenlijk hadden we die parachutist moeten vragen die nu van 39 kilometer gaat springen!"

Bovenaan jullie website staat de zin 'whatever you want it to be'. Wat maakt deze zin zo bijzonder voor jullie, dat het zo'n prominente plek krijgt?
Van der Velden: "Dat is eigenlijk een beetje een grapje geweest. We hadden natuurlijk eerst de noemer 'Sexy Garage Dance' en dat paste gewoon niet meer. En we hebben heel vaak dat als mensen naar een show toe komen ze achteraf tegen ons zeggen van 'o ik hoorde echt dit en dit terug'. Dat waren dan zulke verschillende dingen van nieuwe tot oude bandjes waar we nog nooit naar geluisterd hebben. Iemand zei laats tegen mij dat hij echt veel van Siouxsie and the Banshees terughoorde en ik was van '... oke, bedankt denk ik'. Nee, ik ken dat niet! Dus ja, iedereen hoort er weer wat anders in, vandaar 'whatever you want it to be'."
Damsma: "Het is meer dat we niet weten wat voor genre wij er op moeten plakken. Het is geen wave, het is geen dance, het is... iets, ergens in een muzikaal vacuüm."

Het is gewoon Daily Bread
Damsma: "Het liefst wel ja!"

Daily Bread is voor de maand oktober verkozen tot Hollandse Nieuwe van de Maand. Hun nieuwe album Iterum (Excelsior Recordings) is tijdelijk te beluisteren op de Luisterpaal. De band speelt onder andere 16 oktober in Paradiso (Amsterdam) en 17 november in Mezz (Breda).