GEZIEN
Clock Opera, London Calling, Paradiso Amsterdam, grote zaal, 19 mei 2012

MUZIEK
Clock Opera houdt van gekke experimentjes. Zo vroegen ze hun fans geluiden op te sturen, die als basis van een nieuwe track moesten gelden. Ook hun eigen songmateriaal volgt zelden de lijn der verwachtingen en dat terwijl ze toch echt op een groot publiek lijken te mikken. Hun open blik deed ze belanden bij het avontuurlijke label Moshi Moshi. Debuutalbum Ways To Forget is al uit in Engeland, in ons land duurt dat nog een paar weken.

PLUS
Je hoort nog veel meer bij Clock Opera. Ingehouden pathos a la Snow Patrol of Elbow, soms minder ingehouden pathos, meer in de richting van Keane. Maar zo open en uitnodigend als bij die band wordt het dan weer nooit. Zeker niet omdat juist op die momenten rare ritmische keuzes gemaakt worden. De synthesizer wordt niet ingezet om te pleasen, maar juist om een spannend randje aan het geheel te geven. Dat lukt het best in het gedragen nummer Once And For All en in Lesson No 7.

MIN
Al is het wel gemakkelijk om de weg kwijt te raken met al die tegengestelde signalen. Groots, gedetailleerd, vol pathos en weer het bos in. Veel ideeen binnen een liedje komt niet altijd de lading ten goede. Zo voelt het toch wat als een knutselwerk van allerlei uiteenlopende invloeden.

CONCLUSIE
Benieuwd wat er van deze band terecht gaat komen. Een echte hit zit er zo een twee drie niet tussen, en dat moet eigenlijk wel met een gestileerd geluid als dit. Maar deze gedegen live-set geeft ze het voordeel van de twijfel. Het is in elk geval veel beter dan landgenoten Citizens!, die gisteren met dezelfde ingrediënten maar niet tot iets indrukwekkends wisten te komen.

CIJFER:
7