London Calling: Wel de bril, niet de brille voor Spector

Grote zaal nog te groot voor prille britpoppers

Atze de Vrieze ,

"De vorige keer stonden we in de kleine zaal, nu in de grote. De volgende keer spelen we in de kelder en dan worden we hier begraven." Fred MacPherson houdt ervan dingen te zeggen die hij niet meent. Hij hoopt natuurlijk op een luid gejoel (dat helaas uitblijft): nee Fred, de volgende keer staan jullie in de HMH! De frontman - brilletje, pak, plakhaar - bedankt zo'n beetje iedereen persoonlijk met een handje, down-to-earth als hij is.

GEZIEN
Spector, London Calling, Paradiso Amsterdam, grote zaal, 19 mei 2012

MUZIEK
2005 calling: Spector doet een Kaiser Chiefje. Inclusief olijk sprongetje, zij het niet zo hoog als Ricky Wilson dat pleegt te doen. Nog een snel vergeten band die in het oor springt: Pigeon Detectives. Die zagen hun tweede en derde plaat weliswaar floppen, maar toverden Paradiso in hun hoogtijdagen tijdens London Calling om in een springende massa met dozijnen mooie meisjes op het podium en slipjes aan de microfoonstandaard. Eens kijken of deze quasi-nerds dat ook kunnen.

PLUS
Zeker drie echt pakkende songs heeft Spector op het repertoire. Eerste single What You Want wordt het eerst weggespeeld, verderop Chevy Thunder - een liefdesgeschiedenis die met piepende banden beëindigd wordt. Tot slot is er Fell Asleep, dat in Engeland als de nieuwe single door het leven gaat.

MIN
Fred MacPherson heeft dezelfde opticien als Jarvis Cocker, maar niet zijn charisma en ook niet zijn diepgang. Met andere woorden: wel de bril, niet de brille. Met zo'n uiterlijk verwachten we dat wel, een scherpe kijk op de wereld, een intelligente draai aan de gang der dingen. Maar met clichématige liedjes als Never Fade Away verkoopt Spector appels alsof het truffels zijn. De grote zaal is nog wel erg groot voor deze jongens.

CONCLUSIE
Groter probleem voor deze band: dit soort muziek is over. Echt over en uit. Op een dag komt het vast weer hoor, zo gaat het altijd, maar nu zit er niemand op te wachten. Maar waarom zou Spector niet de band zijn om de rehabilitatie van het klassieke recht-door-zee britpoplied in gang te zetten, zul je zeggen? Wel: omdat Fred MacPherson een poseur met flauwe grapjes is. Omdat Spector alle kenmerken heeft van een slipstreamband, niet van een initiator. Geen echt goede zanger, geen aanstaande popklassiekers op zak. Volgende keer in de kelder? Of vooruit: in de kleine zaal.

CIJFER:
5