Toen ze tijdens haar studie aan de Rotterdamse kunstacademie op uitwisseling mocht, koos Bloem voor de prestigieuze Britse kunstacademie in Londen: Central Saint Martins. Ze maakte haar studie af, maar de muziek bleef trekken. Vanaf 2003 woont en werkt ze in Londen. Nu maakt ze furore met een mix van dubstep-balkanfeestpop. “Zo’n acht jaar geleden ontdekte ik dubstep. Ik had een optreden gehad en ging erna naar een feestje in een kelder ergens in Brixton. Ik hoorde het en dacht: wow, wat is dit gaaf!” Dat dubstep ook prima blijkt te mixen met andere genres als balkanpop, blijkt wel uit het succes van Bom Bom.

Ruim drieënhalf jaar geleden onmoette Bloem Sam Ritchie, de naamgever van de band waar ze nu mee optreedt. Sam and the Womp richtten ze in 2009 op. “We zijn een echte liveband, maar de samenstelling wisselt nog wel eens omdat niet iedereen kan. De vaste bezetting bestaat uit zanger Sam, die ook trompet, saxofoon en trombone speelt, drummer Aaron Horn en mezelf. En dan hebben we nog vijf andere blazers en een drummer.” In januari tekende de band bijhet Engelse platenlabel Stiff Records, waar ook Madness, Ian Dury, The Pogues en Elvis Costello bij zitten. “Ze hebben onze vorige video gezien, dat was een soort instructievideo van hoe je moest wompen. Naar aanleiding daarvan zijn we getekend.” Eind juli pikte BBC Radio1 de single op en toen ging het hard. Bom Bom stond begin augustus ook even op nummer één in de Shazam-lijst, de muziekopzoekdienst voor nummers die je niet kent. Morgen komt de single officieel uit bij Warner in Nederland. Onlangs rapte Jordan van de Londense rapgroep Rizzle Kicks een stukje over Bom Bom heen. 

De band omschrijft ‘wompen’ op haar Twitterpagina als “the space between your face and the bass!” Bloem legt het nog even uit. Lachend: “Het is een soort handbeweging. Je doet je handen voor je gezicht, met je palmen naar je toe, en dan maak je op de muziek de wompactiviteit. Dus als je de baslijn hoort trek je je handen naar je toe, en duw je ze weer van je af. En dan maak je er ook nog interessante heupbewegingen bij, haha!” Maar wacht, er is meer. “Er zijn ook verschillende niveau’s van wompen. Zo is level drie voor de gevorderde wompers, dan doe je triplets, dus drie keer zo snel. En level vijf is freestyle.” Bloem en haar band wompen uiteraard zelf ook veel in de liveshows. 

De agenda voor de komende drie maanden zit al aardig vol. Zo gaat Sam and the Womp op tour langs de Britse universiteitssteden in september. In oktober en november gaat de eerste volwaardige clubtour langs de grote steden als Bristol en Birmingham. Rond die tijd is er ook wel plek voor een optreden in Nederland. Wanneer weet ze nog niet. Bloem vindt het succes in Engeland natuurlijk leuk, maar hoe zit het met thuisland Nederland? “Ik woon in Engeland, dat is ook mijn thuisbasis. Dus ik vind het heel tof dat het hier gebeurt, maar ik vind het ook tof dat het nu in Nederland aanslaat. Mijn vader is ook heel trots, dat is schattig. Hij belde me op met ‘Ik hoorde je op de radio!’, haha!” 

Bloem (1978) speelde in Nederland aanvankelijk akoestisch met gitaar, en stond in 1996 op Lowlands, Crossing Border, Oerol en twee keer op Noorderslag (1997 en 1999). Voor de opnames van het Björkachtige album Zink vertrok ze in 1998 naar Londen. Door haar elektronica-single Fingiecrookie en manier van zingen werd ze al snel vergeleken met de IJslandse zangeres Björk. "Ik snap het wel, want Björk komt wel in die richting. Toen vond ik het op een gegeven moment teveel worden. Ik wilde namelijk dat mensen me zagen voor wie ik was en wat ik deed. Voordat ik mijn debuutalbum uitbracht speelde ik veel akoestisch en met gitaar, en maakte ik muziek die 'modern' was voor die tijd. Ik ben iets minder uitgesproken dan Björk, maar ik zit wel in dezelfde richting. Nu hoor ik nog steeds wel dat mensen me op haar vinden lijken. Björk doet aparte dingen dus het is ook wel cool dat ik met haar vergeleken wordt."