Wie wint de 3VOOR12 Award als niet de muziek, maar alleen het artwork van de cd telt? Zonder een muzieknoot te horen, roept Richard Niessen van vormgeverbureau TM samen met zakenpartner Esther de Vries de winnaar uit: The 3rd Album van Coparck.

Ze hebben zich niet voorbereid. Vormgevers Richard Niessen en Esther de Vries gaan bij de beoordeling van de hoezen op hun eerste indruk af. “In de platenzaak doe je dat ook. De hoes werkt als een soort affiche. Een goede hoes geeft de sfeer van de muziek weer”, zegt Niessen. Hij werkt onder de naam TM, dat staat voor Typografisch Metselwerk, en heeft onder meer de hoes ontworpen van het laatste album van Scram C Baby, The Thing That Wears My Ring. Sinds enige tijd werkt hij veel samen met De Vries.

Zodra de albums op tafel leggen, gaat de aandacht van beide direct naar This Is How This Works van Aux Raus en Tussen Licht en Lucht van Typhoon. Richard: “Deze twee vallen het meest op. Dat komt vooral door de kleuren. Je merkt ook dat de ontwerpers keuzes hebben durven te maken. Dat is heel belangrijk. Op zo’n kleine oppervlakte moet je niet alles willen.” Vooral over Aux Raus zijn ze te spreken. Esther: “De tekst is groter dan de hoes, waardoor een gedeelte wegvalt. Van alle twaalf is Aux Raus de enige die niet netjes binnen de lijntjes blijft.”

Opvallend hoeft echter niet meteen goed of mooi te zijn. Richard: “Typhoon is op het eerste gezicht interessant. Maar wanneer ik er langer na kijk, is de hoes te plat. Er gebeurt te weinig.” Voor Aux Raus geldt hetzelfde. “Een hoes moet lang mee kunnen gaan. Het is leuk als er steeds iets te ontdekken valt. Dat is bij Aux Raus niet het geval. Daar ben je zo op uitgekeken.”

Het is ook gauw duidelijk wie de troostprijs krijgt. Esther pakt het album van Shinedoe. “Hier gaat het mis.” Richard: “Ik zie alleen maar vage kleuren. Maar het zijn wel leuke letters, dat moet gezegd worden. Ze lijken op het lettertype van het merk racefiets Shinamo. Als het daar op is gebaseerd, is dat wel grappig.” Esther, die bekent een stuk minder met muziek te hebben: “Ah, het is dus wielrennersmuziek?”

De albums van de genomineerden vormen naast elkaar een mooi rijtje. Dat had volgens Richard en Esther heel anders kunnen zijn. “Muziek staat voor veel artiesten op nummer één. Die denken niet na over de hoes. Zij zijn daar helemaal niet mee bezig. Tegenwoordig gebeurt dat gelukkig wel meer. Wellicht dat de slechte cd-verkoop hier mee te maken heeft.” Esther: “Vormgeving kan verzameldrift oproepen. Het kan ervoor zorgen dat je een cd wilt hebben. Bij C-mon & Kypski is een poster toegevoegd. Kijk, dat werkt.”

Voordat ze de uiteindelijke winnaar aanwijzen, stellen ze een top drie samen. De Kift is wat hun betreft “leuk geprobeerd en orgineel”, maar grijpt te veel terug op bestaande dingen. “Dat werkt stigmatiserend”, zegt Richard. De hoes van El Pino & The Volunteers is “te druk”, die van C-mon & Kypski weer “te simpel” en Alamo Race Track “te rommelig”. Moke zet ze op het verkeerde been, want “je zou door het zien van de hoes verwachten dat de band electro speelt”, aldus Richard.

Van Kubus wordt vooral Esther bang. Het doet haar te veel aan de grunge periode denken. “Toen zag je veel van dit soort hoesjes.” Lefties Soul Connection vinden ze beide niet bijzonder genoeg. Esther: “Er bestaan honderden van dit soort hoezen. Er is er dus eigenlijk niets mis mee, maar spannend is het niet.” Over Adept twijfelen ze het langst, maar valt uiteindelijk toch buiten de laatste drie. Het album is volgens hen stoer en uitgesproken. Esther: “Die ruis is een leuk idee, maar het is onvoldoende uitgewerkt. Als het een student was geweest, had ik gezegd dat hij het nog een keer moest proberen.”

Aux Raus en Typhoon halen ondanks hun simpelheid wel de top drie. Samen met Coparck. Over laatstgenoemde zijn ze het meest uitgesproken. Ze wijzen na kort beraad Coparck aan als winnaar. “De vraag op de hoes zet je direct tot nadenken en stuurt je tegelijkertijd een bepaalde richting in. De cover bestaat vooral uit tekst, dat zie je niet vaak.” Ook erg gedurfd vinden ze het verwerken van de bandnaam in de vraag. “De hoes speelt met fictie. Het refereert aan een krantenartikel, maar het is geen exacte kopie. De hoes is een kunstwerk op zich. Dit zou vaker gemaakt moeten worden.” Esther kan het niet laten alle twaalf nog even op de juiste volgorde te rangschikken. Tevreden kijken ze op hun beoordeling terug. Richard: “Ik ben nu wel erg benieuwd wie er op 5 september wint.”