GEZIEN
Porcelain Raft, London Calling, Paradiso Amsterdam, grote zaal, 19 mei 2012
MUZIEK
Vanuit zijn kelder in New York City maakt de Italiaan Mauro Remiddi zijn debuutalbum onder de naam Porcelain Raft: Strange Weekend. Tot nu toe is er dit jaar nog geen plaat uitgekomen die zo veel sfeer neerzet als die dromerige popplaat.
PLUS
Naast de ultieme sfeer heeft Porcelain Raft gelukkig ook een stel puike liedjes op zijn naam staan. De sfeer mag dan op het grote podium niet op zijn best overkomen. De liedjes blijven overeind, mede dankzij de toevoeging van een livedrummer die het geheel van iets meer pit voorziet. Dat is op dit moment van de avond ook wel nodig. Rond half elf in de avond ligt er voor veel bezoekers namelijk een inkakmoment op de loer.
MIN
Ook met de toevoeging van die livedrummer haakt een groot deel van het publiek af. De zaal was al niet vol, maar loopt tijdens de eerste helft van het optreden alsmaar leger. De muziek blijft blijkbaar te subtiel voor het naar adrenaline hunkerende London Calling publiek.
CONCLUSIE:
Parels voor de zwijnen, zou je kunnen zeggen, maar dat is iets te kort door de bocht. Tussen Team Me en Spector in is het breekbare Porcelain Raft immers op zijn zachtst gezegd een rustig intermezzo. Voor diegenen die hun gedachten bij het optreden kunnen houden en het optreden beluisteren alsof het een zaterdagmiddagconcert in de Amstelkerk betreft, mag het echter tot de hoogtepunten van het festival gerekend worden.
CIJFER:
8