Zat Mojo 2,5 jaar geleden nog zelf in de beklaagdenbank vanwege het onderzoek van de NMa naar monopoliepraktijken, dit keer is het de concertorganisator die klaagt over valse praktijken. Ahoy is sinds 3 juli opgesplitst in twee onderdelen: het gebouw blijft in handen van de gemeente, de exploitatiemaatschappij is verkocht aan het zittende management. Mojo vindt de manier waarop dat is gegaan verkapte staatssteun. Dit zorgt voor oneerlijke concurrentie tussen Ahoy en de Music Dome, een nieuwe concertzaal met een vergelijkbare capaciteit die Mojo in Amsterdam wil bouwen. Ze wil dat de hele verkoopprocedure getest wordt door de Europese Commissie. Om dat af te dwingen, spande de concertorganisator een rechtzaak aan, die ze afgelopen donderdag verloor. De rechter sluit niet uit dat er sprake is van oneigenlijke begunstiging en dus staatssteun, maar zag in de gepresenteerde feiten niet genoeg aanleiding om de verkoop van Ahoy tegen te houden. Het staat de gemeente in beginsel vrij om te verkopen aan een partij die naar haar mening het meest geschikt is. Dat de gemeente wel erg overhaast heeft gehandeld, ontkent de rechter niet. Maar ze voldeed ook aan belangrijke eisen. Zo is de verkoop- en huurprijs vastgesteld door een onafhankelijke deskundige. Verder heeft het college inmiddels toegezegd een uitbreidingsinvestering in Ahoy wel eerst ter toetsing voor te leggen aan Brussel. Dat was genoeg voor de rechtbank. Toch heeft Mojo de hoop nog niet opgegeven. Volgens woordvoerster Marjanne Manders is er in het vonnis genoeg ruimte om in hoger beroep te gaan. Daarnaast stapt het bedrijf ook zelf al naar Brussel, want dat kan ook. Mojo’s klacht berust op drie onderdelen. Allereerst de ‘vriendenprijs’ die het huidige management van Ahoy moest betalen om eigenaar te worden: 1,7 miljoen euro. Terwijl de marktwaarde daar miljoenen boven ligt. Ten tweede de afgesproken huurprijs voor het pand: 2,6 miljoen, opnieuw een matsbedrag dat ver onder de marktprijs ligt vindt Mojo. Tot slot heeft de gemeente een investering van 42 miljoen euro toegezegd om Ahoy uit te kunnen breiden. Dat de hele gang van zaken niet een gevolg is van knullige haast, maar gestuurd wordt door een vooropgezet plan, leidt Mojo af uit collegestukken. Daarin wordt de investering in Ahoy gerechtvaardigd “om de komst van een Music Dome in Amsterdam te voorkomen of op zijn minst veel onrust teweeg te brengen bij de ontwikkelaars van Music Dome.” Manders beschouwt het huidige conflict slechts als een zuiver zakelijk geschil tussen gemeente en Mojo, dat de goede verhouding met Ahoy en gemeente niet onherstelbaar zal verstoren. Volgens Mojo directeur Dick van Zuylen was Ahoy tot vorig jaar helemaal geen concurrent, maar juist een mogelijke partner. De directie van Ahoy benaderde de concertorganisator in eerste instantie met het oog op een mogelijke verregaande samenwerking. Mojo was geinteresseerd in de (gedeelde) exploitatie van Ahoy en hoopte zo een zalenpalet op te kunnen zetten met verschillende capaciteiten: Music Hall (5000), Ahoy (10.000) en Music Dome (15.000). Het roer ging om toen de gesprekken plots werden afgebroken. Daarna kwam de Ahoy-directie naar buiten met de mededeling dat ze de capaciteit ging vergroten om een mogelijke komst van concurrent Music Dome tegen te gaan. Ondertussen gaan de concerten in Ahoy gewoon door. Eerste grote project: het North Sea Jazz Festival. Dat vertrok in 2005 na dertig jaar uit thuisstad Den Haag en verhuisde naar de Rotterdamse Ahoy. De gemeente Rotterdam hield Mojo ook nog een lokkertje voor van 4,5 miljoen euro subsidie voor de komende tien jaar. De Europese Commissie hoefde zich hier niet over te buigen, niemand diende een klacht in. Bij zowel de gemeente Rotterdam als de directie van Ahoy was niemand bereikbaar voor commentaar. Wanneer het hoger beroep zal dienen is nog niet bekend.