GEZIEN:
Joe Worricker, kleine zaal Paradiso, 24-04-2010
MUZIEK:
Joe Worricker is een singer-songjongen, getekend door indielabel Rough Trade, maar voorlopig is er nog geen teken van een album. Zijn optreden is ongedwongen, alsof hij spontaan een open podium op gestapt is. Opvallend: Joe Worricker onttrekt zich aan de trend in Engeland en maakt geen folk.
PLUS:
Joe Worricker is een geboren talent met een bijzondere stem en twee aandoenlijke glimoogjes in een heel groot voorhoofd. Op de eerste rijen zie je een paar mensen glimlachend kijken. Heel voorzichtig gaan er zelfs wat monden open. Zet deze jongen op de stip bij X-Factor en Gordon staat geheid applaudisserend op de banken.
MIN:
Maar wat wil je precies met dat talent? Het echte werk moet nog beginnen. Aan het songmateriaal is nog veel te verbeteren. Iemand moet Joe uitleggen hoe hij die galm in zijn stem moet doseren. Hoe hij iets meer spanning in zijn performance kan leggen. Dat hij zijn handen iets meer thuis moet houden. Een beetje bewegen mag, maar zo theatraal zwaaien is niet nodig. Worricker wordt begeleid door enkel een akoestische gitaar, en dat maakt zijn optreden nogal eendimensionaal.
CONCLUSIE:
Het zou zomaar kunnen dat we eerst een jaar niets meer van Joe Worricker horen, en dat hij daarna terugkomt en heel anders klinkt. Hopelijk heeft hij dan een band met veel dynamiek en durft hij voor het experiment te gaan. Zijn manier van zingen verraadt dat hij dat in zich heeft. Talent heeft ie zonder twijfel.
CIJFER:
7
Joe Worricker: geboren talent met te ruw materiaal
Over twee jaar terug?
Mocht je even niet meer op de naam komen, dan helpt Joe Worricker je even: Nina Simone. De intrigerende dame met het zwarte hart en de diepe, haast mannelijke stem. Dat heeft kennelijk aantrekkingskracht op mannen die de vrouwelijke kant in zichzelf zoeken. Ze is een van de grote helden van Antony Hegarty, maar kennelijk ook van deze jonge Londenaar. Om dat te onderstrepen covert hij haar Forbidden Fruit, met een androgyne galm.