De drummer ziet er met z'n kop in een papieren zak nog eigentijdser uit dan zijn drie bandmaatjes, die zo voor langharig werkschuw hippietuig versleten kunnen worden. Meet Egyptian Hiphop, de jongste band van het festival die de naam minder eer aandoet dan de afkomst (Manchester).

GEZIEN:
Egyptian Hiphop, London Calling, Paradiso Kleine Zaal 23-04-2010

MUZIEK:
Hoekige Madchester en psychedelische discorock met postrock- en wave-elementen.

PLUS:
De drie jongens passen zo in 24 Hour Party People, de film die de rijke Madchester-scene van rond de jaren '80 bezingt, maar muzikaal zijn ze gelukkig een stuk moderner. Ze waren dan ook nog niet geboren toen Joy Division en Happy Mondays successen vierden. Het jeugdige kwartet serveert het loom en schijnbaar ongeïnteresseerd, maar dit rockt met een onmiskenbaar dwingende dance-groove. Damn, die repetitieve, trance-like groove is dansbaar op het verslavende af.

MIN:
Het begint wat rommelig, sowieso hebben we hier niet met de grootste instrumentalisten te maken, maar dat weten ze, ook ziet het er wel erg gedateerd, sloom en ongeïnteresseerd uit. Het oogt bijna té lullig om serieus te nemen. Ze zijn jong, maar leergierig genoeg om die wavy Cure-gitaarloopjes te kopiëren. En de vocalen zijn wel erg pover.

CONCLUSIE:
De groep is net zo vreemd als de naam doet vermoeden, in ieder geval is het evenmin Egyptisch als hiphop. Opzwepend en dansbaar is de rockmix zeker wel, maar het momentum wordt amper vastgehouden. Tijdens de freaky finale laten ze nog even zien hoe het moet, maar dan hangt het publiek al uitgeblust in de touwen. Een tandje wilder en constanter had ze veel goed gedaan en dan was de bovenzaal echt ontploft. Maar hé, ze zijn nog jong.

CIJFER:
7