2012

London Calling: King Krule is in een vreemdsoortige wereld
Jonge Brit kan nauwelijks meer op zijn benen staan maar imponeert
20 mei 2012

“Dit is onze eerste tour in Amsterdam”, zegt Archy Marshall alias King Krule droogjes tegen het publiek. Dat is een lichtelijk overbodige opmerking. De verlokkingen van onze hoofdstad zijn duidelijk wat te veel van het goede voor de jonge singer/songwriter. Zo stoned als een garnaal heeft hij duidelijk moeite om op zijn benen te staan, maar het komt de prachtige, getormenteerde muziek alleen maar ten goede.
London Calling: Wonderschoon intermezzo door Porcelain Raft
Publiek beleeft inkakmoment tijdens een van de hoogtepunten van het festival
20 mei 2012

Terwijl Chelsea en Bayern München zorgen voor misschien wel de twee rustigste London Calling uurtjes van het afgelopen decennium, krijgen de overgebleven bezoekers in Paradiso een rustmomentje voorgeschoteld in de vorm van Porcelain Raft. Absoluut geen band voor voetbalhooligans (zoals we die op London Calling ook wel hebben gezien), dus misschien wel de perfecte kandidaat voor dit moment van de avond.
London Calling: Wel de bril, niet de brille voor Spector
Grote zaal nog te groot voor prille britpoppers
20 mei 2012

"De vorige keer stonden we in de kleine zaal, nu in de grote. De volgende keer spelen we in de kelder en dan worden we hier begraven." Fred MacPherson houdt ervan dingen te zeggen die hij niet meent. Hij hoopt natuurlijk op een luid gejoel (dat helaas uitblijft): nee Fred, de volgende keer staan jullie in de HMH! De frontman - brilletje, pak, plakhaar - bedankt zo'n beetje iedereen persoonlijk met een handje, down-to-earth als hij is.
London Calling: Clock Opera gaat voor groots EN raar
Het gat tussen wal en schip dreigt
20 mei 2012

Guy Connelly, de frontman van Clock Opera heeft een karakteristieke folkbaard en soms lijkt het alsof hij een bijpassend liedje gaat spelen. Maar dan slaat hij ineens rechtsaf, richting Hot Chip-achtige synthesizerpop. Een ding is zeker: voorspelbaar is het geen moment.
London Calling: Electric Guest maakt er zes uit acht
Amerikaanse hitmachine heeft alleen nog wat kilometers nodig
20 mei 2012

Electric Guest uit Los Angeles wist topproducer Danger Mouse te strikken om het debuut Mondo van een mooie rijke sixties laag te voorzien. Maar het is niet alleen een laagje dat de liedjes van de band zo goed maakt. Wat een hooks en knappe zang, dit is in potentie een festivalkiller.
London Calling: enthousiast Team Me zoekt de diepte op
Speelse Noorse indiepop opgeleukt met experiment
19 mei 2012

Team Me is Scandinavisch. Heel erg Scandinavisch. Denk aan Pippi Langkous op de rug van een gans, terwijl intussen een stel Vikingen op een dreunend drumritme komt aanvaren. Van de twee verschillende sokken van de frontman tot het aanstekelijk naïeve optimisme: alles ademt een noordelijke sfeer uit. Een sfeer die er goed in gaat bij het publiek, maar die wel af en toe doorbroken wordt door uitgesponnen postrock stukken. Deze meer experimentele aspiraties van Team Me tillen het optreden van Team Me echter wel naar een hoger plan.
London Calling: New Look scoort voornamelijk met cover
Canadees duo heeft de sound en de looks, maar mist de songs
19 mei 2012

New Look is typisch zo'n band die je om 1 uur 's nacht kan betoveren met een mysterieuze zangeres en dansbare beats. Dat de band zo vroeg op de avond staat geprogrammeerd lijkt dus een vreemde keuze. Maar met al flink wat voorprogramma's van The XX in de benen weet het Canadese duo hoe een optreden aan te pakken rond deze tijd. Het zou dus zomaar een vroeg hoogtepunt kunnen worden.
London Calling: Willis Earl Beal is dé ontdekking van 2012
Probeer het niet te snappen, maar onderga deze performance art
19 mei 2012

Willis Earl Beal is een vreemde snuiter. Hij zal de eerste zijn om toe te geven dat hij zichzelf niet eens snapt. In zijn best korte leven heeft hij het zich al behoorlijk moeilijk gemaakt en die lastige debuutplaat maakt het er niet makkelijker op. Maar eenmaal live zal iedereen met een beetje gevoel in zijn donder om zijn. Wat een enorm talent is deze Amerikaan met de gulden strot en geweldig gevoel voor dissonantie.