april - 3voor12

Joe Worricker: geboren talent met te ruw materiaal
Over twee jaar terug?
24 april 2010

Mocht je even niet meer op de naam komen, dan helpt Joe Worricker je even: Nina Simone. De intrigerende dame met het zwarte hart en de diepe, haast mannelijke stem. Dat heeft kennelijk aantrekkingskracht op mannen die de vrouwelijke kant in zichzelf zoeken. Ze is een van de grote helden van Antony Hegarty, maar kennelijk ook van deze jonge Londenaar. Om dat te onderstrepen covert hij haar Forbidden Fruit, met een androgyne galm.
A Sunny Day In Glasgow sneuvelt in de startblokken
Band uit Philadelphia ziet en laat werkelijk alles verkeerd gaan
24 april 2010

Zangeres Annie sluit de ogen, wiegt haar hoofd dromerig heen en weer, en slaat haar blik dan devoot naar de hemel op, alsof het opperwezen zelve haar zojuist haar kinderlijke onschuld terug heeft geschonken. Het moet een rol zijn, een vaste gewoonte, want van het rommelige geluid en het ontbreken van enige chemie tussen de leden onderling, kan ze toch onmogelijk in enige vorm van trance of vervoering raken.
Emanuel and the Fear maakt nog geen hamster bang
Prima muzikanten, maar zo saai als gras tekenen
24 april 2010

Op papier zijn deze klassieke muzikanten een welkome afwisseling op een festival voor thuisgeschoolde gitaarbeultjes. Maar de arrangementen van Emanuels liedjes zijn veilig en dienend waardoor dit optreden niet bijzonder is.
Egyptian Hiphop verdooft bovenzaal met verslavende drugscocktail
Jong hippiekwartet oogt verraderlijk loom en ongeïnteresseerd
24 april 2010

De drummer ziet er met z'n kop in een papieren zak nog eigentijdser uit dan zijn drie bandmaatjes, die zo voor langharig werkschuw hippietuig versleten kunnen worden. Meet Egyptian Hiphop, de jongste band van het festival die de naam minder eer aandoet dan de afkomst (Manchester).
Villagers steekt dag 1 al vroeg in de tas
Volwassen folkpop met een fris gezicht
24 april 2010

Conor O'Brien ziet er piepjong uit, maar dat is schijn. Het lijkt alsof hij nog op de middelbare school zit, maar dat kan niet. Vier jaar geleden was de kleine Ier namelijk ook al op London Calling. Toen nog als bandlid van The Immediate, destijds door collega Van der Sterren omschreven als wavepop met jazzinvloeden en naar huis gestuurd met een 6 en een schouderklopje. Nu is hij terug met een eigen band die heel anders klinkt. Dat niet alleen, hij gaat ook nog eens naar huis met een veel hoger cijfer.
Detroit Social Club plaatst vileine distortionmuur
Maar het wandje blijkt van bordkarton
24 april 2010

Frontman David Burn van Detroit Social Club is de hele dag al sfeermaker in en om Paradiso. Om half drie vanmiddag stond hij al in zijn vol getatoeërde blote bast op de parkeerplaats te oreren. Hij voert het hoogste woord in het zonnetje, om hem heen zijn band en crew. Ook vanavond op het podium is hij de man, met zijn armen omhoog, zoals Tom Meighan van Kasabian dat ook altijd doet. Een beetje branie kan geen kwaad op deze door folk gedomineerde London Calling. Een klein groepje jongens zet het meteen op een springen.
Cosmo Jarvis probeert alles, maar beklijft niet
Feestje zonder focus verzandt in blokfluiterij
24 april 2010

Cosmo Jarvis is een skater. Dat zie je. Aan de puberaal getekende piemel op zijn ukelele, aan zijn stoere, maar ook wat misplaatste houding en ook een beetje aan zijn gebrek aan smaak. Zo nu en dan riekt een nummer even naar een hit, die ijdele hoop wordt meestal snel de grond in geboord. Meestal met een blokfluit.
Tubelord vist op zilte vis in zoet water
Geen discipline voor bètastudie? Begin een bandje
24 april 2010

Tubelord is heel Engels. Wel zo handig op een festival voor Britse bands, maar ze varen op een golf die niet heel groot gaat worden in Nederland. Het is leuk om eens te zien, maar niet bijzonder genoeg om terug te wensen.