april - 3voor12

And So I Watch You From Afar hardste band van London Calling
Lage, snelle postmetal
25 april 2010

De beveiliger van Paradiso begrijpt het niet helemaal. Die twintig kerels die elkaar daar op de muil staan te rossen, die kiezen daar zelf voor. Het is net ijshockey, vriend. We hebben staan pogoën bij Hudson Mohawke, we hebben de heupen soepel gewiegd bij Fool's Gold, en nu gaan we nog even beuken bij And So I Watch You From Afar, de hardste band van het festival. En als de drummer zijn stokjes het publiek in smijt, dan zien we dat niet als een provocatie, maar als een eerbetoon. Aan ons, de die-hards van het festival. Gelukkig is er een wijze Paradiso-medewerker die het even uitlegt. Here we go!
Fool's Gold geeft wereldmuziek een sexy, Jiddische schwung
Groep heeft volop heet goud in handen en deelt ruimhartig uit
25 april 2010

Twee uiterst luchtig geklede vrouwen bestellen ieder een bacardi-mix en een glas water met ijsblokjes. Ja zo heet, of zwoel op het hitsige af kan het worden met de zes fijnbesnaarde en ritmisch ijzersterke heren van Fool's Gold.
Errors zou Robyn of Nick Cave moeten vragen
Tijd voor een nieuwe wending
25 april 2010

Errors uit Schotland is een prima boeking op dit tijdstip en festival. Ze doen iets met elektronica waar anderen enkel gitaren voor gebruiken. Jammer dat de geluiden wat zijn verjaard. Tijd voor een nieuwe stap door deze band.
Everything Everything is te intelligent voor London Calling
Mancunians vergeten het publiek mee te nemen
25 april 2010

'Thank you', veel meer heeft Jeremy Pritchard London Calling niet te vertellen. Zou het irritatie zijn? Erg vreemd zou het niet zijn. Paradiso klinkt de hele show als een treincoupe plattelandsvrouwen richting de Huishoudbeurs. Arme jongens.
Esben & The Witch = The XX & spinnenwebben
Sinister elektronisch sprookje
25 april 2010

De boekenkast ontbreekt nog, maar met die uil en die globe waan je je in een oude Engelse bibliotheek. Het is er niet helemaal pluis. Op een stapeltje handdoeken staat een schedel van klei. Het is het decor van Esben & The Witch, een band die zijn naam ontleent aan een tamelijk geweldadig Deens sprookje. Toegegeven, het zijn attributen van amateur-gezelschap-niveau, maar een beetje goede wil kan nooit kwaad.
Knalharde set Hudson Mohawke leidt tot eerste moshpit
Onnavolgbare Schotse producer rockt het hardst op London Calling
25 april 2010

Na een lang intro, waarin de mc meneer Mohawke voorstelt aan het wellicht onwetende London Calling-publiek, slingert de Schot de eerste harde dubstep-beats de grote zaal in. Paradiso kijkt aan de vloer of zetel genageld toe, lijkt te twijfelen tussen ongeloof en afkeer. Mensen op het balkon kijken elkaar aan alsof ze willen zeggen: "wat doet-ie nou?" Want wat is dit? Geen doorsnee London Calling-kost in ieder geval. En hoe dans je hier eigenlijk op? Het antwoord wordt vooraan snel gevonden; beuken in de moshpit.
Chapel Club heeft ingrediënten voor een hit
Goede voorman, goede ideeën, volgende keer terug
25 april 2010

Chapel Club heeft de wind mee en bewijst dat die zet in de rug terecht is. Dit is een leuke band met een prima set. De hit ontbreekt nog, maar die komt er nog wel. Volgende keer wat langer en in de Grote Zaal gaarne.
General Fiasco roept vooral voorspelbare woordgrapjes op
Oorverdovend volume maskeert te weinig
24 april 2010

De jeugd heeft de toekomst, niet? General Fiasco, twee jaar geleden door NME al de muzikale hoop in bange dagen genoemd, heeft dan ook nog genoeg tijd om alle kinderziektes uit de muziek te weren en eindlijk die hit te schrijven die ze in zich hebben.