Cosmo Jarvis probeert alles, maar beklijft niet

Feestje zonder focus verzandt in blokfluiterij

Casper Sikkema ,

Cosmo Jarvis is een skater. Dat zie je. Aan de puberaal getekende piemel op zijn ukelele, aan zijn stoere, maar ook wat misplaatste houding en ook een beetje aan zijn gebrek aan smaak. Zo nu en dan riekt een nummer even naar een hit, die ijdele hoop wordt meestal snel de grond in geboord. Meestal met een blokfluit.

Feestje zonder focus verzandt in blokfluiterij

Cosmo Jarvis is een skater. Dat zie je. Aan de puberaal getekende piemel op zijn ukelele, aan zijn stoere, maar ook wat misplaatste houding en ook een beetje aan zijn gebrek aan smaak. Zo nu en dan riekt een nummer even naar een hit, die ijdele hoop wordt meestal snel de grond in geboord. Meestal met een blokfluit.  

GEZIEN:
Cosmo Jarvis, grote zaal Paradiso, London Calling, 23 april 2010

MUZIEK:
Moeilijk! Cosmo Jarvis doet namelijk heel veel. Hij doet pop, rock, singer-songwriter en ook hiphop. Daarnaast maakt hij ook films. Een homo universalis dus, die Cosmo. Over homo's gesproken: zijn laatste liedje heet Gay Pirates. Cosmo Jarvis is dus ook nog eens een grappenmaker. Zou hij nog wel tijd hebben om  kritisch naar zijn materiaal te kijken?

PLUS:
Het staat bomvol bij Cosmo Jarvis. Vooraan wordt gedanst door gelukkige  meisjes, bij het laatste nummer zelfs best wild. De in Engeland opgegroeide Amerikaan scoort met de vrolijke en soms wat bozige Jack Johnson sound. Veel liedjes beginnen dan ook veelbelovend. Vrolijk. Opgewekt. Jarvis gooit dan ook al zijn muzikale talenten in de strijd. Afwisselend bespeelt hij een ukelele, akoestische gitaar, elektrisch gitaar en een blokfluit. Het publiek vooraan vindt het prachtig. 'Een multi-instrumentalist' voel je de mensen bewonderend denken. 'Wat knap!" Een perfecte boeking dus. Zou je zeggen.

MIN:
Maar! Ja, een demonstratieve 'maar'. Cosmo Jarvis is namelijk vergeten dat je wel van alles kan willen, maar het begrip 'kill your darlings' heeft in Jarvis weer een prangende illustratie. Het dieptepunt in de set is het nummer dat Jarvis zelf ook als een 'quiet' nummer aankondigt. Naast rustig is het nummer vooral ontstellend zwak. De tekst is aardig, veel van de teksten van Jarvis zijn overigens aardig, maar het wordt muzikaal zo fantasieloos en saai gebracht dat ook het enthousiaste publiek zich een moment rust veroorlooft. De band gooit sowieso hoge ogen om de prijs voor meest zielloze begeleidsingsband van het festival op te halen. Het kan zijn dat de gitarist stoned was (respect!), maar door zijn algehele uitstraling lijkt hij vooral te lijden onder een gebrek aan uitstraling, innerlijk leven en bevlogenheid. 

CONCLUSIE:
Op plaat maakt Cosmo Jarvis gebruik van beats. Op plaat klinkt Cosmo Jarvis sowieso beter, strakker en meer coherent. Nu leek het net iets te veel op Danko Jones op ukelele. Niet cool dus.

CIJFER:
4